I Wy zdrajcy przeciwko mnie!

Od 20 minuty niemiecka młodzież w dziesiątkę atakując prowadziła grę, a my ograniczaliśmy się do obrony. Chciałbym napisać że rozważnie kontrolowaliśmy grę, ale to by była nieprawda, przed utratą gola na chwilę przed przerwą uratowało nas spojenie słupka z poprzeczką. 
Szybkość i dynamika w przechodzeniu z obrony do ataku to był nasz atut plus brak varu (trzeci gol po ewidentnym faulu w ofensywie, ewentualny nieodgwizdany karny dla Niemiec).
Kultura gry ewidentnie po stronie młodych Niemców, ale Boniek miał rację ze skutecznymi napastnikami mają problem.
Fakt jest faktem że w drugiej połowie w jedenastu momentami desperacko broniliśmy się przed grającymi w dziesiątkę Niemcami, gdy fizycznie jednak padli, w końcówce przejęliśmy kontrolę i Kozłowski czwartym golem dobił rywala. 
Gratulacje!!! Cud, fart czy światełko w tunelu?
Niemcy - Polska 0-4
0-1 Benedyczak (5.), 0-2 Benedyczak (12.), 0-3 Skóraś (15.), 0-4 Kozłowski (90.)
Niemcy: Philipp - Mbom (20'czerwona kartka), Mai, Thiaw, Netz - Keitel, Stiller, Tillman (26. Bella-Kotchap) - Schade, Shuranov (25. Massimo), Burkkardt
Polska: Miszta - Gruszkowski, Bejger, Kruk, Kiwior - Bogusz, Poręba, Kamiński - Zalewski (62. Kozłowski), Benedyczak (68' Śpiewak), Skóraś

Matty Cash: dobrze mi się współpracowało z drużyną. Całe zgrupowanie jest fantastyczne. Koledzy świetnie mnie przywitali. Kocham tu być. (sporttvp.pl)
Krycha zgodnie z planem z czystym kontem na baraże.
Sousa tradycyjnie i konsekwentnie gdy może to gra trzema środkowymi napastnikami równocześnie. 
Rybus zapewne pierwszy i ostatni raz zagrał jako jeden z trzech obrońców w linii. 
Szczęsny puścił gola z wolnego, z centry w światło bramki, ale tym razem bym się nad nim nie pastwił, nieprzyjemna piłka dla bramkarza.
Nasi młodzieżowcy z Niemcami wygrali wyżej niż seniorzy z Andorą.
Czy Sousa powinien udać się do Stolarczyka na korepetycje jak się dynamicznie przechodzi z fazy gry obronnej do fazy ataku? 
MVP dnia dzisiejszego - Adrian Benedyczak!

Zibi -

"Jak to jest możliwe, że najlepszym napastnikiem w Niemczech jest Lewandowski? Proszę wymienić nazwisko niemieckiego napastnika, który jest wśród dziesięciu najlepszych piłkarzy w Europie. Źle szkolą?"

I dlatego to Niemcy na dużych imprezach biją się o medale, a dla nas sukcesem jest awans sam w sobie na jakąkolwiek imprezę. O piłce klubowej po prostu z grzeczności nie wspomnę. Niestety ale Boniek potwierdza tylko to co się mówi o PMSie od lat czyli źle.

Widzisz do czego doprowadzasz - iocosusie...

@CTP
ja wyjmę tylko jedno zdanie "Wydaje mi się, że problem nie leży w infrastrukturze, tylko w ludziach. "

To jest jedynie część prawdy, jedynie część! Braki, które mamy z przeszłości otwierają następne bariery wszelkiej maści cwaniaczków...Spytaj się - dalkuba - czy jest zadowolony z umiejętności prowadzenia jego córek, w siatkarskim rozdaniu...może ci odpowie, jakie koszty płaci aby realizować swoich córek sens...
W tzw. normalnym systemie, te organizacje sportowe, kluby na poziomach małych powinny zabiegać o ten przepraszam za wyrażenie "narybek"...
Kiedy jako młodzik ( taka była struktura poziomów) a więc młodzik, junior młodszy, junior starszy...pamiętam to zdanie starszego pana trenera w Mdeku za teatrem Buffo.
Po dwóch godzinach "walki" wszelkiej na drewnianym ( taki wtedy był) parkiecie, wskazał mi miejsce obok siebie i powiedział tak: plus/minus wybacz to dziesiątki lat temu...
Coś w rodzaju - "jesteś jak surówka z huty, stoisz jak słup, ale coś w tobie widzę"
Trener - mentor- człowiek instytucja!!! Wiesz co mi dał obok spraw sportowych? Poczucie!
Poczucie siebie! Wychodząc na jedną chwilę ze sportu, to czego mnie nauczył owocuje dniem dzisiejszym, relacją życia.

Ile takich małych urwisów przepadnie w rytmie Akademii Legii? Nie zamierzam poruszać kwestii społecznych, jestem bardzo daleko od polityki...
Mnie "wyprostowała siatkówka" bo w moich latach - każdy był ważny! Kumasz fazę ?
Każdy!!!
Pokaż mi teraz istotę tych nakładów, które póki co służą jedynie PR -owi działalności pana Mioduskiego. Pokaż mi SENS szkolenia, pokaż mi owoc tej "utyranej pracy"...Pokaż mi!
Mało tego- pokaż mi te "samorodne rodzynki" które przywożą na zajęcia rodziny z BMW od X4 się nie liczy....

Kiedy dojdziesz do wiedzy, dlaczego Mioduski kładzie Legię...pewnie się odezwę.

Iocosusie, czemu to robisz?

@Iocosus
Ja osobiście nie czepiałbym się pana Grootscholtena. Wydaje mi się, że problem leży jednak nieco głębiej, niż w osobie obecnego dyrektora Akademii.

Po pierwsze, w naszym regionie Akademia praktycznie nie ma konkurencji. Są jakieś szkółki ale w porównaniu do LTC, to raczej popierdułki do wyciągania kasy od rodziców. Wielu kibiców pewnie cieszy sportowe bankructwo Polonii ale jak widać tak do końca dobrze się nie stało. Brak poważnej konkurencji, to brak rozwoju.
Po drugie, Warszawa jest trudnym miastem do odpowiedniego wychowania młodego człowieka. Do ciężkiej pracy jest bardziej przyzwyczajony chłopak z biedniejszego regionu, niż jakiś przedstawiciel warszawskiej bananowej młodzieży, któremu rodzice wszystko podają na tacy. Kiedyś tacy nastolatkowie rekrutowali się z rodzin partyjnych bonzów, dzisiaj pochodzą najczęściej z rodzin adwokatów, lekarzy, sędziów czy polityków. Legia, to jednak jeszcze jest marka wśród bywalców (a przede wszystkim: bywalczyń) nocnych klubów.
Po trzecie, Legia za kadencji obecnego prezesa praktycznie w ogóle nie daje młodym piłkarzom jakichkolwiek perspektyw. Albo pojawi się trener, który stawia na młodzież albo taki, który nie stawia. A jak się jeszcze co roku tych trenerów zmienia, to młody już kompletnie nie wie, co się z nim stanie za 3-4 lata. Dla mnie osobiście jest niedopuszczalne, że "jedynka" i rezerwy, to dwa osobne światy. Że rezerwy, tak właściwie służą głównie promocji ich trenera a nie piłkarzy. Tak było z Banasikiem, Magierą i teraz z Gołębiewskim. Rezerwy powinny być prowadzone przez asystenta aktualnego trenera i to powinien być dogmat, ktokolwiek by tym trenerem nie był. Były takie próby za kadencji Berga ale skończyły się po ambicjonalnych protestach Magiery.
Po czwarte, klub powinien w końcu od tej Akademii zacząć wymagać. Np. co roku do zespołu rezerw powinno trafiać minimum 5 piłkarzy z ostatniego rocznika CLJ, przy czym ta "piątka" musi spełniać określone wymagania fizyczne, taktyczne i techniczne, takie, aby po roku gry w rezerwach mogli usiąść na ławce w "jedynce" i nie zaniżyć jej poziomu, przynajmniej w Ekstraklasie. A gdyby tak jeszcze klub dawał dyrektorowi Akademii jakiś procent z transferu każdego wychowanka do rozdysponowania wśród trenerów młodych roczników, to ta jakość naszej młodzieży pewnie wzrosłaby w postępie geometrycznym.

