Legia - Piast 1-2: Pierwsza strata

Meczu nie oglądałem ale po przeczytaniu tekstu Sir Gawina można śmiało napisać - skąd my to znamy ?
PS
Podsumowanie typera jutro .

Wydaje mi się, że my się jednak nastawiamy na ten dwumecz przeciw Brøndby i walkę o awans do grupy, bo np. Gonçalves, Gual i Luquinhas grali poziom słabiej niż przeciw Zagłębiu czy Koronie, to się bardzo odbiło na całej drużynie. Mógł wlecieć jakiś cięższy mikrocykl dla tych, którzy nie polecieli do Walii z myślą, żeby naładować akumulatory na parę meczów do przodu. Tylko że jeżeli znów odpuszczamy ligę dla pucharów to nie wróży dobrze na przyszłość. A jeżeli się mylę, żadnego mikrocyklu nie było i Piast nas po prostu na luzie klepie na Łazienkowskiej to... jeszcze gorzej.

Z wypowiedzi trenera Feio można wysnuć wnioski ,że jest on teoretycznie bardzo dobrze przygotowany do zawodu. Jednocześnie wysnuwanie wniosków odnośnie jego praktycznego warsztatu trenerskiego jest stanowczo za wcześnie - dlatego ,że on dopiero zaczyna wdrażać w Legii swój model gry odrzucając drogę na skróty i metodycznie budując zespół gotowy na jego stosowanie czyli świadomy tego co i jak ma grać. Szczególne znacznie Feio przykłada do kontroli nad piłką w zakresie jej posiadania , ale przede wszystkim wykorzystania.Wczoraj Legia miała większe posiadanie piłki i wymieniła więcej celnych podań. Nie przełożyło się to na wynik, bo pojedynek z tak dobrze zgranym i zorganizowanym zespołem jak Piast w obecnym stanie tworzenia zespołu był szalenie trudny , gdyż to rywal użył broni , którą Legia chce stosować.

Walory Packingu zadziałały na Walijczyków, bo byli ono fizycznie niegotowi na konfrontację z zespołem grającym na dużej intensywności ,ale same nie mogą zadziałać przeciwko drużynie , która wytrzymuje dość wysokie tempo gry. Trener Feio stara się wdrożyć w drużynie Legii nowoczesne pojmowanie kontroli nad przestrzenią,ale wczoraj to Piast dał nam pod tym względem nauczkę.
Aby zrozumieć co współcześnie rozumie się pod pojęciem kontroli przestrzeni trzeba wyjść od podstawy analiz modelu gry jakim są sekwencje. Definicja sekwencji jest prosta , bo jest to akcja jednej z drużyn , zakończona interwencją obrony , strzałem lub wstrzymaniem gry przez sędziego.Można ją przerwać po stracie piłki ,ale kontynuować po jej natychmiastowym odzyskaniu. Obliczono ,że w tzw. przeciętnym meczu notuje się ok. 200 sekwencji ,a jedna drużyna jest w tak rozumianym posiadaniu piłki od 90 do 100 razy.Jednak ilość czasu jakie drużyny spędzają przy piłce jest zróżnicowana. Istnieje wyraźna różnica pomiędzy zespołami , które chcą i potrafią kontrolować piłkę przez dłuższy czas ,a ekipami które nastawiają się na szybkie wypady . Opracowano również kontrsekwencje dla zespołu nie posiadającego piłki i w niej różnice pomiędzy zespołami są mniejsze. W tej ostatniej chodzi o to ,aby nie pozwalać rywalom na dominowanie pod względem sekwencji , bo to w 3/4 meczów przesądza o porażce. Na podstawie nowoczesnych technologi można też określić tempo konkretnej sekwencji oraz odległość jaką rzeczywiście odbywa piłka . Dzieląc odległość pokonaną przez piłkę przez czas sekwencji otrzymuje się prędkość bezpośrednią, która jest tą wartością decydującą często o losach spotkania . Podstawowym problemem przed jakim stoją trenerzy jest zagospodarowanie czasu posiadania piłki przez zawodnika oraz czasu kiedy on jej nie posiada, Aby zobrazować ten problem trzeba uświadomić sobie,że zawodnik średnio posiada piłkę przez ok. 2,5 minuty , więc czas kiedy nie ma nią kontaktu wynosi ok.87,5 minuty. W ten sposób w piłce pojawiła się kwestia kontroli przestrzeni - co główny analityk reprezentacji Niemiec nazwał centralnym elementem nowoczesnego futbolu, bo drużyna, która kontroluje przestrzeń w odpowiednim czasie w większości przypadków wygrywa mecz. Pod tym względem można także ocenić każdego zawodnika.Przy grze między zespołami o zbliżonej klasie różnica między niestrzeleniem gola ,a jego strzeleniem wynosi często mniej niż metr,ale jednocześnie jest to różnica pomiędzy kontrolą przestrzeni przez obrońcę , a jej brakiem. Wczoraj widzieliśmy przy obu bramkach dla Piasta,że strzelcy goli skuteczniej wykorzystali ( kontrolowali ) przestrzeń ( wolne pole) niż nasza obrona.
Przed 9 laty pytanie jak wykorzystać te dane władze Niemieckiego Związku zadały Instytutowi Sportu i Informatyki na co prof. Daniel Memmert odpowiedział opracowaniem,a jednym z wniosków było to ,że "Zwycięskie drużyny prezentowały znacznie lepszą grę pozycyjną w strefie obronnej oraz w środku pola z punktu widzenia podań,a także znacznie lepiej zagrywały do przodu w strefie ataku . Średnio radziły sobie z mniejsza liczbą rywali w danym obszarze , w tym omijały formacje długimi,ale celnymi podaniami". Ponadto prof. Memmert uznał,że strefy boiska na jakich toczy się gra mają z punku widzenia wyniku różną wartość i zwycięskie zespoły były bardziej skuteczne w zdobywaniu i utrzymaniu kontroli nad przestrzenią w krytycznych obszarach boiska. Rozmiary tych krytycznych stref zależą w dużej części od szybkości zawodnika korelowanej z wysokimi umiejętnościami technicznymi , tak w odbiorze jak i utrzymaniu się przy piłce.

