Mundial 2022

Zbojkotowałem ceremonię i mecz otwarcia, wybrałem kino i "Menu" z Taylor-Joy która już raz zdołała zaszachować "Gambitem Królowej" Marcina Dorocińskiego, a teraz zmagała się z Ralphem Finnesem. Film wywołał we mnie dziwne odczucia, ale za to po powrocie do domu bardzo się ucieszyłem z porażki Kataru z Ekwadorem. To drugi raz gdy gospodarzom z całych sił życzyłem: "skuś baba na dziada", za pierwszym razem to była Korea Pd w rywalizacji o trzecie miejsce z Turkami w 2002 roku.

Mecz otwarcia dramatycznie bezbarwny. Katar bardzo słaby piłkarsko, prawda, ale i totalnie sparaliżowany stawką i okolicznościami. Widać, że w piłce to jeszcze nie działa tak, że wystarczy skoszarować dwudziestu chłopa, zgrywać ich do upadłego i z nich będzie rywal dla takiego Ekwadoru. Przy czym słuchałem przynajmniej kilku podcastów z zapowiedziami turniejowymi i chyba nikt nie spodziewał się, że ten Katar jest aż tak słaby, przeciwnie, częstsze były rozważania, czy oni są w stanie nawiązać walkę o drugie miejsce w grupie, co z perspektywy wczorajszego meczu jawi się jak żart.

Decyzja sędziów co do anulowanej bramki oczywiście broni się, ale, no właśnie, tak jak pisze a-c10, widzieliśmy przykład tego jak następuje praktyczna eliminacja zapisu clear and obvious error i np. subiektywnie dla mnie jest to chyba największy problem z oceną wpływu technologii VAR na piłkę nożną.

@ Senator:

Kupili ? No kupili

Żeby to jeszcze tylko o to szło. Nie zamierzam świętoszkować. Patrzę na te stadiony i myślę o tysiącach ludzi, którzy poginęli budując je w skandalicznych warunkach. Patrzę na protesty świata zachodniego i widzę porażającą hipokryzję. Śliski temat, grząski grunt. Sam postanowiłem, że piłka tak, Katar nie. Oglądam mecze (jeśli akurat mogę) i nic poza tym. No i ściskam kciuki, żeby gospodarski tyłek został srodze wyłomotany w każdym spotkaniu. Ale to tylko ja. Nikogo do takiej postawy na siłę nie zachęcam, niczyjej postawy nie krytykuję.

Jak powiedziało się a trzeba powiedzieć i b.

Achhh… Czyli idiotycznie, ale przynajmniej konsekwentnie, tak? Ja bym w takim razie proponował darować sobie c, d, e, f i tak dalej i iść od razu do z. Z, ma się rozumieć, jak „zasiąść przed telewizorem i popykać w PlayStation”. A bardziej poważnie…

mistrzami zostaje drużyna która zdobyła nieprawidłowa bramkę

Jeśli przez „nieprawidłową bramkę” rozumiemy spalonego, którego nie widać gołym okiem, to nie ma problemu. Jeśli AI stanie się kiedyś tak genialna, by wykoncypować sport dla botów, niechże sobie boty w ten sport grają. Trzymam kciuki. Futbol natomiast został wymyślony przez ludzi i dla ludzi. Jeśli człowiek nie jest w stanie dostrzec błędu, to tego błędu nie ma.

Pozwolę sobie za to – no właśnie – odwrócić sytuację. Ktoś przegrywa finał, bo e-kurVAR nie uznał zupełnie prawidłowej bramki, dopatrując się widmowego spalonego. Fair?

Zresztą, po co aż tak się rozpędzać? Wyobraź sobie – wcale przecież nie taki znowu nierealny – scenariusz, w którym o awansie z grupy A decydują bramki. I taki, dajmy na to, Senegal będzie grać dalej, a Ekwador pojedzie do domu, bo mu e-kurVAR zabrał gola po spalonym, który może był, może nie, ale jeśli był, to nie było go widać. Normalnie sprawiedliwość jak ta lala.