Mecz w stylu: podam do kolegi i się schowam za rywala.
Rozumiem Świderskiego na pozycji nr "9" ale Piątka na pozycji nr "10", to już kompletnie nie rozumiem. A już absolutnie nie rozumiem, co na boisku robił Puchacz.
Bardzo dziwny i niezrozumiały skład, za który zapłaciliśmy 3 punktami.
Obserwowałem też grę Matty'ego Casha i starałem się porównać tego piłkarza do Łukasza Piszczka (ta sama pozycja). Fajnie, że chłopak jest podjarany grą dla naszej kadry ale, z całym szacunkiem, do Łukasza porównania po prostu nie ma.

To ,że systemu szkolenia młodych piłkarzy w Polsce nie ma - nie jest winą Zbyszka Bońka. On tylko ,albo udaje, albo zdradza ignorancję, że taki system istnieje. Po 1989 roku rozwalono cały, dość sprawnie funkcjonujący ,system szkolenia młodych piłkarzy pozbawiając go finansowania. W tę lukę wszedł sektor prywatny, ale z uwagi na odejście kadry szkoleniowej bardziej udawał i szkodził, niż cokolwiek tworzył. Powstawały różniste dziwaczne ośrodeczki, prowadzone przez szarlatanów w istocie wyłudzające pieniądze od samorządów. Ci dyletanci niszczyli talenty, bo ci , którzy się mimo wszystko przebijali do dużej piłki , robili to przeciw systemowi, a nie dzięki niemu. Bowiem byli bardzo marni piłkarze usiłowali uczyć tego czego sami nie umieli . W czasie kiedy my się cofaliśmy, świat piłkarski się rozwijał. PZPN mógł łatwo zacząć zmieniać tę sytuację i przejąć kontrolę systemową nad szkoleniem ,ale musiałby zwrócić się o wsparcie finansowe do Państwa, tak jak to uczyniono w PZPS. Ale PZPN bronił swojej tzw. suwerenności , gdyż jak by dostał środki to podlegałby kontroli instytucji państwa . Czyli tak naprawdę PZPN nie bronił swej suwerenności, ale bezkarności. Podobnie jak obecny nierząd broni się przed środkami z UE.
Pod koniec kadencji PZPN wystąpił o środki i je otrzymał. To pozwoliło wprowadzić system licencyjny oraz ład szkoleniowy i efekty powinny przyjść ,ale o ilu latach to tylko wróżki wiedzą. Bowiem główny problem w postaci braku wykwalifikowanych kadr szkoleniowych nie został rozwiązany. Przed erą Bońka , Majewskiego i Pasieki trenerzy, w tym ci od młodzieży kupowali licencje , a więc opłacali tzw. kurs czyli otrzymywali odbite materiały szkoleniowe , które kwitowali podpisem , po czym dostawali papierek uprawnień. Majewski jak został Dyrektorem nowoutworzonej Szkoły Trenerów przy AWF w Białej Podlaskiej potraktował nauki poważnie ,ale przez to wydatnie ograniczył ich dostępność. Obecnie na przeszkolenie i zdobycie uprawnień czeka kilka tysięcy chętnych. A bez wykwalifikowanych kadr nie ma mowy o prawidłowym szkoleniu. Bo to człowiek jest twórcą i tworzywem. Jak ktoś myśli, że wybuduje pałac i to on będzie szkolił , niech najpierw złoży wizytę u psychiatry.

Trener Sousa jest przez jednych chwalony ,a przez innych ganiony, co świadczy o tym, że stara się być aktywny i że wiele zmienia i że wiele robi. Niestety wiele ocen świadczy o zaściankowości ich autorów, o ich niewiedzy i niezrozumieniu współczesnych procesów zachodzących w coraz bardziej profesjonalizującym się świecie futbolu. Z różnych względów Polska stała się zapóźnioną i zapyziałą prowincją piłkarską. Menagowie wykupują u nas zawodników bardzo młodych , póki nie zostaną zepsuci, podobnie żaden szanujący się klub nie wypożycza do nas młodych talentów. Ten stan to bezpośredni efekt bardzo niskiego poziomu zawodowego naszych trenerów, więc słusznie Boniek sięgnął po trenera zagranicznego ; tylko pytanie : czy akurat Sousa był najodpowiedniejszy. ?. Bowiem Sousa w wymiarze koncepcyjnym jest na topie współczesnego traktowania futbolu ,ale razi jego nieporadność warsztatowa. Nie miejsce, aby rozwijać temat przyczyn zapóźnień, więc tylko w telegraficznym skrócie. W Polsce od dziesiątków lat wchodziliśmy w trendy rozwojowe futbolu z opóźnieniem , nie tylko w zakresie infrastruktury. Kiedy kluby zachodnie weszły w okres taktyczności czyli precyzyjnego ustalania zadań , u nas tkwiliśmy w epoce kamienia łupanego, czego wyrazem były symptomatyczne słowa " Słuchajta chłopaki , grajta". To stawianie na umiejętności taktyczne i perfekcyjną organizację gry oparte było w dużej mierze na wykorzystaniu technik informatycznych , w tym głownie programów komputerowych. Tylko, że te programy mają moc obosieczną, bowiem owszem odkrywają niuanse organizacji gry rywali dając podstawę do jej neutralizacji ,ale też sprawiają, że nasza gra przed rywalami też nie ma żadnych tajemnic. Tego np. nie chciał przyjąć do wiadomości Michniewicz , który nadal tkwi w uwielbieniu dla swych metod rozpoznania gry rywali i błędów własnych zawodników . Ta konstatacja ,że dziś nie ma tajemnic taktyczno -organizacyjnych, które nie byłyby rozpoznane jest sensem tego co mówi Sousa, że poszukuje graczy, którzy szybko myślą. Chodzi mianowicie o graczy nieschematycznych , potrafiących na boisku samoistnie rozwiązywać problemy i podejmujących szybkie decyzje. Dziś na najwyższym poziomie gry trenerzy nie stawiają zawodnikom konkretnych zadań ,ale prezentują założenia, które gracze na bosku wypełniają treścią. Tyle tylko, że takich polskich zawodników jest niewielu , więc gra oparta na tych ideowych założeniach kupy się nie trzyma. Sousa dąży do ideału, a tu rzeczywistość skrzeczy . Mamy więc do czynienia , póki co, z pozornym postępem czyli zawodnicy inaczej, bardziej aktywnie, niż za poprzedników zachowują się na boisku ,ale korzyści są tylko estetyczne, bo wynikowych brak. Jest to typowy dysonans poznawczy.