Biorąc za podstawę tę dziś już elementarną wiedzę można pokusić się o sformułowanie niepełnych wniosków co do przyczyn wczorajszej porażki.
Ja coraz bardziej podejrzewam ,że trener Feio klasyczną organizację gry przy systemie 4-3-3 usiłuje przełożyć na grę z trójką w obronie co dla kogoś kto obserwuje mecz pod kątem analitycznym oznacza,że drużyna Legii jest w obronie ustawiona zbyt ryzykownie , zwłaszcza w środkowej strefie . Bowiem z boków Kapuadiego i Pankova asekurują wahadłowi , a Ziółkowski jest praktycznie osamotniony , bo to,że w pole karne Legii wchodzą inni gracze - obrony naszego zespołu nie wzmacnia , lecz tylko ją zagęszcza .
Nasi dwaj wahadłowi wczoraj nie spełnili swego zadnia zwłaszcza w grze ofensywnej , bowiem ani dynamicznie nie biegali na skrzydłach , ani nie zamykali stref po odzyskaniu piłki przez graczy Piasta, ani nie włączali się do gry kombinacyjnej. Trener Feio widział to samo co my i wydaje się ,że nie zmienił słabo grającego Wszołka tylko dlatego ,że on dochodzi do wysokiej formy metodą startową.
W takim spotkaniu jak wczorajsze po naszej stronie zabrakło indywidualności zdolnej do narzucenia rytmu gry i zmuszenia do jego przyjęcia przez przeciwnika czyli kogoś takiego jak Josue. Wczoraj obaj zawodnicy odpowiedzialni za kreowanie gry ofensywnej oraz "obsługę" napastników Kapustka i Luquinhas zawiedli. O ile niska forma Kapustki musi niepokoić, to Brazylijczyk , zwłaszcza w I połowie dał się wyłączyć z gry przez Tomasiewicza . Tym razem sędzia nie musiał chronić Luqinhasa przed faulami, bo prawie nie dał on takiej okazji .
Aby wygrać spotkanie to w krytycznej strefie pod bramką rywali ktoś musi rozprowadzić grę, ktoś musi wykonać końcowe podanie, ktoś musi uruchomić napastników.Bez tego bramek z gry się nie zdobędzie.
Trener Feio po kilku minutach II połowy ( czemu nie w przerwie) dokonał dwóch zmian na zasadzie jedna pozycja za jedną pozycję ,ale w formacji ofensywnej dając szanse wykazania się nowym nabytkom, ale chyba niedokładnie lub zbyt optymistycznie rozpoznał rzeczywiste potrzeby zespołu , gdyż szwankowała gra defensywna oraz wprowadzanie piłki do gry od obrony. Wczoraj zakłócona była, przez dobre kontrolowanie przestrzeni przez graczy Piasta, komunikacja pomiędzy obrońcami a graczami przednich formacji i aż prosiło się o wprowadzenie do gry Augustyniaka. Być może remis zostałby uratowany.

Znamy doskonale Vukovicza i wiemy jak on przeżył zwolnienie go z Legii , co na honorowego Serba podziałało jak płachta na byka i wiadomym było,że jemu wyjątkowo zależy na pokonaniu Legii i przy planowaniu strategi na to spotkanie trzeba było ten fakt uwzględnić.Vukovicz potrafi grać na nastrojach i ma ku temu naturalne predyspozycje , więc wiedział ,że podobne emocje jak nim targają także tych graczy Piasta, których Legia się pozbyła i to ich posłał wczoraj do boju . We wczorajszym spotkaniu zagrali wszyscy zawodnicy z Legijną przeszłością : Rosołek,Tomasiewicz, Szczepański, Czerwiński i Mosór.Walorem Piasta jest trener Vukovicz jako kreator doskonałej atmosfery w zespole.
Najnowsze badania psychologiczne oparte na dużej próbie przypadkowo dobranych osób stwierdzają ogromny wpływ nastroju na skuteczność myślenia skojarzeniowego. Wprowadzeni w dobry nastrój uczestnicy badania mieli ponad dwukrotnie wyższą trafność domysłów od tych z przeciętnym nastrojem. Stwierdzono, że dobry nastrój, intuicja, twórcze myślenie , skłonność do ryzyka i łatwowierność są ze sobą powiązane. Ten ostatni czynnik można wykorzystać ,bo ludzie zadowoleni są owszem bardzie odważni i twórczy ,ale jednocześnie są mniej czujni , częściej popełniają błędy myślowe i wykonawcze . Tylko,że wczoraj nasz zespół nie był w stanie zmusić rywali do popełnienia kluczowych błędów.