I widowiskowość, także a jakże. My tu, kurna, pouczamy Katarczyków w kwestiach cywilizacyjnych, a sami zapominamy o jednej z podstawowych zasad naszej cywilizacji, czyli domniemaniu niewinności. Nie widać ewidentnych dowodów na nieprawidłowość bramki? No to bramka prawidłowa. Zaczynamy od środka i jedziemy dalej. Na kij tu się gapić w ten monitor, rysować jakieś durne kreski i szukać dziury w całym? Przecież to tylko psuje spektakl. Zobacz, mecz Anglia-Iran został przedłużony łącznie o 24 minuty. Dwadzieścia cztery! Co dalej? Doczekamy się spotkań po dwie godziny i więcej (bez dogrywki!), z czego połowa zejdzie na głupkowate zabawy telewizorkiem? I po co to wszystko? Żeby po długich debatach ustalić wreszcie, że napastnik nie obciął wczoraj pazurów u stóp, przez co był o 0,57 milimetra na spalonym…? Kurde, jeśli kogoś takie „atrakcje” interesują, to niech se kupi telewizorek i nim bawi, jego wybór. Ja tam jednak wolałbym oglądać piłkę nożną.

Panowie , ja oczywiście tego wpisu nie znajdę bo było to dobrych kilka lat temu . Jak wprowadzano VAR sugerowałem aby była jakaś tolerancja . Oczywiście milimetrowy spalony to lekkie przegięcie ale jeśli będzie to działało w kilkanaście sekund przyzwyczaimy się . Dużo gorsze jest to o czym pisze Sir Gawin . Te gmeranie przy każdej akcji stykowej . Był faul nie było . Trzymał nie trzymał itp itd . W przypadku spalonego to zwykła matematyka w przypadkach fauli ocena ludzka . I tu widzę większe zagrożenie .

@ Senator:

Jak wprowadzano VAR sugerowałem aby była jakaś tolerancja

Ja generalnie jestem gorącym zwolennikiem tolerancji Jeśli jednak chodzi o tolerancję numeryczną, to wciąż widzę tu dwa dość poważne problemy:

a) w sytuacji statycznej parę centymetrów spalonego to dużo. W sytuacji dynamicznej, zwłaszcza tzw. mijance – tyle, co nic. Tego naprawdę można nie dostrzec;

b) tak, czy inaczej, gdzieś musiałbyś postawić kreskę. Załóżmy, że byłoby to np. 10cm. Od razu zaczęłyby się – skądinąd zrozumiałe – protesty, że co to za różnica 10,09cm, czy 9,86? A tak w ogóle, panie sędzio, to tam faktycznie było 9,86? Czy może jednak 10,13? Bo my tu, widzi pan sędzia, mamy kontrastujące ekspertyzy…

Dlatego osobiście zdecydowanie wolałbym, aby przede wszystkim pamiętano, że za każdym lege winno stać jakieś ratio. Istotą przepisu o spalonym jest, żeby zawodnik atakujący nie miał nieuczciwej przewagi nad zawodnikiem broniącym. Niech mają chłopaki co najmniej tak samo dobrą pozycję wyjściową. Jeśli sędzia gołym okiem nie widzi, że doszło do złamania tej zasady, to, jak na moje, spalonego nie ma.

jeśli będzie to działało w kilkanaście sekund…

…to będę jak najbardziej zadowolony. Ba, niech będzie nawet pół minuty. Tyle właśnie, moim zdaniem, powinien wynosić maksymalny czas na interwencję VAR. Jeśli w ciągu trzydziestu sekund nie jesteś w stanie dostrzec ewidentnej pomyłki arbitra boiskowego, to najwyraźniej jej nie było. Nie ma więc sensu szukać dziury w całym, gramy dalej.

A przede wszystkim, wg mnie, owe interwencje powinny być podejmowane wyłącznie w przypadku podejrzenia zaistnienia clear and obvious error. Mówiąc po naszemu: momentów CK. Zaćmień umysłu. I dotyczy to tak samo fauli, jak i spalonych, zagrań ręką, czy w ogóle jakichkolwiek innych przypadków przekroczenia (bądź nie) przepisów.