Trener Sousa zgodnie ze współczesnym trendem rozumie, że celem gry nie jest zachowanie czystego konta po stronie strat bramkowych ,ale wygranie spotkania. Tyle tylko, że ta skąd inąd trafna myśl nie może oznaczać lekceważenia zabezpieczenia własnej bramki. Tymczasem widzimy dokładnie, że nasza obrona z bramkarzem na czele nie tworzą monolitu , pozwalamy na za dużo rywalom w okolicach własnej bramki. Mnie mało interesuje w jakim ustawieniu gra obrona , mnie interesuje czy gra skutecznie. Nasza obrona gra natomiast niepewnie i niezdecydowanie. Powiem otwarcie, że nie dostrzegam jednolitego sytemu obrony w naszej drużynie, bo to ani strefa, ani pressing, ani krycie indywidualne., ani mieszanina. Tak jak by każdy wuj miał swój strój. Nie dostrzegam skrystalizowanej formacji obronnej, bowiem w obronie gra każdy, kto znajdzie się pod własną bramką. W tym kontekście dobrze się stało ,że nie zgrał Lewandowski, który pilnowany stale przez kilku rywali ograniczał ich możliwości ofensywne. Wczoraj słabi Węgrzy obnażyli naszą marność obronną ukazując brak koncepcji oraz nietrafny dobór personalny. Sousa musi zmienić drogę, bo ta wiedzie na manowce.

Jeżeli idzie o szanse na awans do MŚ w Katarze poprzez baraże to wyrażonego znacznie wcześniej zdania, że jestem ślepy i ich nie widzę - nie zmieniam. Poziom gry naszej drużyny nie pozwala na optymizm. Moim zdaniem mamy wszystkiego za mało: mamy za mało klasowych zawodników, mamy za mało atutów w obronie , za mało pewności w grze, za mało zgrania, za mało automatyzmu, za mało umiejętności i co najważniejsze za mało czasu, aby mankamenty poprawić, nie mówiąc już o ich wyeliminowaniu.

Przyznaję wczoraj bezpośrednio po meczu byłem w nastroju ... mhm,  zrozumienia i empatii dla takich futbolowych włodarzy jak Jesus Gil lub Dariusz Mioduski i najchętniej przegnałbym Paulo Sousę gdzie pieprz rośnie i wymienił choćby i na Czesia Michniewicza. Tylko nachodzi mnie też taka refleksja, z nim to znaczy z CM jako "narodowym" w barażach najprawdopodobniej byśmy przesuwali i przesuwali, zgodnie z naszym narodowym DNA by był autobus z konterką  i być może nawet by się udało w marcu wypchnąć z Mundialu ekipę o dużo wyższych umiejętnościach i nasz stary PMS by prężył się i nadymał, ale ... no właśnie, później w najlepszym przypadku by było tak jak w u-21 za Czesia,  na żyle prujemy się ze dwa, trzy mecze, zgodnie z tym naszym "kodem genetycznym", a gdy fizycznie padniemy, to i sięgamy d.n.a. grzęźniemy w mule, gdy bak się wyczerpie dostajemy bęcki że nie ma co zbierać. Przećwiczone. I tak do kolejnego Euro, kolejnych eliminacji do Mundialu. 
 
Paulo Sousa jest grilowany przez nasze media chyba bardziej niż Kuklinowski przez Kmicica. Ponoć na media ma wyj***ne w co wierzę i to mu chyba tylko zapewni dobry sen do marca. Żadne gadki szmatki już mu nie pomogą, gdy przegra baraże nikt za nim tęsknić nie będzie, wspominać czule, pewnie też nie. Lewy również wiele stracił ze swojego wizerunku, choćby w foottrucku w sugestiach dosyć mocno się po nim przejechali, coś czuję że Polkoś z Wiśnią na ekskluzywny wywiad z Robertem nie mają co liczyć. Po Tymku Puchaczu nie ma co zbierać, nawet pozycja Wojtka Szczęsnego zaczęła być głośno podważana i to nie przez netowych trolli a przez eksperta w bramkarskim fachu czyli przez Wojtka Kowalewskiego. Nasza repra wiele straciła tym meczem, ale tak sobie teraz myślę że może nawet i dobrze. 
 Paulo Sousa to nie jest trener z mojej bajki, od początku nie rozumiem, lub raczej nie podzielam jego wyborów personalnych i taktycznych. Ale muszę mu oddać. Zibi z właściwą sobie niekonsekwencją na co zwrócił uwagę Albiceleste wybrał trenera tak jakby na przekór  naszej starej PMS, naszym Piechniczkom, Engelom, naszym piewcom gry z kontry jako jedynej rzeczy do której jesteśmy zdolni i predysponowani. Gdyby tak Zibi dziewięć lub choćby i siedem, sześć lat temu postąpił z pionem szkoleniowym w PZPN, gdyby kogoś podobnego Paulo Sousie uczynił jego magnificencją rektorem szkoły trenerów, a na czele reprezentacji młodzieżowych i juniorskich poustawiał trenerów z nakazem gry otwartej i odważnej bez względu na wynik, to może i nawet Albiceleste zacząłby Zibiego chwalić. To znaczy po prawdzie spodziewam się raczej, że musielibyśmy do spółki brać go w obronę, że za jego kadencji wyników w reprezentacjach juniorskich i młodzieżowych by brakowało.  
Wracając do Sousy, nie pojmuję go. Gdy Frankowski piłkarz z gazem ale raczej jednowymiarowy osiąga apogeum swoich możliwości w Lens na lewym wahadle, to trener w reprezentacji rzuca go po innych pozycjach. Gdy Kędziora "od zawsze" gra po prawej stronie defensywy to Paulo robi z niego półlewego defensora. Gdy Matty Cash na cito jest ściągany do repry, gdy selekcjoner zabiega o niego jak o zbawcę, to później na 180 minut "próby generalnej" sympatyczny polski Anglik otrzymuje tych minut raptem 71 czyli zdecydowanie mniej niż połowę. Paulo Sousa chce grać ofensywnie, chce żeby Polacy grali piłką, starali się przejmować inicjatywę, ale z tych zawodników którzy mają najlepszą technikę użytkową, z pierwszej piątki Polaków pod tym względem, dwóch ostentacyjnie pomija. Pal diabli z Kapustką bo i tak by nie mógł z niego korzystać, ale absencji Sebka Szymańskiego w kadrze wytłumaczyć nie sposób. Chłopaka, który oprócz kreacji posiada jeszcze odbiór i który na bieżąco jest pozytywnie weryfikowany w rosyjskiej lidze!? Jednych choćby na uszach stanęli to Sousa do repry ich nie powoła, a drugich choć w klubach nie grają to miejsce w narodowej jedenastce u Portugalczyka i tak mają. Sousa i tak ma farta, że przykładowy Puchacz z tego grona został obnażony dopiero w meczu z Madziarami. Nie pojmuję trenera, który chce grać ofensywnie, ale widzi ku temu tylko i wyłącznie jeden sposób, jedno rozwiązanie taktyczne, o przepraszam, raz gra dwoma, a raz trzema nominalnymi środkowymi napastnikami, ale tego ostatniego też nie rozumiem. 
Paulo Sousa to nie jest trener z "mojej bajki" ale muszę mu oddać, chce żeby reprezentacja Polski grała piłką, jak już było wspomniane, nie można mu zarzucić, że podwójna garda i autobus z literkami PL ustawiony na szesnastce to jest jego filozofia gry. Jeden z naszych guru trenerskich powiadał: "jak nie wiesz co z piłką robić, to oddaj ją rywalowi", naszemu Portugalczykowi coś takiego przez gardło by raczej nie przeszło. Przy tym gdy repra w rewanżu z Albańczykami musiała zagrać rozważnie to też i tak właśnie zagrała. Muszę też być sprawiedliwym, że w tych swoich wyborach personalnych Paulo "odkrył" jednak dla kadry i Pawła Dawidowicza i Karola Świderskiego, a ten ostatni może być argumentem że nie za specjalna dyspozycja w klubie, nie musi się przekładać na formę w reprezentacji. Z wyborami personalnymi Sousy można polemizować, dla mnie bywają kontrowersyjne, niewątpliwie ma swoich "synków" ale też dzięki temu zyskuje ich przychylność. To jest trener z autorytetem i z akceptacją drużyny i zdaje się że mentalnie właśnie zespół udało mu się stworzyć. 
Dlaczego zatem wydaje mi się że przegrana z Węgrami może być pozytywna. Otóż w barażach zagramy bez ściemy. Mit niezdobytej twierdzy Stadionu Narodowego okazał się iluzją. Obojętnie z kim zagramy w pierwszym meczu będziemy musieli się sprężyć, nie będziemy mogli się łudzić, że ściany nam pomogą. Baraże posiadają dwóch zdecydowanych faworytów Włochów i Portugalczyków, jeżeli nawet na nich wpadniemy w pierwszym meczu i przegramy to dla Sousy nie będzie alibi bo sami sobie zgotowaliśmy ten los. Przez własną pychę, arogancję, brak wyobraźni. Żeby się zrehabilitować zespół Paulo Sousy musi awansować do Mundialu, jeżeli to się nie stanie z tym trenerem i w tym składzie personalnym przestanie istnieć. 
Rozstawieni w losowaniu baraży:
Portugalia
Szkocja
Włochy
Rosja
Szwecja
Walia
Nierozstawieni w losowaniu baraży:
Turcja
POLSKA
Macedonia Północna
Finlandia
Austria (udział w barażach dzięki wygranej w Lidze Narodów)
Czechy (udział w barażach dzięki wygranej w Lidze Narodów)

