Niezgoda na Niezgodę!?

Gdzie!? Nie w Legii, tu ma niepodważalny pierwszy plac, ale  w reprezentacji! Po meczu z Zagłębiem  i strzeleniu dwóch goli w Lubinie wśród kibiców powstała albo zgoda, albo niezgoda na Jarosława Niezgodę w reprezentacji.  Czy piłkarz, który wygryzł wcześniej ze składu mistrzów Polski  reprezentanta Albanii, ksywka ‘Ferrari’, a obecnie byłego kadrowicza Chorwacji i onegdaj zawodnika Arsenalu – Eduardo da Silvę, ma prawo  myśleć o wyjeździe na rosyjski mundial i czy jest  to faktycznie realne?

Po ligowej inauguracji  w mediach obrodziły stwierdzenia  w rodzaju: „Adam Nawałka obserwuje, Niezgoda strzela aż miło. (...) Snajper Legii dał Adamowi Nawałce jasny sygnał, że liczy się w walce o miejsce w kadrze na mundial.” (sportowefakty,wp.pl)

Dwaj influenserzy Michała Pola w jego powracającej „Misji Futbolu” również umieścili napastnika Legii  w swoich bieżących  jedenastkach narodowych.

I choć jest to tylko doraźna zabawa  już zawodowych, ale jedynie ciągle pitolników – amatorów piłki uwielbiających o niej rozprawiać, rozkładać  ją na czynniki pierwsze – to nie ulega wątpliwości że Jarek Niezgoda znalazł  się właśnie  na pitolniczym przedmundialowym topowym forum.

Dziennikarze lubią podbijać bębenek, wywołują  temat, wierszówki lecą, programy się nagrywają, a fachman Nawałka i tak zrobi co zechce, po swojemu. Czy zgodzi się z „vox pitolnikum” powołującym Jarka do kadry?

W odróżnieniu od medialnego entuzjazmu, na naszych czarno-eLkowych łamach, nasi  ciągle jeszcze niszowi influenserzy (czy może istnieć niszowy influenser?) wydają się raczej sceptycznie podchodzić do takiej ewentualności.  W wersji  hardpitolniczej brzmi to tak: „Mam serdecznie dosyć wynoszenia pod niebiosa gości po dwóch prostych kopnięciach... To tak jak Jarek Niezgoda "myślący" o mistrzostwach!!!! - litości!", a w bardziej stonowanym lajtowym stylu wygląda to tak: „Z Jarkiem Niezgodą w kadrze to ja bym się nie śpieszył. Mam wrażenie, że to nie czas na taką dyskusję, bo zbyt wiele argumentów przemawia za "nie".

Do których z opinii  przychyli się Adam Nawałka, do tych  „za” czy „przeciw”!?

Według mnie bohater tych rozważań ma pełne prawo  myśleć  o powołaniu do kadry. Dążyć do tego, stawiać to sobie za cel. Jeżeli  wywalczyło się miejsce w ataku mistrza Polski i przede wszystkim  wiosną utrzyma, ustabilizuje formę na poziomie tym z meczu z Zagłębiem, to rozważania o mundialu będą musiały być czymś naturalnym, nadzieje  na udział w imprezie zostaną wzbudzone, co nie znaczy, że będą musiały zostać zrealizowane. Nie widzę nic zdrożnego, wręcz przeciwnie, w takich słowach o ewentualnym powołaniu: „To nie jest szczególnie intensywna myśl, ale jestem w klubie, do którego powołania wysyła się często. Gdy gra się regularnie i dobrze, Legia jest klubem, z którego do kadry najbliżej” (warszawa.wyborcza.pl)

Jest kilka czynników które można rozpatrzyć.

I. Forma i umiejętności – czy są wystarczające na kadrę? W tej dyspozycji, która w Lubinie została zaprezentowana wydaje się odpowiedź twierdząca, pytanie czy Jarka stać na rozegranie kilku kolejnych meczów w podobnym stylu i przy podobnej skuteczności. Młodość ma swoje prawa, jednym z nich jest chimeryczność, z drugiej strony „nieobliczalność” można potraktować i jako zaletę, licząc na wybuch talentu akurat w kluczowym momencie (trochę na zasadzie zaistnienia Wojtka Kowalczyka w meczach z Sampdorią). Ryzyko - pytanie czy na poziomie reprezentacyjnym Selekcjoner jest gotów je podjąć.