„The more he looked inside the more Piglet wasn't there”.

„Im bardziej Puchatek zaglądał do środka, tym bardziej Prosiaczka tam nie było”.
(przekład Ireny Tuwim)

Nieco w nawiązaniu do dyskusji toczącej się w innym wątku: w sensie czysto wynikowym z Amerykanów można by trochę kpić. Z przebiegu gry powinni mieć teraz na koncie sześć punktów, mają dwa, a na horyzoncie mecz z Iranem (o którym zaraz) i niewykluczone, że w fazie pucharowej ich zabraknie. Niemniej, jeśli ci chłopcy nabiorą doświadczenia i poprawią finalizację akcji, za cztery lata na własnych śmieciach mogą być bardzo groźni dla wszystkich.

Co zaś się tyczy Iranu: nieźle, nie? W meczu z Anglikami nic im nie wychodziło w defensywie, ale za to uparcie pchali się do przodu. Dostali tęgie wciry. I co? Ano nic. Wstali, otrzepali kolana, wytarli juchę spod nosa i w meczu z Walią od nowa poszli do przodu. Fajnie, naprawdę mi się to podoba.

Senator w "polskim" wątku: "Kylian Mbappé. Jeden z moich ulubionych młodych zawodników który raczej wcześniej niż później zdominuje plebiscyt Złotej Piłki . Drugim którym się zachwycam jest Vinicius Junior z Madrytu . To bez wątpienia piłkarze obecnej dekady." - dodam Jamala Musialę, za dwa lata jeżeli gospodarz Euro 2024 nie zawiedzie to zakładam że z Jamalem w roli głównej. Niech młokos nabierze doświadczenia, opanowania to może się okazać, że nasi zachodni sąsiedzi takiego magika jeszcze nie mieli.

Naszej repry już nie ma, ale ćwierćfinały już dziś zapowiadają się fascynująco. Argentyna - Holandia, Francja - Anglia toż to powinny być meczycha. Czarny koń tych mistrzostw jeśli ma się objawić to dziś lub jutro? 

Tak sobie dumam, że o ile miejscówka nieszczególna, to termin imprezy kontrowersyjny bardzo, ale raczej na poziom meczów ma korzystny wpływ. Duża intensywność gry, dynamika, mundial grany z marszu do tej pory dobrze smakuje. Tak sobie zacząłem sprawdzać, aktualna temperatura w Mexico City przewidywana na najbliższe dwa tygodnie waha się pomiędzy 12 a 19 stopni  Celsjusza. W Monterrey 26-17. W Kalifornii w Los Angeles 14-20. W Houston w Teksasie 27-15, na Florydzie w Miami 29-22. Toż to idealne warunki do gry w piłkę. Róbmy za cztery lata Mundial 2026 w tym samym terminie co w tym roku!? Pomysł zwariowany, ale mistrzowskie turnieje "z marszu" w trakcie sezonu a nie po jego zakończeniu wydają się godne rozpatrzenia. No i nasza repra w takiej formule fizycznie od innych nie odstaje. Po klubowych grach i treningach wszyscy mają równe szanse!

Ej, wiecie co? Dziś pierwszy raz w życiu ściskałem kciuki za Brazylię. Co prawda, wyłącznie dlatego, iż miałem nadzieję na hitowy półfinał Arg-Bra. No i, jak wiadomo, niespecjalnie się Brazolom przysłużyłem. Ale i tak dziwaczne uczucie

@ Iocosus:

A propos kultywowania tradycji zimowych Mundiali: sprawdź sobie temperatury w Toronto i Vancouver ;p

