Niekochani - akt II

Z rzeczy ważnych i mniej ważnych:
Pod nieobecność kontuzjowanego Roberta Lewandowskiego funkcję kapitana będzie sprawował Piotr Zieliński. Jestem bardzo ciekaw tej opcji, według mnie od Ziela i od Sebka Szymańskiego powinna zależeć gra reprezentacji i im obu powinno być wszystko podporządkowane to znaczy styl gry repry winien maksymalnie wykorzystywać walory wymienionych piłkarzy. 
*
Po okresie profanacji gdy z koszulką z numerem 10 wybiegali piłkarze o raczej skąpych umiejętnościach technicznych, których podstawowym zadaniem zamiast kreowania gry było jej uniemożliwianie rywalowi, tak od dziś dycha w reprezentacji ma w końcu godnego właściciela. Opaska kapitańska zapewne w przyszłości powróci do Lewego, choć ... być może pan Robert się zreflektuje że za bardzo już mu ciąży, ale dziesiątka bezwzględnie na stałe powinna należeć do Zielka. To przywrócenie prawowitej hierarchii w zespole.
*
Michał Probierz zrezygnował z Krychy, a Krycha zrezygnował z gry w reprezentacji. I bardzo dobrze, choć na przestrzeni lat trzeba przyznać że w XXi wieku nie mieliśmy defensywnego pomocnika który grałby na takim poziomie jak Grzegorz Krychowiak w Sevilii i na Euro 2016. Niestety pan Grzegorz uwierzył ze jest "10" a powinien być w reprezentacyjnej jedenastce giermkiem i bodyguardem 10 choćby Piotra Zielińskiego, niestety wolał go opieprzać za błędy niż je naprawiać i później dowodził że nie mając jakości stać reprę tylko i wyłącznie na antyfutbol. 
*
Defensywny pomocnik, linia obrony i wahadła to personalne dylematy nowego selekcjonera? Rezygnacja z Bednarka według mnie wymowna i słuszna, choć bardzo żałuję że Probierz nie może skorzystać z Pawła Dawidowcza i Maika Nawrockiego. Jestem zawiedziony brakiem powołania Mateusza Łęgowskiego. 
*
Dlaczego to właśnie Otwock wybrano na miejsce głównej bazy polskiej piłki!?
"– To bez wątpienia historyczny dzień dla naszego miasta – tak Jarosław Margielski (PiS), prezydent Otwocka, komentował decyzję Ministerstwa Sportu i Turystyki o wsparciu kwotą ponad 300 mln zł projektu budowy wielkiego piłkarskiego ośrodka w Otwocku. (...)
– Otwock, mówiąc najkrócej, stanie się piłkarskim centrum Polski – komentował Margielski. Na tej samej konferencji resort sportu ogłosił jeszcze jedną dotację dla Otwocka: aż 33 mln zł na modernizację miejskiego stadionu przy ul. Karczewskiej, tuż obok planowanej inwestycji PZPN.(...)
Polityczną mentorką Jarosława Margielskiego jest Anita Czerwińska, wpływowa posłanka PiS, która w tych wyborach startuje z drugiego miejsca listy PiS w okręgu nr 20, czyli w obwarzanku podwarszawskim, obejmującym m.in. Otwock. Z dziewiątego miejsca tej listy startuje Michał Margielski, brat prezydenta Otwocka.(...)
Otwock jest jedynym dużym miastem pod Warszawą, w którym rządzi PiS. I chyba jedynym, w którym PiS może poprawić swój wynik z 2019 r. " źródło Rząd PiS sypie miliony na Otwock. Tak chce kupić głosy w okręgu Błaszczaka (wyborcza.pl)- 

Zgodnie z decyzją trenera Bartłomiej Wdowik i Bartosz Bereszyński mają znaleźć się poza kadrą meczową na spotkanie z Wyspami Owczymi. 

