Molde - Legia 3-2: Dwa oblicza

Po takich spotkaniach Legii jak wczorajsze mogą pojawiać się tak wyszukane określenia jak rollecoaster ,a mnie to dziwowisko bardziej przypominało chorobę afektywną dwubiegunową. I powiedzmy sobie szczerze,że jest to określenie pejoratywne. Bowiem nie jest to cecha drużyny klasowej i piłkarsko dojrzałej .Dlaczego akurat chodzi o Legię ,a nie o Molde , bo przecież oni najpierw wysoko prowadzili,aby przegrać najniżej jak można drugą połowę.Ano sprawa jest prosta , bowiem oni przez 90 ' grali ,a Legia pierwszą połowę przespała,wiec to Legia zawaliła sprawę wyniku ,a nie Norwegowie.

Już po spotkaniu z Ruchem podzieliłem się spostrzeżeniem,że chyba jest coś nie tak z analizowaniem i wyciąganiem wniosków z gry Legii i jej rywali. Jak by nie patrzeć to głównym celem pracy analityków jest indukcyjne spojrzenie na własną grę ,aby mankamenty poprawiać oraz na grę każdego przeciwnika ,żeby znaleźć metodę na wykorzystanie ich słabości i uchronić się przed ich silnymi stronami. Po takiej analizie dopiero można sensownie dobrać taktykę , w tym ustawienie , organizację gry oraz zawodników mogących najlepiej te zadania wykonać.Po wczorajszym meczu jak sądzę media skupią się na krytyce indywidualnych zawodników, w tym Tobiasza oraz na ukazywaniu ich błędów nie zauważając,że w pierwszej połowie przewaga Molde była przygniatająca, zaś Legia , mówiąc brutalnie, nie miała nic do powiedzenia.
Na ten obraz złożyły się trzy elementy ; braki w szybkości biegowej większości zawodników, niewłaściwa organizacja gry ( brak asekuracji strefy środka obrony) oraz wadliwy dobór zawodników niezdolnych do poprawnego wykonania zadań .

Już mecz z Ruchem ujawnił,że nasi zawodnicy są "przymuleni" ,że prowadzenie gry opartej na dynamice im nie wychodzi.Być może w okresie przygotowawczym trenerzy przygotowania fizycznego przykładali większą wagę do poprawy wytrzymałości ,aby była bazą wydolnościową na rundę, albo też w końcowym okresie zbyt mało pracowano nad szybkością biegową. Zwłaszcza w pierwszej połowie kilku naszych zawodników ( Kun, Pekhart, Kapuadi, Wszołek, Zyba, Ribeiro, Jędrzejczyk) wyraźnie nie nadążało za graczami Molde, którzy przypomnijmy, dopiero zaczynają przygotowania do sezonu.

Owszem obrona w meczu z Ruchem spisała się poprawnie ,ale też Ruch poprzeczki wymagań za wysoko nie zawiesił. Mimo to w meczu z Ruchem kilku graczy, jak np. Kun egzaminu nie zdało i wystawienie ich w meczu z trudniejszym rywalem było błędem. Lecz największym błędem było pozostawienie strefy środka obrony bez asekuracji. System z trójką w obronie stał się u nas modny, bowiem ma on swoje zalety ,ale i ma wielką wadę ,a mianowicie wymaga wystawienia dwóch defensywnych pomocników , w tym jednego zdolnego do spełniania funkcji forStopera przy atakowania środkowej strefy obrony przez dwóch i więcej rywali. Owszem Kapuadi w I połowie popełnił kilka błędów, nie nadążając za akcjami, źle się ustawiając, ujawniając słabą koordynację ruchową,ale nie mógł się rozdwoić i pokryć na raz dwóch atakujących środkiem boiska rywali. W II połowie wyraźna poprawa spowodowana była nie zejściem Francuza ,ale wprowadzeniem na plac gry defensywnego pomocnika o inklinacjach środkowego obrońcy czyli Augustyniaka.Nagle okazało się ,że środkowy korytarz został zagrodzony.

Oczywiście można i trzeba krytykować Tobiasza , bo jest za co. Kiedy bramkarz puszcza tzw. szmaty to subtelni komentatorzy używają takiego wyświechtanego zwrotu ,że "Mógł zachować się lepiej", a ja po jego wczorajszych wyczynach mogę zapytać czy " Mógł się zachować gorzej ? ".. Trenerzy bramkarzy Legii uważają Tobiasza za nr 1 w bramce Legii i pewno mają merytoryczne podstawy ,ale mnie wręcz razi jego niski poziom koncentracji. Być może jestem przyzwyczajony do obserwowania bramkarzy przyczajonych w polu bramkowym, czujnie obserwujących przebieg akcji , nie wykazujących impulsywności , ale odnoszę wrażenie , iż Tobiasz zbytnio skupia się na reagowaniu na akcje zawodników Legii na boisku , niż na tym po co jest na boisku . Powtórzę to co wiele razy pisałem,że marzenia o sprzedaży Tobiasza za spore pieniądze są obecnie nierealne, gdyż wszystkie poważne kluby biorą pod uwagę statystyki, a te nasz bramkarz ma fatalne, bowiem ogólna skuteczność to 54 % ( ilość obronionych strzałów wobec celnie oddanych),a jeszcze gorzej jest w statystyce strzałów nieobronionych , których ma na koncie więcej niż tych jakich nie powinien obronić ( - 8,5). Lecz jednocześnie trzeba zwrócić uwagę na fakt,że rywale strzelali na bramkę tam gdzie sami chcieli, bo nikt im nie przeszkadzał i bramkarz nie mógł ustawić się na tzw. prześwicie , gdyż strzał mógł paść w każde miejsce bramki ,co przy silnym uderzeniu piłki pozostawia bardzo mało czasu na skuteczną reakcję.

W pierwszej połowie nie tylko słabą okazała się gra defensywna Legii, ale też gra bloku ofensywnego. I nie chodzi tylko o wspomaganie formacji obronnej ,ale przede wszystkim o zmuszanie rywali do podejmowania działań defensywnych ,a przez to odciążanie od tych zadań własnej drużyny. Właściwie tylko Josue starał utrzymać się przy piłce na połowie rywali, rozegrać ją , bo pozostali nawet tego nie potrafili. Tym sposobem rywale mogli ponawiać ataki prawie natychmiast po stracie piłki, rozrywać nasze szyki defensywne, przechodzić pomiędzy formacjami z piłką przy nodze, rozprowadzać akcje szybkimi podaniami itd. Przypomnijmy tylko,że poprawnie prowadzone ataki własnej drużyny są najskuteczniejsza formą obrony rozumianej jako niedopuszczanie przeciwnika do groźnych akcji w bezpośredniej bliskości własnej bramki.

Tym razem trener Runjaicz pomógł drużynie dokonując czterech kluczowych zmian w przerwie ,ale też powiedzmy sobie szczerze,że innego wyjścia nie miał. I sam ten fakt zasługuje na pochwałę.Lecz przecież nie można przejść obojętnie obok faktu ,że od początku spotkania wystawił zbyt wielu zawodników, którzy zawiedli. Ten fakt każe zastanowić się nad kryteriami jakie trener bierze pod uwagę przy ustalaniu kadry meczowej ( ale to temat na inne opowiadanie).

Nie będę prawił banałów co do wyniku rewanżu i tu zgodzę się z Gawinem.