Spotkanie Portugalii z Marokiem rozgrywane było od początku zgodnie z oczekiwaniami i możliwościami wykonawczymi obu drużyn.Portugalczycy wymieniając dziesiątki podań prezentowali futbol defensywny i pozornie bezpieczny. Wystarczy wspomnieć,że mieli ponad 2 razy większy czas posiadania piłki , a odebranie jej rywalom zajmowało im blisko 4 razy mniej czasu niż Marokańczykom. Poczynania ofensywne zespołu Portugalii właściwie sprowadzały się do przerzucania piłki nad jedną linią obrony rywali do jednego z trzech wysuniętych napastników , a ten ,który ją otrzymał miał rozpracować obronę i wypracować sytuację do wykończenia akcji strzałem na bramkę. Ta taktyka zabierała czas ,ale nie pozwalała na zdobycie przestrzeni boiska.
Natomiast Marokańczycy bronili się dwoma liniami ( 5-5 lub 6-4) ,które bardzo sprawnie przesuwały się w poziomie. Drużyna Maroka po odzyskaniu piłki natychmiast przechodziła do dynamicznego ataku dwoma-trzema podaniami na prawe lub lewe skrzydło i starała się każdą akcję kończyć strzałem na bramkę. Portugalczycy, którzy nie trzymali głębi obrony pod koniec I połowy boleśnie przekonali się,że strefą bez asekuracji nie potrafili obronić się przed utratą bramki.Trener Santos chyba przekonał się,że brak Ronaldo nie jest samoistnym źródłem wygranych i wpuścił gwiazdę wraz z najbliższym pomocnikiem Cancelo w 51' na boisko . Pierwszym efektem pojawienia się Ronaldo na boisku było odebranie chęci Marokańczykom do zorganizowanych ataków większymi siłami , za to skoncentrowali się oni prawie wyłącznie na kurczowej obronie.A Portugalczycy bili do końca meczu głową w przysłowiowy mur.
Przekonaliśmy się naocznie ,że we współczesnej piłce coraz częściej tak bywa ,że poświęcenie szczelnej obrony na rzecz atakowania większą liczbą graczy kończy się smutno dla faworytów.Przestaje liczyć się przewaga w parametrach ,a królem polowania staje się efektywność gry czyli umiejętność zagospodarowania tego czasu jakim drużyna dysponuje posiadając piłkę.
Sędzia Tello z Argentyny prowadził zawody bardzo dobrze.Przy pierwszym ostrym spięciu pomiędzy graczami wkroczył śmiało z interwencją i gestami ostrzegł,że brutalności i awantur tolerował nie będzie. Zawodnicy ostrzeżenie przyjęli do wiadomości i się zastosowali. Niby proste,a jakie skuteczne.!

Drużyna Argentyny pokonała zespół Chorwacji w półfinale Mundialu,gdyż ma tak wyrównany skład ,złożony z wysokiej klasy zawodników, nie tylko Messiego,którzy potrafią grać efektywnie, najnowocześniejszy futbol.

Po pierwsze zespól Argentyny bardzo mało uwagi przykłada do gry w środkowych rejonach boiska,a koncentruje swe wysiłki w pobliżu własnej bramki ( obrona) i bramki rywali( atak) .A więc w miejscach decydujacych o wyniku spotkania.
Po wtóre .W działaniach defensywnych ( gry rywale mają piłkę) lub po jej stracie jak wiadomo stosuje się dwie metody, albo próbuje się odebrać piłkę,albo stara się rywalom przeszkodzić poprzez działania opóźniające. Piłkarze Argentyny nie bawią się w mało skuteczne doskakiwanie , podskakiwanie czy inne tego typu pajacowanie,ale nie pozwalają szybko przejść przeciwnikowi z obrony do ataku i nie pozwalają ataku rozwinąć. Te działania hamujące graczy ofensywnych pozwalają obrońcom szybko wrócić we własne strefy w rejonie pola karnego.
Po trzecie Argentyńczycy rozpracowali zespół Chorwacji i wykorzystali słabość ich tzw. drugiej linii oraz na środku obrony. Owszem środkowa linia drużyny Chorwacji posiada ogromne walory związane z utrzymywaniem się przy piłce , zwłaszcza w obliczu prób odebrania im piłki,ale nie stanowi zbyt dużej przeszkody do przechodzenia przez tę formację szybkimi podaniami. Natomiast środkowi obrońcy grają w linii , obok siebie i niezbyt uważnie rozgraniczają swoje strefy wpływów - co pozwala na indywidualne przejście z piłką pomiędzy nimi , jak też zagranie jej za ich plecy. Drużyna Argentyny organizowała swe ataki środkiem boiska co okazało się znakomitym pomysłem.