Albiceleste: "Piłkarzy kreują boiska. Również – obecnie może nawet przede wszystkim – takie, nad którymi w razie niesprzyjających warunków da się rozciągnąć pneumatyczne zadaszenie i grać/trenować także mimo tego, że „taki mamy klimat”. Za 400 milionów PLN tego typu boisk można zbudować lekko licząc kilkadziesiąt. Moim zdaniem byłaby to znacznie lepsza inicjatywa i o wiele bardziej pożądany projekt, niż kolejny pomnik jakiegoś architekta, polityka, prezesa, czy kogo tam." - proponujesz  żeby wybrac najbardziej oblegane orliki i postawic nad nimi balony plus może jeszcze wyremontowac, wymienic w nich nawierzchnię, no to nie przejdzie, ze względu na prowieniencję! Postawienie balonów nad MOSiRami, boiskami szkolnymi, małymi klubowymi na które tych maluczkich nie stac chwalebne, ale no właśnie to tak jak proponowac architektowi wyremontowanie, zadaszenie kilku standardowych szop, zamiast zaprojektowanie i postawienie okazałego budynku którym się będzie można chwalic przez lata. Architekt dumnie pierś wypnie, nadmie się i oznajmi że to pierwsze to zadanie dekarza, a to drugie to godne jego uwagi dzieło.

Subiektywnie mam problem bo z jednej strony jestem "od zawsze" zwolennikiem tworzenia infrastruktury piłkarskiej w tym i bazy centralnej coś na wzór tej francuskiej Clairefontaine ale z drugiej strony jest też oczywiste że to powinien byc wierzchołek piramidy, czyli siec małych ośrodków, szkółek piłkarskich, struktura SMS-ów i współdziałających akademii, baza klubów amatorskich i zawodowych (wszystko z odpowiednią dla naszego klimatu infrastrukturą) i na szczycie tego wszystkiego Centrum szkoleniowe dla reprezentacji wszystkich roczników. Nie ulega wątpliwości że tej naszej piramidzie jeszcze dużo brakuje do stabilności a my już fundujemy jej wierzchołek! 

A-c10: "te dwa mecze to de facto sparringi" - pełna zgoda, dla mnie to również selekcja do jedenastki na baraże, od razu wyznam że do wyników nie przywiązuję dużej wagi, trzeba grac o wygraną, ale jakaś wtopa nie zrobi na mnie specjalnego wrażenia,

Jedna kwestia. Bartek Slisz zagrał poprawnie, nie zanotował jakichś wielkich baboli ale .... ale jeżeli w niedziele ponownie Probierz postawi na niego w podstawowej jedenastce, to do Kosti Runjaica mam prośbę: niech wyśle Bartka na przynajmniej tygodniowy urlop. Paliwa w baku co raz mniej, wydaje się że regeneracja jest niezbędna. Postuluję Augustyniak do jedenastki Legii na dawnej pozycji defensywnego pomocnika, Slisz na zasłużony krótki urlop!!!

@ Iocosus:

tej naszej piramidzie jeszcze dużo brakuje do stabilności a my już fundujemy jej wierzchołek

O, to-to właśnie! Jakież to „nasze”, nieprawdaż? I tu nawet nie chodzi (akurat tym razem) o obsobaczanie obecnych architektów, bo przecież poprzedni robili circa about to samo, choćby w kwestii stadionów. Wskutek czego mamy och-ach-jakie przepiękne areny (i dopłacamy do ich utrzymania przy okazji każdych zakupów, bądź rozliczenia z fiskusem, ale któżby się tam pierdołami przejmował). Szkoda, że jakość artystów do nich nie przystaje.

Jeśli potrzeba nam dekarzy, zatrudnijmy dekarzy. Nie zmanierowanych atencjuszy, a swojskich panów Mirków, co to rozciągną dachy nad szkolnymi, gminnymi, osiedlowymi boiskami. Nie musi być pięknie, wypadałoby natomiast, żeby było funkcjonalnie.

A skoro już musimy mieć jakieś bardziej scentralizowane szkolenie, to może właśnie idźmy tropem Francuzów? Bo z tym Clairefontaine to jest ciekawa sprawa. Owszem, niby ten ośrodek jest perłą w koronie francuskiego szkolenia i nawet oficjalnie nazywa się Institut National du Football, ale tak naprawdę ćwiczą w nim tylko dzieciaki z Île-de-France. Cała reszta Republiki ma swoje, regionalne ośrodki, w sumie kilkanaście. Może zatem zamiast pchać setki milionów w jeden Otwock, pchajmy dziesiątki w mniej odpicowane, ale bardziej pożyteczne centra w OZPNach?