II.  Charakterystyka piłkarska – zawodowy pitolnik, Przemek Rudzki, w przytoczonej „Misji futbolu”  twierdzi  że napastnika o takiej charakterystyce, czyli  przede wszystkim predysponowanego do kontrataku dotąd  w kadrze nie mieliśmy.  W „Przeglądzie Sportowym” Niezgodę opisują już jednak i w ten sposób: „Niezgoda obecny, a Niezgoda sprzed roku to dwaj inni piłkarze. Gole strzelał już w Ruchu Chorzów, ale powrót na Łazienkowską i mecze jesienne dodały mu sił i animuszu. (...) Dużo do myślenia daje bowiem ta cenna różnorodność proponowana teraz przez Niezgodę. Do tej pory było tak, że liczyła się jego szybkość i ruch do piłki. Kluczem było precyzyjne zagranie do przodu; wtedy on szarpał z refleksem godnym żużlowca w odpowiedniej chwili zwalniającego sprzęgło pod taśmą startową. Niezgoda po takim starcie wiedział co robić, żeby Legia objęła prowadzenie, bo te jego gole są niemal zawsze kluczowe i przełomowe. Teraz dorzucił kreację i boiskowy pomyślunek. To już nie jest zawodnik opierający swoją aktywność na wyuczonych automatyzmach. Potrafi się cofnąć, powalczyć, rozejrzeć się i wybrać w danej chwili rozwiązanie najlepsze i dla siebie, i dla drużyny. (przegladsportowy.pl) 

Według moich subiektywnych spostrzeżeń progres  w zestawieniu do gry w Ruchu Chorzów jest zauważalny i istotny, choć też i trudno mi zaprzeczyć  gdy słyszę, czytam  głosy  że Jarek jest jeszcze nadal dosyć „surowy”. Jednak  ważniejsze wydają się ta wzmiankowana umiejętność wychodzenia na pozycję i niebagatelną rolę odgrywa również to, na co zwraca uwagę pitolnik Mateusz Borek – spokojna, zimna głowa w sytuacjach podbramkowych. W nich nieważne już jak, ale Jarek umieszcza piłkę w siatce. Nie zawsze w ten sposób jak zamierzał, cóż, szczęście sprzyja dobrym. Przy tym taka  moja wewnętrzna refleksja, gdyby Jarek Niezgoda od siódmego roku życia  przeszedł  w futbolu  „szkołę francuską”  w ichnich akademiach, w nich został piłkarsko ukształtowany, oszlifowany, to przy jego talencie, predyspozycjach być może mówilibyśmy dziś o następcy Henry’ego.  W polskich realiach  23-latek (w sumie stary już chłop) ma ciągle jeszcze wiele braków i wiele elementów do poprawy. Może jeszcze się będzie rozwijał i wskoczy nawet na poziom trudno przewidywalny, ale z drugiej strony dla mnie może i okazać się na przykład drugim Arturem Sobiechem – napastnikiem  bardziej kompletnym od Niezgody, który wszak Bundesligi nie zawojował  (choć też i wielu polskich napastników o takiej karierze by pomarzyło) albo kimś na wzór Łukasza Zwolińskiego, który futbolową  prezencję ma nieskazitelną, w młodzieżówkach był reprezentantem, ale w rzeczywistości, wbrew przypisywanemu potencjałowi, w tej chwili można go zaliczyć do grona ligowych tułaczy (Pogoń Szczecin, Arka Gdynia, Górnik Łęczna, Śląsk Wrocław, Pogoń Szczecin). W którą stronę potoczą się losy  Jarka Niezgody, mimo aktualnych pochlebnych recenzji, tego po prawdzie jeszcze nie wiadomo, przynajmniej dla mnie stanowi to zagadkę, choć oczywiście zgodnie z kibicowską duszą życzę mu zrealizowania  futbolowej kariery, a nie „przygody z piłką”.