Ogromnie pozytywne wrażenie sprawił skromny profesjonalista i wielce pożyteczną pracę wykonał najlepszy jak dotychczas sędzia Mundialu Włoch Daniele Orsato. On to swymi trafnymi decyzjami w dużym stopniu przyczynił się do tego ,że w grze zawodników obu drużyn nie było brutalności,ani złośliwości . Wielkie brawa!.

Nie zapominajmy o sportowej atmosferze na trybunach, czego dobrym świadectwem był aplauz jaki wszyscy kibice, także Argentyńscy , zgotowali schodzącemu z boiska wielkiemu Modriczowi.

Dla mnie wielka satysfakcja , bo i prawdziwy sport górą i moja ulubiona Argentyna wygrywa!.

Budowa zespołu piłkarskiego tylko z pozoru przypomina budowę domu,a samo porównanie jest już banalne i wyświechtane. Aczkolwiek pewien walor poznawczy posiada, bowiem ,aby zbudować dom to trzeba wiedzieć jaki on ma być, trzeba zlecić wykonanie planu architektonicznego , choć można i skorzystać z "gotowca", a następnie albo samemu się podjąć wykonania ściągając materiały i zatrudniając fachowców z różnych zawodów budowlanych lub też zlecić to zadanie firmie. Tylko,że w przypadku budowy domu, którego plany zatwierdza Urząd zakłada się,że jeżeli plany sporządził architekt z uprawnieniami, dobrane zostały materiały posiadające atesty , homologacje i świadectwa jakości ,a roboty wykonują wykwalifikowani fachowcy to dom będzie porządnie wykonany i tak samo dobry jak każdy inny. Przy budowie drużyny piłkarskiej takiej gwarancji nie ma.
Dlatego ja wolę porównanie bardziej adekwatne ,a mianowicie tworzenie drużyny piłkarskiej bardziej przypomina gotowanie np. barszczu ukraińskiego (nazwa na tzw, czasie) . Przy gotowaniu tego barszczu też mamy gotowy przepis , wiemy jakie składniki dodać i w jakiej ilości ,ale gotujący ( kucharz) ma spore pole dla własnej inwencji, bo on decyduje z czego ugotuje rosół, jaką kapustę doda, jakie buraki, jakie pomidory , jaką cebulę , jaką fasolę, bo w przypadku innych warzyw ( marchew, pietruszka, por, seler, koper) wielkiego wyboru nie ma ,ale też jaką śmietaną go zaprawi . Może on skomponować wyrównany smak potrawy, a może też wyeksponować jeden ze składników. W każdym razie to kucharz nadaje potrawie ostateczny wygląd i smak. Co dotyczy też trenera , który jest albo utalentowanym i doświadczonym "kucharzem" i wie jak to się robi ,aby było dobre, albo takim ,który się trzyma ściśle przepisu co sprawia ,że to co przyrządzi jest zjadliwe i nic więcej, albo się do tego zawodu nie nadaje, nawet , jeżeli ma patent kucharza.
W dzisiejszym finale spotkali się trenerzy o zupełnie odmiennych drogach dojścia do zawodu , o całkowicie różnych doświadczeniach, ale o takim samym widzeniu futbolu . Tacy sami jak ci kucharze, którzy gotując barszcz ukraiński nie myślą o odwaleniu roboty ,ale główkują nad tym co sprawić, aby potrawa gościom wybitnie smakowała.
Trener zespołu Argentyny Scaloni dobrał takich zawodników, którzy zagwarantowali balans nie tylko w formacjach, nie tylko całej drużyny , ale na całym obszarze boiska.Drużyna Argentyny jest tak samo mocna w defensywie, w tym w obronie, tak samo mocna w środkowej strefie i tak samo silna w ataku. A do tego dysponuje najwyższej jakości składnikiem jakim jest Lionel Messi. Tym samym jej system 4-3-3 jest naturalny.
Trener Francji Deschamps jest wytworem francuskiej szkoły trenerskiej, wedle której taktyka musi być pragmatyczna i obliczona wyłącznie na efektywność , ponad klasyczne kanony zbalansowania . Francuska reprezentacja gra w ustawieniu 4-2-3-1 , który w ich wykonaniu dzieli zespół na dwie nierówne części , tę skupioną na zabezpieczeniu dostępu do własnej bramki i tę nakierowaną na ataki prowadzone przez tak błyskotliwych graczy jak Kylian Mbappe i Dembele ,których obsługuje wybitny rozgrywający Griesman . Patrząc na grę Francuzów wydaje się,że są oni spontaniczni , elastyczni, a nawet chaotyczni ,ale to tylko pozory , bo Francuzi to najbardziej schematycznie grający zespół na tym Mundialu . Tak jak by każdy zawodnik miał precyzyjnie rozpisane w którym miejscu na boisku ma być, w którym momencie i co ma w takiej sytuacji w jakiej się znajduje robić.