@ Senator:

Tak a propos naszych niegdysiejszych rozkmin o stopniu trud… eee… łatwości awansu – widziałeś Ty? W palnik w Pradze, w palnik w Kiszyniowie (!!!), w palnik w Tiranie (!) i co? Ano nic. Nadal wszystko w naszych nogach.

* * *

Co do meczu, to nawet mi się podobał. Osobliwie przypadły mi do gustu dawno nie widziane w wykonaniu naszej kadry próby gry piłką i w piłkę. Jasne, przeciwnik był jaki był, pogoda i murawa też, no i w ogóle to wciąż strasznie mało. Od czegoś jednak trzeba zacząć, nie?

Ze spotkania Albania-Czechy widziałem tylko skrót, niemniej nie byłbym sobą, gdybym nie cisnął kamieniem w kurVAR. No przecież to jest mord na radości ze sportu. Dorwali się duzi chłopcy do gadżetów i szukają, pożal się Boże, sprawiedliwości. Idźcie lepiej szukać wiatru w polu, mięsa w parówkach, czegokolwiek, a futbolowi dajcie spokój.

@a-c10
Ja mieszkam przy Okęciu i jeden z tych projektów, o których piszesz jest jak najbardziej w orbicie mojego wielkiego zainteresowania. A jakby jeszcze obecne lotnisko definitywnie zaorali i np. zrobili tam jakiś olimpijski kompleks sportowy, to byłbym już przeszczęśliwy. Dla mnie w ogóle fakt, że największą halą sportową w blisko 2 mln mieście jest taki Torwar jest chyba niespotykany w cywilizowanym świecie. No, niestety, mieszkańcy tego miasta wybrali sobie prezydenta, u którego sprawy związane z miastem są na ostatnim miejscu i woli uprawiać swoją politykę jeżdżąc po Polsce. No ale jak mawiał klasyk: "ja Wam wójta nie wybierałem...". Nigdy nie sądziłem, że zatęsknię za HGW ale to jest wręcz niebo a ziemia.

@mecz
Zgadzam się tutaj z Arturem Wichniarkiem, który po tym meczu nie krył ogromnej krytyki wobec postawy naszych grajków. W 4 minucie zdobywamy bramkę i nagle drużyna przestaje grać. Probierz może się szczycić tym, że jaki pierwszy trener od iluś tam lat wygrał w swoim debiucie ale chyba nawet najbardziej niepoprawni optymiści mają sporo wątpliwości, co do przyszłości tej kadry. A zwłaszcza tej najbliższej przyszłości. Czy ta zbieranina piłkarzy, którzy zagrali ze sobą po raz pierwszy, co ewidentnie było widać na boisku, jest w stanie wygrać jutro z Mołdawią? "Sam chciałbym to wiedzieć, Stefan...". A jeszcze na dodatek uciekł im jeden dzień wypoczynku z uwagi na opóźniony powrót z Wysp Owczych.
Ok, można wyróżnić kilku piłkarzy. Zielu, wydaje mi się, że bardzo dobrze wszedł w rolę kapitana - większość piłek przechodziła przez niego. Debiutant Peda ("Widzi Pan gdzieś tam Ł na końcu?! No! To proszę czytać wyraźnie!" ) wypadł nieźle ale... c'mon, to były Wyspy Owcze!
Jeśli chodzi o naszych: Slisz łapie żółtko, gdy gramy w przewadze i to chyba jedyna rzecz, jaką się wyróżnił. Wszołek o wiele lepszy niż Cash (ale biorąc pod uwagę postawę pana Gotówki, to raczej nie była wielka sztuka) ale widać, że brakowało mu wsparcia ze strony Kędziory, więc jedyne, co mu się udało to jedna niewykorzystana asysta.