***
Polska U-21 - Łotwa U-21 5:0 (3:0)
Bramki: Benedyczak (32-karny), Bejger (45), Śpiewak (45+1, 63), Kozłowski (51)
Sędzia: Robertas Valkonis (Litwa)
Żółte kartki: Skóraś, Kozłowski - Lotcikovs, Birka
Widzów: 2684
Polska U-21: Cezary Miszta - Konrad Gruszkowski (58. Mateusz Żukowski), Łukasz Bejger, Jakub Kiwior, Michał Skóraś (72. Maksymilian Sitek) - Mateusz Bogusz (58. Piotr Starzyński), Kacper Kozłowski, Łukasz Poręba - Nicola Zalewski, Adrian Benedyczak, Jakub Kamiński (71. Filip Marchwiński)
Łotwa U-21: Rudolfs Soloha - Rudolfs Zengis (56. Dmitrijs Zelenkovs), Rihards Ozolins (74. Deniss Melniks), Ilja Korotkovs, Emils Birka - Maksims Tonisevs, Roberts Veips, Normunds Uldrikis - Kristers Lusins (56. Kaspars Kokins), Arturs Lotcikovs (56. Edgars Ivanovs), Eduards Daskevics (74. Niks Dusalijevs)

@a-c10
Tu nie ma między nami sprzeczki.
Jak można było tak spier… te miejsce barażowe to pojęcia nie mam.

Zbyszek przyznaję że nie mam wiedzy na jakich zasadach mają być tworzone "drabinki" z rozstawionych sześciu drużyn. Jeżeli miałby decydować ranking FIFA to faktycznie szans na znalezienie się w najlepszej trójce by nie było, ponieważ wyprzedzają nas aktualnie: Włochy - 4, Portugalia - 8, Szwecja - 17, Walia - 19 i dopiero Polska na 23 miejscu, a na 5 wśród 12 europejskich ekip z grających w marcu o Mundial. 
Jeżeli jednak decydowałaby tabela drugich miejsc (co wydaje się logiczne, bo na tym przecież polega rozstawienie pierwszej rundy, sześć ekip z najlepszym dorobkiem punktowym w grupach gra z losowo przydzielonymi z mniejszym dorobkiem) to ewidentnie po wygraniu z Węgrami znaleźlibyśmy się na drugim miejscu wśród tych 10 wiceliderów. Zatem bylibyśmy w drabince i przynajmniej mecz z Portugalią by nam nie groził, co prawda byłaby zmora wpadnięcia na Włochów w drugiej turze, bo oni by wypadli z tej pierwszej trójki, ale nasza sytuacja (w kole fortuny) byłaby i tak zdecydowanie lepsza niż obecnie. 

Sousa jest krytykowany nie tylko przez tych, którzy wydają się szczęśliwi że mogą mu dowalić, ale choćby i przez Mateusza Rokuszewskiego, inteligentnego faceta, dobrze orientującego się w realiach piłkarskich, a przede wszystkim mieniącego się publicznie zwolennkiem Portugalczyka. 
Roki: "Biadolę oraz narzekam po poniedziałku, ale nie histeryzuję i wszystkim mniej więcej taką postawę polecam."
Nie mamy pańskiego rozstawienia i co nam pan zrobisz? || Roki wyjaśnia #36 - YouTube

@ Iocosus:

Od zawsze i na zawsze jestem przekonany o dwóch rzeczach:

1) Dobre są każde zęby, które prowadzą do gęby, ergo styl pełni rolę służebną wobec wyniku. Gdyby ów osławiony „murowaniec z konterką” miał nas doprowadzić do złota MŚ/ME, nie padłoby z mojej strony choćby pojedyncze słowo krytyki. Ba, na wzór Greków sprzed siedemnastu lat śmiałbym się w twarz wszystkim domorosłym specom od estetyki i pytał ich o wynik;

2) Czy chodzi o szkolną klasę, wojskowy pluton, przedstawicieli handlowych, pogotowie ratunkowe, czy jakikolwiek inny zespół ludzi (a więc także drużynę piłkarską), planując jego pracę, nieodzownie należy brać pod uwagę charakterystykę poszczególnych członków oraz ekipy jako całości. Jasne, trzeba wymagać. Ale trzeba wymagać z sensem. Nakładając ludziom na barki ciężary ponad ich siły, kroczysz prostą ścieżką do katastrofy.