Przebieg spotkania dokładnie do 63 minuty dawał przewagę zbalansowanej grze Argentyny. Drużyna Argentyny do tego czasu dowodziła,że można doskonale łączyć piękno gry , świetne wrażenie artystyczne, widowiskowość i efektywność ze zdobywaniem bramek i prowadzeniem 2;0.Nawet dla wielbicieli Argentyny wyraźna dominacja nad zespołem francuskim była zaskoczeniem. Obraz meczu i w konsekwencji wynik zmieniło zdjęcie z boiska błyskotliwego skrzydłowego di Marii i zastąpienie go obrońcą Acunią.Na te zmianę zareagował trener Francuzów wprowadzając na boisko graczy typowo ofensywnych. I ogląd meczu został odmieniony ,ale nie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, ale dzięki jednej nietrafnej i paru trafnym decyzjom trenerów. Drużyna Francuska przejęła inicjatywę i konsekwentnie spychała przeciwnika do coraz głębszej defensywy zwieńczonej dwoma utraconymi golami i doprowadzeniem do dogrywki. Trener Scaloni nie ma doświadczenia przeciwko grze zespołów z Europy , lecz mnie zmroził tym,że nie wyciągnął wniosków z błędnych zmian w meczu z Holandią i powielił je w spotkaniu o najwyższą stawkę.
Generalnie można bronić się dwoma metodami, albo ilością obrońców, albo poprzez niedopuszczanie do ataków rywali dzięki utrzymywaniu się przy piłce ( np.tiki taka) lub zmuszaniu do pilnowania groźnych napastników. Przeciwko tak mocnej drużynie jak Francuska nie wolno jej darować pola przez wycofywanie się , bo oni wiedzą jak tę przewagę wykorzystać.
W meczu finałowym formalnie walczyły ze sobą drużyny ,ale przecież w istocie był to pojedynek dwóch najwybitniejszych piłkarzy świata doby współczesnej Lionela Mesiego i Kyliana Mbappe.To ich geniusz sprawiał,że wynik przechylał się na korzyść Argentyny za sprawą Messiego ,ale do wyrównania doprowadzał Mbappe.Fenomenalny pojedynek pomiędzy nimi godny był rzymskich gladiatorów.
W normalnym czasie i po dogrywce wynik był remisowy. Zwieńczeniem ogromnych emocji i dramaturgii godnej greckich tragedii stały się rzuty karne . Konkurs wygrali Argentyńczycy co sprawiło ,że najlepszy piłkarz świata Lionel Messi zdobył należny mu Tytuł Mistrza Świata. Chapeau bas !