Sprawy mają się tak, że drużyny nie mamy i w najbliższym czasie mieć jej nie będziemy. Probierz chyba ma tego świadomość i dlatego dobiera zawodników tak, jakby planował pierwszą jedenastkę reprezentacji na listopad, ale przyszłego roku. Nie winię go za to, oczywiście nie ma gwarancji, że z tej mąki będzie chleb, ale trzymam kciuki za instynkt, oko, trenerski warsztat i odrobinę szczęścia selekcjonera. No i za cierpliwość kibiców, mediów oraz prezesa, bo już widać, że będzie ona potrzebna

Mecze takie jak z Mołdawią są częścią procesu tworzenia, choć rzecz jasna można zastanawiać się, czy w tym konkretnym przypadku Probierz jednak trochę nie przeszarżował. Zbyt wielu było dziś zawodników, którzy wyszli na boisko z trzęsącymi się ze strachu łydkami i przez pół godziny drużyna zupełnie nie funkcjonowała. Mołdawia bez wysiłku kasowała nas w średnim pressingu, grali prostą, bezpośrednią piłkę do przodu, a my zostawaliśmy w blokach. Coś takiego nie powinno się zdarzyć, nie przez jedną trzecią spotkania, nie w meczu dającym przepustkę do walki o bezpośredni awans, nie przeciw Mołdawii.

Potem wzięliśmy się za robotę i gdyby drużyna całościowo była lepiej zrównoważona i bardziej pewna siebie to pewnie wygralibyśmy mimo nędznej gry jak kiedyś z Kazachstanem za Leo czy z Armenią za Nawałki (co w tym drugim przypadku ocierało się przecież o cud). Ale drużyna nie jest ani dobrze zrównoważona, ani pewna siebie, co najlepiej widać po napastnikach. Nie dość, że mieli rozregulowane celowniki, to jeszcze sami sobie zabierali piłkę.

Post factum można zastanawiać się, ile bramek jeszcze stracimy, forsując aktualną trójkę obrońców, po co był beznadziejny Dziczek w podstawie, dlaczego Szymański w reprezentacji jest aż tak irytujący i nieefektywny, jakim sposobem Zieliński podaje mniej precyzyjnie niż Josue, czy Buksa nie powinien zaczynać zamiast apatycznego Milika, i czy reprezentacyjny fart Świderskiego nie przysłania jego mizernych piłkarskich umiejętności wymieszanych z egoizmem. Ale powyższe pretensje to są wszystko skutki, nie przyczyna. Przyczyna jest taka, że nie mamy drużyny, to jest póki co składak z demobilu, do którego majster próbuje dopasować nowe, niewypróbowane części.

"Nie chcem ,ale muszem" być mniej subtelny od Gawina i stwierdzić,że wczorajszym meczem trener Probierz dowiódł,że rozwaga, konsekwencja, dyscyplina intelektualna nie stanowią jego mocnej strony. Nie chodzi oczywiście wyłącznie o nędzny wynik, ale głównie o to,że koncepcja gry , o ile takowa była , nie trzymała się boiska ,ale fruwała w obłokach.