Jedno dodane do drugiego nie oznacza, rzecz jasna, że jestem zaprzysięgłym fanem „murowańca”. Wręcz przeciwnie. Wielokrotnie już, także tutaj, wyrażałem opinię, iż – estetyka na bok – w świetle obecnych przepisów gry w piłkę nożną kurczowa, desperacka obrona straciła rację bytu. A i współczesna kontra niekoniecznie przypomina pałowanie do przodu w nadziei, że wysoki Łukasz zgra gałę do szybkiego i sprytnego Tomka. Niemniej jednak, rezygnacja z „murowańca” nie powinna, moim zdaniem, oznaczać szaleńczego pędu na łeb, na szyję pod drugą bandę. „Chcę grać ofensywnie, grać piłką!” – tego typu teksty może sobie rzucać świeżo zatrudniony za grubą kasę trener zamożnego klubu do cierpliwego prezesa. Wtedy owszem, dyrektor sportowy ogarnie personalia, oczyści zespół z kloców, pościąga brylantowych techników i hulane. No, może też nie od startu, bo przecież trzeba się zgrać, aczkolwiek można się spodziewać, że po sezonie-dwóch wytężonej pracy (!) zespół owego trenera w rzeczy samej grać będzie zarówno efektywnie, jak i efektownie.

Obejmując stery reprezentacji Polski, Paulo Sousa stanął w zupełnie innej sytuacji. To nie klub (już tam mniejsza o to, czy zamożny, czy nie). Nie da się robić transferów. Pan Maciej Chorążyk mógłby stawać na uszach i rzęsami klaskać, a i tak nie wytrzaśnie spod ziemi kilkunastu-dwudziestu kilku kreatywnych, świetnych z piłką przy nodze zawodników, na dziś gotowych do występów dla Biało-Czerwonych. Trzeba grać tymi, których się ma. A z całym szacunkiem dla tych, których się ma (wszystkich, co do jednego), nie sposób nauczyć starego psa nowych sztuczek. Owszem, raz na czas jakiś trafiają się late bloomers, zawodnicy którzy pełnię możliwości osiągają pod sam koniec kariery. Niemniej, w ogromnej większości przypadków dwudziestoparoletni (nie wspominając o trzydziestoparoletnim) zawodnik jest już właściwie w pełni ukształtowany. Da się mu delikatnie poprawić ten, czy ów parametr fizyczny. Da się go, być może, nauczyć jakichś świeżych rozwiązań taktycznych (ale to wymaga czasu, a tego w reprezentacji jak na lekarstwo). Nie da się jednak żadną miarą sprawić, że gość nauczy się dryblować, grać na jeden kontakt albo miękko przyjmować i kontrolować piłkę. A bez tego efektownej, ofensywnej gry nie zobaczysz jak własnych uszu, z definicji.

Nie wiem co Sousa myślał tych dziesięć miesięcy temu. Być może zdawało mu się, że skoro mamy najlepszego napastnika na świecie, to i w pozostałych formacjach musimy dysponować graczami klasy co najmniej europejskiej. To się chłopak nadział… W każdym razie, popełnił dokładnie ten sam błąd, co kilku jego poprzedników. O tym też już tu kiedyś wspominałem: i Brzęczek, i Nawałka, i Fornalik, i Smuda (o, ten to już w ogóle) w początkach swej pracy z kadrą chcieli na nowo wynajdować koło. Wprowadzać nowinki taktyczne, grać szybko, z polotem i biglem. Jednak w przeciwieństwie do w/w, Sousa wciąż się z tych nierealistycznych ciągotek nie wyleczył. Nadal uparcie nie dostrzega faktu, że kołdra jest krótka. Jeśli zechcemy przykryć ramiona, giry bezwstydnie zaczną wystawać. Za jego kadencji dziurawi nas absolutnie każdy, łącznie z Andorą i San Marino, a gra do przodu zazwyczaj nie niweluje strat. Każdy trzeźwo kombinujący człowiek, któremu zależałoby na efektach własnej pracy, nie na wdrażaniu jakichś bzdurnych dogmatów, po piętnastu meczach zdołałby zauważyć, że czas porzucić mrzonki i zabrać się za konkrety. Sousa nie zauważa, ergo albo mu nie zależy, albo świata poza swą bzdurną dogmatyką nie dostrzega. Tertium raczej non datur, a którykolwiek z wariantów nie byłby prawdziwy, oba, moim zdaniem, stawiają sens jego pracy na dotychczasowym stanowisku pod potężnym znakiem zapytania.

Oczywiście, osobną kwestią pozostaje to, abyśmy nie byli już dłużej zainteresowani krajaniem tak, jak nam materii staje. Żebyśmy nie zadowalali się średniactwem, w którym szczytem naszych możliwości jest jeden ćwierćfinał wielkiej imprezy na trzydzieści lat. Tylko że tutaj faktycznie tryb „Gil/Mioduski” w żadnym wypadku nie wystarczy. Tu trzeba by porzucić nasze odwieczne zadufanie i wszystkowiedzę i przyznać wprost, że nie umiemy. Wyskautować jakiegoś fachurę z doświadczeniem pracy w opromienionej sukcesami federacji i powiedzieć mu uczciwie: „słuchaj, Hans/Jean/Juan/Giovanni/kto-tam-jeszcze – my nie wiemy, a ty wiesz. Wiesz, bo widziałeś z bliska. To teraz ty nam będziesz mówić co i jak, a my będziemy robić!”. Ani Bońka z jego hiperrozdętym ego, ani dinozaura Laty, ani skorumpowanego Listkiewicza nie było stać na taki krok. Myślisz, że Kuleszę będzie? Chciałbym wierzyć, ale nie potrafię.

@ Zbyszek:

Mój dowcip ma się świetnie. Z troską stwierdzam, że chyba niestety znacznie lepiej od Twojego punktu widzenia, który niepokojąco uzależnił się od tego, kto akurat zasiada na stołku selekcjonera reprezentacji Polski.

Info z ostatniej chwili: Paulo Sousa zwolniony z posady selekcjonera!!! Na jego miejsce w trybie nagłym powołany jest Jerzy Brzęczek, który na asystenta dobrał już sobie Łukasza Piszczka, a doradcą ma zostać  Kuba Błaszczykowski. Są już pierwsze decyzje nowego sztabu szkoleniowego: Łukasz Fabiański po krótkiej rozmowie telefonicznej ogłosił powrót do reprezentacji, a Robert Lewandowski został pozbawiony opaski kapitana!!!

Lewy zwolnił wszystkich swoich dotychczasowych doradców, żonie Annie zapowiedział ciche dni i żadnych wyjść na imprezy bogatych miliarderów przez co najmniej dwa lata. Kolegom z repry zaprzysiągł że zafunduje każdemu po Ferrari jeżeli tylko awansują na Mundial.  Amazon kręci film o Lewandowskim pod tytułem "Niekochany". Ponoć pana Roberta zaczynają męczyć koszmary senne że jest wygwizdywany na Narodowym.

Serwisy warszawskie donoszą że mimo pandemii huczne imprezy w najlepszych stołecznych lokalach co noc organizuje uśmiechnięty i wiwatujący Cezary Kucharski. Omijany jest tylko lokal o nazwie: Nine's , który notuje raptowny spadek popularności. 

@ Zbyszek:

A dziękuję, uczę się od najlepszych. Pocztą zwrotną poślę w Twoją stronę gratulacje niezwykłej retorycznej giętkości, dzięki której swobodnie potrafisz wykonywać stuosiemdziesięciostopniowe wolty bez zwracania przesadnej uwagi na to, co jeszcze całkiem niedawno uważałeś.