Szymon Marciniak jak został mianowany na sędziego głównego tegorocznego Mundialu natychmiast stał się bohaterem newsów medialnych. Czemu dziwić się nie należy , bo Polski sędzia dostąpił tego zaszczytu po raz pierwszy.Cytowani są różni rozmówcy, głównie b. sędziowie , którzy chwalą Marciniaka ,ale z nich tylko Listkiewicz jest wiarygodny ( być może dlatego ,że jego syn jest asystentem). Z ostrożności procesowej dodajmy,że dotychczas Marciniak w Polsce miał bardzo kiepską prasę , bowiem obficie cytowano tylko tych ,którzy z jego decyzji zadowoleni nie byli. Z kolei ci b. sędziowie to ci sami, którzy sabotowali awans Marciniaka na sędziego międzynarodowego w wieku 30 lat, następnie na sędziego UEFA Elite w wieku 34 lat oraz bezpardonowo atakowali jego mentora Zbigniewa Przesmyckiego.
Usiłuje się Marciniaka traktować jako wytwór tym razem polskiego sportu , wręcz polskiego państwa. Otóż Marciniak ten zaszczyt zawdzięcza prawie wyłącznie sobie. Oczywiście miał to szczęście,że trafiał we władzach PZPN, UEFA i FIFA na ludzi uczciwych , którzy w swych wyborach nie kierowali się klikowością, interesownością czy geopolityką, ale rzetelną oceną wartości i umiejętności sędziowskich. Wspomniałem o Przesmyckim, a to dlatego ,że to on zerwał z pozorowanymi sprawdzianami, z tymi niby testami, które były tak łatwe,że każdy musiał je zdać na najwyższą notę. Przesmycki wprowadził tak trudne testy ,że przedstawiciel UEFA uznał je za najtrudniejsze w Europie.W takich to warunkach Marciniak szlifował swój warsztat. Mimo,że zaczynał dość późno , bo w wieku 25 lat to bardzo szybko, bo w wieku 28 lat ówczesny Szef Kolegium Stępień awansował go do najwyższej klasy rozgrywkowej. Ten błyskawiczny awans Marciniak zawdzięcza także temu ,że po 2005 roku Prokuratura Wrocławska dość energicznie wzięła się za oskarżanie skorumpowanych sędziów i tzw, starzy sędziowie znaleźli się w kręgu podejrzeń i co spowodowało,że wzrosło zapotrzebowanie na młodych nieumoczonych. Po Stępniu dużą odwagą wykazał się kolejny Szef Kolegium Janusz Eksztajn, którego ojca karykaturalnie pokazał Janusz Zaorski w filmie "Piłkarski poker" jako sędziego Janusza Ejsenstajna . To Eksztajn wskazał Marciniaka w 2011 roku jako sędziego międzynarodowego.
Atutami Szymona Marciniaka są : znakomite przygotowanie fizyczne , perfekcyjna znajomość przepisów, wyśmienity kontakt z zawodnikami oraz dysponowanie cechami rasowego showmana. W tym "temacie" polecałbym odcinek nr 1 serialu Canalu + pt "Sędziowie".
Te wartości zaprowadziły Marciniaka na MŚ w Rosji w 2018 roku. Tam sędziował dwa spotkania fazy grupowej: Argentyny z Islandią oraz Niemiec ze Szwecją.W pierwszym z tych spotkań wbrew prasie argentyńskiej nie popełnił żadnego błędu. Niestety drugi mecz mu nie wyszedł i już w Rosji na boisko nie wyszedł,ale to doświadczenie wyszło mu na korzyść.Pamiętamy tamte sytuacje z 25' i 82-83 '.W tej z 25' napastnik Szwecji Berg wbiegł w pole karne i upadł po starciu z trzema obrońcami Niemieckimi , a Marciniak nie podyktował karnego i co gorsza nie posiłkował się opinią VAR. W drugim w 82 ' po ostrym faulu nie zdecydował się na pokazanie drugiej żółtej kartki obrońcy Niemiec Boatengowi i zrobił to dopiero po minucie po wyraźnej interwencji VAR. To doświadczenie wyszło Marciniakowi na dobre , bo jest on bardzo samokrytyczny, bardzo samoanalityczny. umie słuchać i wyciągać wnioski. Zrozumiał ,że musi podejmować jednoznaczne decyzje w oparciu wyłącznie o przepisy , tak, aby to one same się broniły ,a nie, takie których trzeba bronić.
Nominowanie Marciniaka w prawie wszystkich krajach przyjęto z dezaprobatą, a generalny zarzut wobec niego był taki,że jest on rzekomo kontrowersyjny. Co jest bzdurą, bo Marciniak jest tylko wyrazisty. Marciniak nigdy nie był i nie jest typowym surowym egzaminatorem z przestrzegania przepisów, ale rozjemcą.A na Mundialu w Katarze budował swoją pozycję perfekcyjnym prowadzeniem dwóch spotkań , przede wszystkim Francji z Danią ( o czym pisałem). To tamta trafnie podjęta decyzja , która była komentowana na całym świecie przyniosła mu rozpoznawalność i dała przepustkę do finału.
W finałowym meczu tegorocznego Mundialu Szymon Marciniak dał popis kunsztu sędziowskiego .Pokazał ,że sędzia może panować nad przebiegiem gry i zachowaniem zawodników dzięki nie tylko biegłości w posługiwaniu się przepisami ,ale przede wszystkim dzięki uzyskanemu autorytetowi będącemu efektem podejmowania decyzji uznawanym przez zawodników za sprawiedliwe.Chapeau Bas!.