Od wielu lat istnieje dylemat na odcinku reprezentacji : czy lepszy dla niej trener zagraniczny czy polski. Do czasu prezesowania w PZPN Michała Listkiewicza ( pozdrawiam) problemu nie było, bo jedyny dopuszczalny wybór to był selekcjoner- Polak.Ten pozorny w istocie dylemat wytworzył właśnie Listkiewicz, który po "Ananasie " wymyślił trenera zagranicznego, jak mówi, z konieczności ,aby wypełnić pustkę.Sam pomysł Leo Beenhakkera podrzucili mu pracownicy Sportfive Andrzej Płaczyński i Stefan Felsing. Zapanowała totalna konsternacja ,ale nikt głośno wyboru Holendra nie kontestował , dopóki ten miał wyniki i dopóki Związkowi prezesował Michał.Po nim nastąpiły lata polskich trenerów ( Smuda, Fornalik, Nawałka , Brzęczek) ,aż prezes Boniek przebywający prawie na stałe we Włoszech nie był się tak bardzo przejął krytyką gry naszej reprezentacji przez tamtejszych" szpeców" ,że na "chybcika" zatrudnił bezrobotnego Portugalczyka. Nie był to dobry wybór , podobnie jak niedawny Santosa, ale ten ostatni miał przynajmniej zacne papiery.
No i w ten deseń mamy znowu Polaka.
Jak rzekłem w moim przekonaniu dylemat jest fałszywy, bo oderwany od kryteriów merytorycznych na rzecz etnicznych,a to niczemu dobremu nie służy.
Z dość oczywistych względów tym pierwszym wyborem powinien być trener z Polski ,ale nie dlatego,że chodzi o to co zmyśla sobie Piechniczek czyli o nieistniejącą "polską myśl szkoleniową" , ani o te etniczne bzdury o wyższości rasy polskiej ( chyba krów ), ale o coś całkiem prozaicznego , a mianowicie o zrozumiały dla obu stron ( z jednej trener i sztab ,a z drugiej zawodnicy) sposób komunikowania się za pomocą języka. Pisałem o wadze komunikacji po meczu Legii z Rakowem. To,że język futbolu jest uniwersalny i że zawodnicy znają języki niewiele zmienia. Język jest przede wszystkim kodem kulturowym . Nadto dzisiejszy futbol jest nadal prostą grą , ale wyłącznie na boisku , bowiem w sztabach wskutek mnóstwa zbieranych danych i czynionych na ich podstawie analiz staje się wielce skomplikowanym.A ponieważ często o wyniku decydują detale , w tym także taktyczne niuanse - to precyzyjne zrozumienie trenerskiego przekazu nabiera sporego znaczenia . Nie wspominając już o tzw, codziennych kontaktach ( rozmowy, nie tylko o piłce, informowanie o celach zajęć itd itp).
Lecz przede wszystkim idzie o stopień opanowania warsztatu trenerskiego i o to ,aby trener miał ,chociaż na średnim poziomie ,ukształtowane cechy przywódcze . Np. Fornalik ich nie miał, zaś np. Smuda czy Brzęczek je posiadali,ale ich wiedza i umiejętności merytoryczne były na poziomie trenera trzecioligowego. Trener reprezentacji musi być bowiem co najmniej partnerem dla kadrowiczów, grających nie w jakimś grajdole ,ale głównie w poważnych klubach zachodnich oraz mających do czynienia z trenerami o wysokim poziomie fachowości.Taniochą czyli krzykami czy butą im się nie zaimponuje.
Można więc stwierdzić,że lepszy model do trener-selekcjoner Polak , ale też można zapytać : dlaczego akurat Probierz ? .

Po raz pierwszy od otwarcia Stadionu Narodowego mecz reprezentacji nie cieszył się takim zainteresowaniem ,aby kibice wykupywali "wejściówki" na wyścigi w przedbiegach , ani też do tej pory tak nie było ,aby na trybunach było mniej niż 50 tys, widzów.W moim przekonaniu jest to symptom wzrostu wymagań kibiców wobec reprezentacji.Za swoje ciężko zarobione pieniądze chcą obejrzeć widowisko z udziałem gwiazd. Dotychczas, moim zdaniem, mieliśmy do czynienia z okresem zachłyśnięcia , jak w PRL "maluchem", którego wszyscy chcieli kupić i jego używać,a dziś chyba nikt by na to ówczesne "cudo" nie spojrzał przychylnym okiem. Podobny proces dotyka obecnej reprezentacji . Kibiców już nie zadawala byle co, byle jakie granie, byle jakie wyniki , osiągane z byle kim. Kibice wymagają nie tylko wyników,ale i zadowolenia z oglądania samej gry. Lecz ta atrakcyjność ma swój główny podkład w występie gwiazd.A taką niekwestionowaną gwiazdą pierwszej wielkości jest Robert Lewandowski. Wbrew radości różnych zakompleksionych i zapijaczonych gnojków jego brak odstręcza kibiców od bezpośredniego uczestnictwa.Bez niego reprezentacja to jak król bez korony, jak zespół popowy bez solisty będącego idolem dla fanów.Ilu fanów by poszło na koncert zespołu Dody bez Dody czy Madonny bez Madonny. ?. Dodajmy do tego zawód jaki sprawił licznym rzeszom ,a pewno większości , kibiców Kulesza nie wybierając na funkcję selekcjonera Marka Papszuna.
Wczorajsze spotkanie nie przekonało ,że warto iść na Narodowy dla takiej reprezentacji.