Jeszcze młody sędzia wczorajszego spotkania Łukasz Kuźma ( 33 lata) jak to się potocznie mówi pozwalał grać, bardzo wysoko ustawił poprzeczkę uznania co jest faulem ,a co nie i był w tej postawie konsekwentny. Ale też jak zbyt wielu sędziów za bardzo ufał reakcjom zawodników na sytuacje tzw, stykowe. Kiedy zawodnicy wyczują wyczulenie arbitra na upadki , krzyki bólu to starają się to wykorzystać , tak jak wczoraj zawodnicy Piasta. Zaczęło się w 12' kiedy to Mosór udał ,że przegrał pojedynek o piłkę z Kramerem dlatego,że został uderzony w twarz.Po podyktowaniu wolnego przymrużeniem prawego oka dał znać swoje zadowolenie z tego,że sędziego oszukał. W jego ślady poszedł w 24 ' Czerwiński , który został bezmyślnie zaatakowany wślizgiem przez Kramera daleko od naszej bramki ,ale Kramer go nawet częścią stopy nie zahaczył, a on zwijał się , darł ryja jak by mu co najmniej nogę złamał.Kuźma podyktował słusznie faul,ale żółta kartka nie miała żadnej podstawy. Chyba po tej chybionej decyzji Marciniak jako sędzia VARu zwrócił mu uwagę, aby nie dawał się na taką taniochę nabierać, aby oceniał stracie ,a nie tylko reagował na zachowanie zawodników. I w dalszej części spotkania arbiter nie dał się nabrać na dwukrotne próby wymuszenia podyktowania rzutów karnych przez Ameyawa i Kądziora. Wypada zaznaczyć,że te "popisy" wielu graczy Piasta chyba były nie w smak Vukoviczowi , który gestami rąk nakazywał wstawanie i kontynuowanie gry .

Mnie wdjablił komentarzami niejaki Kosowski, ten sam ,który jako piłkarz Wisły , zatwardziały wróg Legi nie mogący wyjść na boisko nim nie wypił w przeddzień meczu pół litra wódy,a w Kanale robiący za eksperta od pouczania arbitra jak ma sędziować, aby jak najbardziej zaszkodził Legii. Według jego komentarzy Legia już po pół godzinie gry powinna być zdekompletowana czerwonymi kartkami ,a rzuty karne miały być dyktowane w takim rytmie w jakim w polu karnym robią za padaki zawodnicy Piasta,

Po wczorajszym spotkaniu można dostrzec rozłam pomiędzy długofalową koncepcją budowy modelu gry ,a doraźną potrzebą zdobywania punktów z każdym przeciwnikiem.
Szczególnej troski wymaga poprawa gry obronnej zespołu .

@ Baron.
To wspomnienie o Josue ma charakter przenośni ,a akurat jego wybrałem, bo to on był ostatnim: " Co tak konie wodził" co stanowi parafrazę z XII Księgi Pana Tadeusza " Patrzcie! Patrzcie młodzi . Może to ostatni co tak poloneza wodzi". Nie chodzi więc o Josue'go ,ale o zerwanie z tradycją ,a dla mnie wręcz z tożsamością Legii, w której jak sięgam pamięcią , tak już od 61 lat, to zawsze mieliśmy wybitną indywidualność, bardzo silną osobowość, szczególnie w newralgicznej roli kreatora , organizatora gry . Wszystkie sukcesy Legii są związane z takimi postaciami.

Mnie wręcz uwiera ta niezborność myślenia Feio, bo z jednej strony stara się wdrażać nowoczesność " w polu i zagrodzie",a z drugiej ma anachroniczne sięgające jeszcze Helenio Herrery rozumienie zespołowości polegające na podporządkowaniu zawodników jakiejś idei nadrzędności kolektywnego myślenia i działania.Obecnie uważa się ,że to indywidualności tworzą zespół i bez nich nie ma tego co nazwano nadliniowością, a co sprawia ,że drużyna to nie suma umiejętności zawodników,ale ich iloczyn. W meczu z Piastem zabrakło kogoś kto by był liderem , wziął ciężar gry na siebie ,zwolnił kiedy trzeba , przyspieszył kiedy trzeba , uruchomił kogo trzeba itd itp. A tak cała para , w postaci przewagi Legii w KLEG , poszła w gwizdek.