Mistrzostwa Świata w piłce nożnej stały się najbardziej rozpoznawalnym wydarzeniem medialnym. Pewno ten fakt sprawia ,że na ich przykładzie widać jak różnego rodzaju, często skrajne i mniejszościowe środowiska usiłują przy ich okazji zaprezentować najczęściej antyludzkie i antynaukowe poglądy.Ja, jako liberał, zwolennik tolerancji, egalitaryzmu, sprawiedliwości i demokracji z przerażeniem twierdzę,że po tym co głosi wiele organizacji czeka nas nieuchronna rewolucja konserwatywna. Demokracja, w skrócie, to rządy większości z pełnym poszanowaniem prawa mniejszości.Obecnie w wielu krajach mamy do czynienia z rządami mniejszości przy pozbawieniu prawa większości.Tak fałszywie zbudowany okręt musi zatonąć.
Przy tegorocznym Mundialu w Katarze te odłamy zjednoczyły się pod przerobionym komunistycznym hasłem "Proletariusze wszystkich krajów łączcie się " na hasło " Rasiści całego świata łączcie się". A jedyne co mieli do zaproponowania , łącznie z faszystami , to promocję homoseksualizmu w krajach arabskich. Aby uzasadnić swa rzekomą wyższość rasową używano znanych z okresu hitleryzmu haseł opartych na Goebbelsowskiej zasadzie " Kłamstwo wiele razy powtarzana staje się prawdą". Miliony kibiców odwiedzających Katar i tysiące dziennikarzy przekonało się jaka była skala tego załgania wynikającego z pogardy dla innej kultury.Ci, którzy byli w Katarze dowiedzieli się,że oni owszem są inni ,ale to nie znaczy wcale ,że gorsi,a w wielu dziedzinach nawet lepsi od nas.
Mimo wzmożonych wysiłków propagandowych rasiści nie wygrali , bowiem bezapelacyjnym zwycięzcą okazał się sport.Pod względem poziomu były to najlepsze Mistrzostwa od niepamiętnych czasów.Generalnie dotychczas było tak,że na poprzednich Mundialach było po kilka spotkań zapierających dech w piersiach ,a reszta była mierna. W Katarze było dokładnie odwrotnie , bo tylko kilka meczów było słabych,a reszta co najmniej bardzo dobrych ,zaś finał przerósł wszelkie oczekiwania. W największym stopniu do tego sukcesu sportowego przyczynił się fakt rozgrywania imprezy w okresie startowym, w pełni sezonu, a nie w okresie urlopów wypoczynkowych zawodników nieprzygotowanych do długotrwałego wysiłku i tym samym maksymalnie oszczędzających swe siły.Ten termin jest kontestowany przez kluby z Europy, które przyzwyczaiły się,że rozgrywki ligowe są ważniejsze niż Mistrzostwa Świata. Jest to kolejny przejaw Europocentryzmu, którego znaczenie wraz z rozwojem futbolu na innych kontynentach będzie nieuchronnie malało.
Nie trzeba bronić piłki nożnej, bo ona obroni się sama.
Wystarczy NIE PRZESZKADZAĆ !.

I to by było na tyle.