Bo przecież całkiem jeszcze niedawno – ponownie pozwolę sobie przypomnieć – nie miałeś zupełnie nic naprzeciw zmasowanej, bezpardonowej nagonce na selekcjonera. Ba! Sam ochoczo i z ogromnym zapałem brałeś w niej udział. Przekręcałeś facetowi nazwisko (czekaj, i Ty się martwisz o mój dowcip? Hmmm…), obrzucałeś go inwektywami… Achhh, pardonsik. To podobno były „pieszczoty”. Taaa… Chyba takie z zakresu BDSM. Teraz natomiast rysujesz kompletnie odrealniony, łzawo-sentymentalny obrazek biednego, uciśnionego Paulo, który nic gołąbeczek złego nie zrobił, a musi się bronić w swej oblężonej twierdzy przed otumanioną tłuszczą. Achhh, wzruszające. Chyba normalnie wyślę chłopu jakiś ciepły kocyk, żeby chociaż trudy nadchodzącej srogiej polskiej zimy nie nałożyły mu się na zgryzoty. A nie, czekaj…

Co więcej, również całkiem niedawno utrzymywałeś, że polscy piłkarze są zupełnie nieźli, bo przecież kupują ich zachodnie kluby. Dziś zaś utrzymujesz, że nie mamy żadnych szans awansu na Mundial, bo przecież nasi liderzy mają 31, a nawet 33 lata. No nie gadaj! To ludzie w ogóle tak długo żyją…!?

To teraz może przestańmy wreszcie brodzić w oparach absurdu i spójrzmy na sprawę przez pryzmat drogiego Ci podobno zdrowego rozsądku. Tak, klubowa kariera Kamila Glika ostatnimi czasy pikuje. Transfer do Benevento nie był chyba najszczęśliwszym z pomysłów. Niemniej, w kadrze facet raczej trzyma fason, a jego wiek może w zasadzie być atutem, nie przeszkodą. Nigdy nie był to nowoczesny obrońca, taki co to elegancko wyprowadzi piłkę, zainicjuje atak, rozprowadzi akcję wymyślnym podaniem, etc. Raczej stoper klasycznego typu, w 95% skoncentrowany na zadaniach defensywnych. I w tej roli wciąż śmiało może się w reprezentacji sprawdzać. Ba, jego doświadczenie może być bezcenne. W końcu ktoś musi tych mniej zahartowanych w bojach kolegów na boisku rozstawiać, a tu Kamil radzi sobie bez zarzutu. I nadal może to robić.

Co się tyczy Krychowiaka, w wybitnej formie to on ostatnio był w 2016., jako dwudziestosześciolatek. Potem niestety przytrafiły się te nieszczęsne epizody w PSG i WBA. Jednak od przenosin do Rosji znów wrócił na naprawdę przyzwoity poziom, a jego problemem w kadrze wcale nie jest wiek, tylko nieumiejętność trzymania fantazji na wodzy. Dopóki chłopak jest typowo defensywnych pomocnikiem, skoncentrowanym głównie na odbiorze, a dalekie przerzuty i udział w akcjach zaczepnych traktującym jako deser, nie obiad, wszystko jest cacy. Gorzej, gdy włączy mu się „tryb Pirlo”. No ale przecież to rola trenera, by powiedzieć „słuchaj, Grzesiu, ty tu nie jesteś od rozgrywania, ciągania za sznurki i trzymania łapek na kierownicy. Odbierasz, oddajesz i jest git. Łapiesz?”

Lewandowski wreszcie to gość obsesyjnie dbający o własne ciało, który sam utrzymuje, że chciałbym pograć do czterdziestki. No to jeszcze mu siedem sezonów zostało, w czym problem?

Przede wszystkim zaś, drogi Zbyszku, jeśli nic mi się nie pokićkało, niniejsza dyskusja dotyczy jednak przede wszystkim el. MŚ’22. Tu i teraz, a nie gdzieś tam, kiedyś, w jakiejś bliżej nieokreślonej przyszłości. A tu i teraz selekcjoner reprezentacji Polski może wystawić np. taki skład: Szczęsny – Bereszyński, Glik, Bednarek, Rybus – Krychowiak, Klich – Milik, Zieliński, Frankowski – Lewandowski. W odwodzie pozostają choćby Skorupski, Kędziora, Dawidowicz, Piątkowski, Linetty, Moder, Szymański, Kamiński, Świerczok, Buksa, Świderski plus, jakby trochę pogrzebać, jeszcze paru innych. No i świeżo upieczony reprezentant Gotówka.

Słabo? Nooo… to zależy, z której strony zerkać. Na pewno nie jest to paka na miarę wyrównanej rywalizacji z tuzami światowego futbolu o czołowe lokaty na wielkich imprezach. Nie widzę jednak żadnego powodu, aby taki skład miał truchleć na myśl o starciach ze Szkocją, Walią, Ukrainą, Turcją, Szwecją i całą resztą europejskiej klasy średniej. Bo i jacyż to, przepraszam, wirtuozi futbolu i inni wymiatacze występują w barwach tych drużyn? Kto tam niby taki mocarny, żeśmy z góry skazani na klęskę? No bez przesady. Dobre zespoły, nie ma to tamto, na pewno mają wszelkie szanse pogonić nam kota, ale dokładnie tak samo my im.

I tu dochodzimy do kwestii tak usilnie przez Ciebie bagatelizowanego rozstawienia. Już pod koniec gier grupowych robiło się coraz bardziej prawdopodobne, że wśród barażowiczów mogą znaleźć się jakieś ekipy, których początkowo nikt się tam nie spodziewał. Ostatecznie stawkę dwunastu zespołów biorących udział w tej fazie eliminacji zasiliły Portugalia i Włochy. Nie w kij dmuchał, duet ostatnich Mistrzów Europy, w tym ci bardzo świeżo upieczeni. Z drugiej strony, konieczność grania w barażach nie jest dla tych zespołów karą za niepopełnione grzechy, tylko efektem ich postawy w grupie. Można zatem z nimi powalczyć, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się to piekielnie trudne. Z kolei Macedonia, z całym szacunkiem, chyba nieco od barażowego tuzina odstaje in minus. Pozostała dziewiątka to natomiast w zasadzie jedna liga, jedna półka. Czasem ci wezmą górę, czasem tamci. A w takich przypadkach paskudnie istotną rolę zaczynają grać szczególiki i szczególątka.

Ot, chociażby takie, że rozstawione drużyny grają pierwszą rundę w domu. Jasne, wciąż istnieje szansa, że pod koniec marca przez Europę przetaczać się będzie V fala koronawirusa z jakimś wyjątkowo zjadliwym, odpornym na szczepionki wariantem Ypsilon i mecze odbywać się będą przy pustych trybunach. Jeśli jednak tak nie będzie, to jakoś mi się zdaje, że nie jestem jedyny, który wolałbym, abyśmy w pierwszej rundzie grali z Macedonią w Warszawie. Co więcej, nawet gdyby w rundzie finałowej miał na nas czekać zwycięzca pary, dajmy na to, Portugalia-Walia, to przecież istnieje niezerowa szansa na to, iż jakimś cudem Bale & co. przepchną Cristiano i s-kę. A potem, wyczerpani i przetrzebieni dwugodzinnym bojem i konkursem rzutów karnych, przyjadą dostać w baniak na SN. Owszem, byłby to scenariusz skrajnie optymistyczny, acz jednak nie niemożliwy. Ale właśnie: byłby. Niestety, na własne życzenie go sobie zamknęliśmy.