Ja za stary i za doświadczony życiowo jestem ,abym "kupował" lansowanie jako metody na poprawę tego co kiepskie zmianami dla zmian, zastępowanie starego młodym ,tylko dlatego,że młodsze. Motorem rozwoju jest zastępowanie kiepskiego lepszym, zużytego sprawnym, a nie epatowanie młodzieńczością.Wręcz frazesem powinno być działanie w oparciu o zasadę ,że na boisku występują najlepsi, niezależnie od wieku , bo to nie drużyna młodzieżowa, ale reprezentacja kraju. Młodzi owszem mają przed sobą więcej przyszłości , w której mogą się rozwinąć,ale ,aby grali w reprezentacji to niech najpierw się rozwiną !.

Nie tylko z uwagi na wiek,ale i na ogląd rzeczywistości doceniam coraz bardziej rozsądek przejawiający się w piłce kopanej w konserwatyzmie czyli we wdrażaniu do praktyki wyłącznie sprawdzonych w boju nowinek z całego futbolowego alembiku, nie tylko taktycznego.W skrócie oznacza to,że pokazuje się na boisku to co się naprawdę potrafi ,a nie to czego się dopiero uczy. Mecz o stawkę to nie pole do niewydarzonych eksperymentów,ani do ulegania modom wszelakim,ani też ,aby za wszelką ceną pokazać jakim jest się oryginałem.
Pragmatyczne podejście to takie dzięki któremu osiąga się założony i pożądany cel.

We wczorajszym spotkaniu trener Probierz pozornie dokonał kosmetycznych zmian ,bowiem zagraliśmy w systemie 3-4-1-2, bez dwóch zawodników grających z Wyspami Owczymi ,a więc bez Casha i Slisza.Lecz w istocie zmianie uległa cała koncepcja gry oparta na odmiennych zadaniach kilku zawodników, głównie Piotra Zielińskiego.
Zestawienie z dwoma napastnikami ma na celu, z jednej strony wytworzenie dwóch ośrodków do zagrania piłki w strefę bezpośredniego ataku na bramkę rywali, z drugiej stwarza więcej wariantów rozegrania piłki przez ofensywnego pomocnika i skrzydłowych ( wahadłowych) ,w tym ma wymuszać na przeciwnym zespole skoncentrowanie większości sił na obronie. Mankamentem jest osłabienie drugiej linii w jej funkcjach utrzymywania się przy piłce, rozbijania ataków rywali , zabezpieczenia przedpola przed własnym polem karnym oraz zasilania graczy ofensywnych piłkami.
Gdyby tylko Probierz dokonał tej zmiany to byłoby pewno pół biedy,ale on obok Dziczka w strefie defensywnego pomocnika usadowił Zielińskiego, na podobieństwo roli jaką swego czasu w reprezentacji Włoch odgrywał Andrea Pirlo. Zwłaszcza Brzęczek twierdzi ,że Zieliński jest w stanie zagrać na każdej pozycji w polu. Pewno tak ,ale pytanie zasadnicze jest :nie czy ? ,ale po co ? . Czy próba kierowania grą z tylnego siedzenia jest bardziej sensowna i efektywna ,niż kiedy zasiada on za kierownicą?. Wczoraj okazało się , co było do przewidzenia,że Zieliński owszem wyprowadzał piłkę ze strefy naszej obrony,ale robił to z piłką przy nodze lub też dryblingiem,a to sprawiało,że szybkość wertykalności była zakłócona,a ponadto po podaniu piłki do linii ataku Zieliński nie był w stanie nadążyć za akcją. Zmiana zadań Zielińskiego sprawiła,że ciężar kierowania grą bezpośrednio ofensywną spadł na barki Sebastiana Szymańskiego, który w poprzednich spotkaniach grając na pozycji ofensywnego pomocnika wypełniał strefę opuszczoną przez Zielińskiego i jego głównym zadaniem było odbieranie "drugich " piłek oraz ponawiania ataku po przechwycie.Obaj nie zgrali źle ,ale taki podział ról nie sprzyjał zasilaniu napastników celnymi podaniami.
Nie mam zamiaru znęcać się nad Dziczkiem i Pedą, bo sami się nie wystawili. Pewno dopadł ich syndrom o którym napisałem po meczu z Wyspami Owczymi czyli nadambitna chęć udowodnienia ,że sprosta się zaufaniu trenera i kibiców. Obaj w poprzednim spotkaniu wyeksploatowali się do cna i mnie tylko nurtuje pytanie , czy w kadrze są lekarz i fizjolog i po co ?. Przecież wczoraj Dziczek snuł się po boisku ,a Peda był wolny i ociężały.
Odrębny temat to wystawienie po raz drugi będącego zupełnie bez formy Milika, który tylko marnował wysiłek kolegów..