III. Hierarchia  Adama Nawałki – na którym miejscu w rankingu  napastników  selekcjonera  obecnie znajduje się  Jarek Niezgoda.  Jeżeli  priorytetowym ustawieniem na mundialu ma być  4-4-2 to można przewidywać,  że w kadrze znajdzie się miejsce dla czterech napadziorów.
1. Lewy – napisać cokolwiek i tak jest zbędnym.
2. Milik – w przeciągu dwóch lat, dwie poważne kontuzje. Liczyć że Arek po nich dojdzie do mistrzowskiej formy... to dosyć karkołomne założenie, ale o ile będzie chodził i biegał w maju to raczej do Rosji w czerwcu pojedzie.
3. Kownacki – „włoskie media poinformowały, że Dawid Kownacki wpadł w oko najlepszemu klubowi na Półwyspie Apenińskim. Według serwisu internetowego włoskiej telewizji Mediaset, dobra postawa polskiego napastnika zwróciła uwagę Juventusu Turyn. Bo choć kapitan naszej reprezentacji Biało-Czerwonych do lat 21 nie jest podstawowym zawodnikiem Sampdorii Genua, pojawia się na boisku, wchodząc z ławki rezerwowych. Najważniejsze, że strzela gole i zbiera za swoje występy coraz więcej pochwał.” (sportowefakty.wp.pl) Jeśli liczyć na młodość i nieobliczalność to jeżeli  Dawidowi uda się wiosną zaistnieć  w Serie A nawet jako wchodzącemu z rezerwy za to cyklicznie, to być może ma największe szanse na zastąpienie Milika.
4. Świerczok – już jesienią Niezgoda był rozpatrywany przez media  przy powołaniach na mecze towarzyskie reprezentacji. Wówczas  zdystansował go Jakub Świerczok, czy wykorzystał  swoją szansę i czy ranking jesienny pozostaje wiosną niezmienny? Z drugiej strony może dziwić że kwota odstępnego w wysokości  750 tys. € nie zachęciła do wykupienia Świerczoka przez jeden z polskich klubów, w tym i Legii? Widocznie w Warszawie uznano że z Niezgodą są większe perspektywy. Okaże się kto postawił na lepszego napastnika, Legia czy Łudogorec  Razgrad?
5. Teodorczyk – zgodnie z wyceną transfermarkt, polski napastnik numer dwa,  przynależność klubowa i uposażenie również winny na to wskazywać. Niestety zdaje się  że Łukasz  stracił formę i wali głową w drzwi szatni, żeby ją odzyskać. To może być za mało, żeby powróciło zaufanie Nawałki!?
6. Wilczek – „Kiedy pierwszy raz przyjeżdżałem na zgrupowanie, myślałem tylko o tym, aby utrzymać się w drużynie. Od jakiegoś czasu jestem bez przerwy powoływany i życzę sobie, aby tak zostało jak najdłużej. Wszystko jest w moich rękach, nogach i głowie.” (sportowefakty.wp.pl) – w Danii Kamil Wilczek może dołować, ale u Nawałki do tej pory okazywał się pewniakiem przynajmniej na ławce rezerwowych.
7. Stępiński – jak na razie nie może się przebić w Chievo  Verona, ale gdyby to nastąpiło, szanse na załapanie się do  kadrowej „czwórki” zwielokrotniłyby się.
8. Niezgoda – czy Jarek zdystansuje poprzedników!!!???

Obojętnie jaka odpowiedź padnie na pytanie z punktu 8, jedno  w temacie nie ulegnie zmianie.  Jakikolwiek piłkarz  z jakiegokolwiek polskiego klubu powołany na mundial, skomplikuje sytuację tego klubu w meczach eliminacyjnych do europejskich pucharów. W tym przypadku  ze słowami: „wchodzić do drużyny kiedy będzie grała już ważne mecze w kwalifikacjach europejskich pucharów to bardzo niekorzystna sytuacja dla Legii.” wypada się tylko zgodzić. Wolę jednak, żeby Jarosław Niezgoda wiosną imponował formą również  Adamowi Nawałce, aniżeli okazji wykazania się nie będzie miał  chociażby inny  Jarosław nazwiskiem Jach stawiający na karierę klubową.