Co więcej, rok 2021 był w wykonaniu Biało-Czerwonych zwyczajnie słaby. Przerżnięte Euro, w grupie eliminacyjnej Mundialu też zdecydowanie bez fajerwerków, jedyne z czego można ewentualnie się cieszyć, to ten domowy remis z Anglią. Trochę mało. Nie trzeba być jasnowidzem, by stwierdzić, że morale naszych kadrowiczów raczej nie plasuje się gdzieś pod sufitem. Tymczasem wiadomo było, że następny mecz po wizycie Węgrów to już baraż. Można było przynajmniej spróbować to morale podnieść wychodząc na Madziarów (którzy, przypominam, grali już o pietruchę) galowym składem, na pełnej motywacji i z nimi wygrać. Pewnie i spokojnie. Dzięki temu być może dałoby się przezimować w dobrych nastrojach, a w marcu rozpocząć granie z zapałem i nadzieją. Niestety, zamiast tego kadrowicze wątpią już nie tylko w selekcjonera, ale i w kapitana. Zaiste, geniuszem zarządzania zasobami ludzkimi jest ten nasz Paulo.

Oczywiście, żadną miarą nie da się wykluczyć, że nawet działając rozsądnie i maksymalizując swe szanse, i tak byśmy odpadli. Jako się rzekło, stawka jest wyrównana, może my ich, może oni nas. A może w rundzie finałowej trafilibyśmy na Włochów/Portugalczyków w takiej formie, że nie mielibyśmy żadnych szans. Cóż, futbol. Pozostałoby ścisnąć łapkę zwycięzcom i życzyć im powodzenia w Katarze, a samemu zostać z przeświadczeniem, że zrobiliśmy co tylko się dało.

Ale już wiadomo, że nie zrobiliśmy. A nasz selekcjoner-wizjoner-konceptualista ma w zasadzie jedno wyjście: przeprowadzić nas z sukcesem przez krętą i wyboistą ścieżkę. Jedyną, jaka wciąż stoi przed nami otworem. Bez jojczenia i żenujących wymówek. Jeśli tego nie zrobi (a naprawdę niewiele wskazuje, by miało mu się udać), to niech idzie skąd przyszedł (a w zasadzie gdzie wciąż siedzi i wpada do nas jedynie z doskoku) i nie wraca. A my podziękujmy wtedy Prezesowi Tysiąclecia za jego debilny, gówniarski kaprys.

@A-c10.
Ja oglądam rzecz całą z kilku stron ,a naświetlam często tylko z jednej ,a to dlatego, że przestrzegam dyscypliny intelektualnej, którą sobie narzucam. Czyli nie piszę o wszystkim - to jest o niczym, bo to nie tylko jest jałowe, ale mam taka konstrukcję psychiczną , pewnikiem ukształtowaną dziesiątkami lat kierownikowania. Jest to kwestia wykonania założonego zadania, które sobie nakreślam. A do tego mam również ściśle określony zamysł, a mianowicie ja uwielbiam polemiki, oczywiście na argumenty. A polemik nie ma tam gdzie jest zgoda.
Nie byłoby tego wszystkiego gdyby nie te podwaliny u myślicieli greckich i ich kontynuatorów, a osobliwie to przekonanie, że wątpienie jest tym co pozwala na nazywanie siebie homo sapiens. Z tego też powodu się nie obrażam ,ale replikując tym ,którym się wydaje ,że mogą mnie obrazić, używam słów i argumentów dla nich zrozumiałych.
Natomiast TY pozostajesz tak jak byś poza Freuda nie wyszedł. Ja mam od młodych lat podejrzliwość taką oto, że ta psychoanaliza to oszustwo czyli pornografia dla ubogich. No bo te sztuczki wychodzące z mętnej umysłowości Freuda określa on jako wytwór libido. Wedle niego np. szafa, dziurka od klucza i sam klucz to przedmioty chcicy i seksualnych pożądań. A mnie zawsze ciekawiło czy jak się śni cipa to oznacza to szafę. klucz , a może tylko samą szparę.
Imaginuj sobie, że ja niczego nie przyjmuję na wiarę.

Co do tych nieszczęsnych baraży to ja zachodzę w głowę jak to jest możliwe, że jakiś kretyn zamulił głowy nawet wydawałoby się rozumnych ludzi, którzy powtarzają brednie. .U nas opis zawarty w bajce Andersena pt. "Nowe szaty króla " ma się świetnie ,z jednym wyjątkiem ,że nikt nie zauważył, że król jest nagi . Jesteśmy jak ci z Sodomy i Gomory , których mógł uratować jeden sprawiedliwy ,ale się nie znalazł. Otóż ja robię za takiego , który wątpi i płynie pod prąd. W naszym zapyziałym kraju jestem sam, ale w świecie nikt nie ględzi o jakiś rozstawieniach , bo to nie jest temat do rozważań, bez ośmieszenia się. Np. Lewandowski, Zieliński i inni reprezentanci w ogóle nie wiedzieli, że są jakieś rozstawienia, bo tam gdzie grają nikt idiotyzmami się nie zajmuje. Sam znam języki obce z daleka czyli tak samo jak mam podstawowy słuch , który pozwala mi odróżnić kiedy grają , a kiedy nie grają , tak też wiem , kiedy kto mówi i pisze po polsku ,a kiedy nie mówi i nie pisze. Ale od czego są przyjaciele i znajomi . Paru z nich zaprzągłem do czytania w EMPiKu przy ul, Bagatela prasy zagranicznej, aby ustalić co też ona pisze o barażach. Najwięcej rozpisują się makaroniarze, ale generalny ton jest taki, że nikt nie chce trafić w grupie na Polaków. Nasze reprezentacja uważana jest za wyjątkowo niebezpieczną, zdolną do pokonania każdego. Okazuje się, że remisy z Hiszpanią, a zwłaszcza z Angolami, od których byliśmy w rewanżu lepsi wywarły na rywalach ogromne wrażenie. Szczególnie obawiają się giganta boiskowego jakim jest Lewandowski i pomysłowości taktycznej Sousy .Nikt nie lekceważy Polski dlatego ,że jest nierozstawiona , bo nikt słowa o tej technice losowania nie pisze. To tak jak by się rozpisywać czy losy powinny być w tubach okrągłych czy np. trójkątnych ,a może prostokątnych. W średniowieczu na tym poziomie rozważano, ile diabłów mieści się na łebku szpilki. Szkoda czasu na głupoty. Zauważ jakaż to jest zasadnicza różnica w stosunku do pismaków medialnych w kraju. Tam szanują rywala , a jednocześnie uczulają kibiców na możliwość niepowodzenia. I czynią tak samo Włosi, Portugalczycy, Rosjanie , Szwedzi itd.. Nie ma śladu hurraoptymizmu , nie ma przekonania, że reprezentacja musi awansować. Odwrotnie niż u nas . Najpierw oznajmia się, że drużyna musi coś tam ugrać, a jak nie ugra, to ci sami ją rozliczają z tego co sami sobie wymyślili .
Ja już za stary jestem ,abym tańcował tak jak byle dureń zagra. Słoń mi na ucho był uprzejmy nadepnąć ,za co mu wdzięczny jestem do grobowej deski.
A teraz się odmeldowuję , bo z rana muszę skomentować kolejny blamaż mojej drużyny i muszę się wyciszyć, aby nie wyć.

@ Zbyszek:

To ja bym jednak poprosił, abyś sypnął nieco tych argumentów, do których przywiązanie z taką swadą deklarujesz. Póki co bowiem, usiłujesz rozpuścić kamień prawdy w wodzie gadulstwa. A to, jak przecież sam doskonale wiesz, nie jest najszczęśliwszy z pomysłów.