Po takich "popisach" nieudolności mnie zaczyna nurtować pytanie : a po jaką cholerę my się pchamy na to EURO .

@ Senator:

Krótko, bo z telefonu: nie wiem. Przyznam szczerze, że mam poważne wątpliwości. Całkiem możliwe, iż po dłuższym okresie pracy z kadrą Probierz będzie taki sam, jak po dłuższym okresie pracy z Cracovią: sfrustrowany, wypalony, wkurwiony na cały świat i rozsiewający toksyny.

Z drugiej strony, nie dostrzegam żadnego realnego kandydata, wobec którego wątpliwości - takich, czy innych - bym nie posiadał. Probierz na pewno nie jest opcją idealną. Ale kolejna zmiana na stanowisku selekcjonera byłaby opcją koszmarną.

Traktując mecz z Mołdawią jako "półfinał" to zgryzota ogromna bo szansa na finał z Czechami uciekła, ale jeżeli mieliśmy grać w październiku sparingi a tylko Albańczykom zawdzięczaliśmy "półfinał" to ten mecz był bardzo pożyteczny, a remis nie ma przy tym znaczenia. 
Jeżeli mamy na Euro 2024 jakoś w miarę się zaprezentować, to drużynę trzeba wyselekcjonować, dobrać, na dziś to lepiej na Euro się nie zakwalifikować niż grać tak jak nasza repra w 2023 roku. 
Probierz przeprowadza weryfikację tych na których postawił i dobrze, w listopadzie nastąpi kolejny jej etap i według mnie nie trzeba się zrażać że póki co mamy "selekcję negatywną".
Tydzień był gorący i politycznie i sportowo, z własnymi wnioskami reprezentacyjnymi wstrzymam się zatem do listopada. 
Należy odnotowac mecz u-21:
Polska U21 – Estonia U21 5:0 (3:0)
Bramki: Rakoczy 8, Zalewski 22, Szymczak 44, 57, Pieńko 72
Polska U21: Tobiasz – Mosór, Lipkowski, Bejger – Pyrka (46. Marczuk), Rakoczy (71. Pieńko), Łęgowski, Zalewski, Szmyt (62. Buksa) – Marchwiński (46. Biegański), Szymczak (62. Włodarczyk)

Na tle rywala błyszczał Zalewski - superstar, imponował i dynamiką i techniką i przeglądem pola, powołanie na listopad do seniorów niezbędne. 
Dopominałem się o Łęgowskiego w dorosłej reprezentacji, ale wczorajszy mecz udowodnił że czuje się on dużo lepiej z piłką przy nodze niż bez niej. Na "6" to za mało, w pierwszej połowie występ bezbarwny dopiero gdy za plecami poczynania pana Metusza zaczął ubezpieczac  Biegański mój "protegowany" zaczął brylowac. Może jednak z czasem Włosi nauczą Łęgowskiego gry w defensywie nie tracąc przy tym jego walorów ofensywnych. Na dziś to "8" ale nie "6".
Chciałbym żeby kontuzje tych których trapią zostały wyleczone i w listopadzie weryfikacji zostali poddani: Dawidowicz (prawdopodobne), Nawrocki (chyba wątpliwe), Zalewski (konieczne na lewym wahadle) Bereszyński (na środku obrony, obojętnie w dwójce czy w trójkowej formacji, zakładam że wypadnie sto razy lepiej niż Kędziora). Na dziś uważam że z Polaków Dawidowicz z Bereszyńskim to piłkarze najtrudniejsi dla rywala do przejścia, najlepsi w odbiorze i w przechwycie piłki. Pytanie czy Bereś już dojrzał do gry na środku defensywy? 
Jedenastka na listopad do weryfikacji kształtuje się dla mnie następująco: 
............................................Szczęsny............................................
...........Bereszyński .............Dawidowicz ........Nawrocki (Peda) ...
Frankowski .......................................................................Zalewski 
.....................Szymański ...........  Slisz   ...... Zieliński .....................
.........................Benedyczak ...................Lewandowski ..................