A jeszcze, tak na marginesie: skąd Ci się tutaj ten Freud zaplątał…?

@ Iocosus:

Michniewicza wolałem nie tykać. Rozumiem bowiem, iż obecnie jest to dla Was cierpki temat, a mnie ani w głowie sypanie Wam soli na rany. Dlatego zamiast do CM, nawiążę jeszcze do tych Francuzów. Oraz wszystkich innych zwycięzców wielkich imprez, jakich w ogóle kojarzę. Zwłaszcza takich z ostatnich dwóch dekad. W zasadzie wszyscy oni potrafili bronić. Bear Bryant się kłania. Nie wiem co facet myślał o soccerze, ale jego maksyma o ataku sprzedającym bilety i obronie zdobywającej mistrzostwa pasuje jak ulał do międzynarodowej piłki nożnej XXI wieku. Rozmawialiśmy już o tym wielokrotnie: futbol reprezentacyjny jest od lat skutecznie marginalizowany. Selekcjonerzy dostają swych podopiecznych na ledwie parodniowe zgrupowania. Zaawansowanych schematów ofensywnych w tak krótkim czasie wypracować się zwyczajnie nie da. Zostaje zatem proste, nawet jeśli mało efektowne, podejście w typie „chrońmy własny tyłek, a z przodu zawsze coś tam wleci”.

Natomiast nasze środowisko piłkarskie wciąż żyje wg własnej, popapranej mitologii. Jedną z jej wiodących postaci jest zagraniczny Dumbledore, który przyjdzie, wyciągnie magiczną różdżkę zza pazuchy (oby tylko nie z portek…), wyskanduje zaklęcie i szast-prast! W błysku gromu i obłoku dymu przykładowy Tymek Puchacz zamieni się w Roberto Carlosa. Ambicje ambicjami, o nich jeszcze zaraz, jednak jak na moje, pierwszym krokiem ku poprawie stanu obecnego powinna być rezygnacja z tych tragikomicznych zabobonów oraz kategoryczny zakaz zajmowania się filozofią przez selekcjonera. Nie, chłopie. Ty nie masz objaśniać nam świata, fruwać wśród metafizycznych obłoków ani roztaczać wizji, koncepcji i innych fantasmagorii. Ty masz zebrać tych nastu-dwudziestu paru typa uprawnionych do gry w reprezentacji Polski, którzy jako-tako umieją szurać gałę i tak ich poustawiać, by robili jak największy użytek ze swych mocno ograniczonych możliwości. Poniał? No to git, do roboty!

Sousa tymczasem, pomijając już racjonalnie niewytłumaczalną nieobecność Lewandowskiego i Zielińskiego, wystawił na mecz z Węgrami zespół złożony z pięciu nominalnych obrońców, trzech środkowych pomocników (wszyscy bez oczywistych inklinacji ofensywnych) oraz dwóch napastników (jeden klocowaty, drugi sprytny). „Oho!”, można by pomyśleć, „nareszcie facet zaczął myśleć tą właściwą głową!”. Bo przecież ten skład aż krzyczał do Madziarów: „Ej, chłopaki! Weźcie sobie tę piłkę. Nie, serio. Weźcie i grajcie co tam chcecie. To wam, nawiasem mówiąc, pasowałoby godnie pożegnać się z rozgrywkami. Nas bezbramkowy remisik wcale przyzwoicie urządza. A jeśli jeszcze uda się was dziabnąć z kontry, będziemy całkiem usatysfakcjonowani”. Ale nie. Sousa kazał grać piłką ekipie, która nie miała do tego absolutnie żadnych predyspozycji. Wyszło jak wyszło. Ot, kolejny przykład aktywności typa, który wygląda jak z żurnala, wysławia się jak profesor-wizjoner, a działa tak, jakby co dzień na śniadanie wciągał grzybki-halucynki. Bo przecież ład i skład są przereklamowane.

Co zaś się tyczy ambicji, jasne że dobrze je mieć. I pewnie, z absolutnie, jak mniemam, oczywistych powodów powinniśmy umieć zagrać cokolwiek poza murowańcem. Nie ma tu kompletnie żadnego sporu między nami. Tyle tylko, że aby takie ambicje realizować, działania pozorowane to zdecydowanie za mało. Wspomniany przez Ciebie przepis o młodzieżowcu jawi mi się jako klasyczne plucie i łapanie. Aktywność podejmowana wyłącznie po to, by móc w razie czego krzyknąć „jak to, ja nic nie robię!?”. OK., lepiej tyle, niż wcale. Być może ktoś tam gdzieś tam w jakiś tam sposób faktycznie na tym skorzysta. Niemniej, abyśmy faktycznie ruszyli wreszcie z miejsca, potrzebne są, uważam, nieporównywalnie dalej idące zmiany w całej organizacyjno-finansowej strukturze naszego futbolu.

W tzw. leśnych dziadach znacznie mniej mnie wkurwia ich przywiązanie do konterki, znacznie bardziej żałosne pierdolety o tym, że „taki mamy klimat”. A jeszcze bardziej o tym, że „łooo, paaanie! My to całymi dniami po podwórkach latalym, a tera dzieci nic nie robio, tylko sie w telefon gapio!”. A co innego, do k’nędzy, mają robić!? Podwórka zniknęły. Wyrosły na nich parkingi, centra handlowe, bloki, apartamentowce i inne wykwity patodeweloperki z „lokalami usługowymi z funkcją stałego przebywania”. Rok w rok przerażające ilości publicznego hajsu idą na pensje podstarzałych importowanych repów oraz obsługę zadłużenia powstałego przy budowie przewymiarowanych stadionów, na których owe repy prezentują swe – ekhem, ekhem – umiejętności. Ku „uciesze” publiki, zwykle w sile jakichś piętnastu procent pojemności. Tymczasem dostępność obiektów sportowych dla smarkaterii jest żadna. Żad-na. Mamy 2021. rok, a wciąż w wielu podstawówkach po trzy klasy na raz muszą się wciskać do mini-salki gimnastycznej. Albo wykręcać sobie kostki i kolana na podziurawionym pseudoboisku. A jeśli już powstanie jakiś obiekt, zwykle po lekcjach nie służy on treningom szkolnych klubów sportowych, tylko ludziom 35+, którzy zawodowymi sportowcami już nie zostaną, za to po robocie chcieliby sobie poharatać w gałę albo przyjść na jakieś pilates.

Dopóki to się nie zmieni, dopóki publiczna kasa szła będzie na pseudoprofeskę, nie na fizyczny rozwój młodzieży, dopóki na treningi w (komercyjnych!) akademiach przychodzić będą grubawe beztalencia (ale za to dowiezione SUVem przez mamę, skłonną zapłacić trenerowi na boku, żeby Mati dostał choć parę minut w następnym meczu), dopóty możemy sobie, Iocosusie, popitolić. Możemy się spierać, czy młodzieżowiec, czy może jednak wychowanek. Czy limity powinny dotyczyć jedenastki aktualnie na boisku, czy też raczej całej kadry danego klubu. Czy nie należałoby aby wprowadzić – wzorem holenderskim – dolnego salary cap dla obcokrajowców. Ale właśnie: obcokrajowców, czy nie-Unitów? Czy to, czy tamto, czy siamto. Bla, bla, bla. Tyle naszego.