Jeżeli Benedyczakw Parmie ciągle będzie w dyspozycji to chciałbym go zobaczyc w reprezentacji, po meczu z Niemcami w u-21 z 2021 roku gdy strzelił dwa gole cierpliwie czekam na potwierdzenie niewątpliwego talentu. 
ps
Aha, Probierz zraził mnie do siebie wpuszczeniem kamer do szatni, kuźwa, ma parcie na szkło równe lub większe od Michniewicza. Kamery "łaczy nas piłka" robiły super robotę ale za Nawałki i wtedy nie do pomyślenia było żeby "aktorzyc" w szatni. Niestety Probierzowi wydaje się że jak pokrzyczy przed kamerami to już zyska kibicowski poklask. Dupa blada z tego wyszła zatem może się opamięta i zacznie się wzorowac na panu Adamie i dojdzie do wniosku że szatnia powinna miec swoje tajemnice i nie wszystko winno byc na pokaz. 

Zbyszek do "achów i ochów" nad JEDNYM reprezentantem zesłanym do u-21 się przyznaję i je potwierdzam, natomiast komu przypisujesz: "radość z wygranej z bardzo słabą Estonią" na dodatek kwitując że "ma w sobie coś z sado-masochizmu", skąd ta projekcja w twojej głowie? Racz bym poznac sadomasochistę i się nad nim również poznęcac!? 

Przyznaję że w zdumienie mnie wprawiła gra z Estonią Zalewskiego, ponieważ po pierwsze w tym sezonie go jeszcze nie widziałem, ale czytałem że z formą dołuje, co biorąc pod uwagę że właściwie jako reprezentant to od mundialu nie spełnia oczekiwań, pojawiała się obawa, przynajmniej u mnie, że może byc kolejnym meteorem, zaprzepaszczonym talentem. Ten mecz w u-21 pozwala jeszcze zachowac nadzieję, że jego gwiazda może jeszcze rozbłyśnie. Na tle rówieśników imponował, oby taką dyspozycję teraz potwierdził i u Mourinho i u Probierza. 
Po drugie, właśnie Probierz potrzebuje na gwałt piłkarzy z "international level" a Zalewski ma na to papiery, musi je jeszcze "tylko" podpisac i podstemplowac, najlepiej oprócz regularnej gry w klubie to jeszcze w reprezentacji, najlepiej na lewym wahadle, czyli tam gdzie mamy deficyt. Zielińskiemu są niezbędni partnerzy do gry, małej gry, technicznej, na utrzymanie piłki i jej rozegranie, Zalewski wydaje się do tego stworzony. Lewego obrońcy nie mamy i takiego nie widac, pozostają wahadłowi, czyli wybranie kogoś z trójki: Puchacz, Karbownik, Zalewski. Za opcję rezerwową uznaję Przemysława Frankowskiego, nie zawiódł z Estonią ale zdecydowanie wolę go operującego i dogrywającego piłki z prawej strony. Zalewski ma lepszą technikę i swobodniej się czuje z piłką przy nodze, Karbownik jest debeściakiem jeżeli z lewej strony może wejśc dynamicznie z piłką do środka, a Puchacz "klasycznie" lewnonożny, to dzik. Problem że cała wymieniona trójka ma ewidentne deficyty w defensywie, a i miała okresy zawodu i głębokiego dołka w swojej grze ofensywnej, teraz są przebłyski, że może jednak jakaś korzyśc z nich będzie, może przynajmniej z jednego z tego tercetu. Dlatego tak bardzo ucieszyła mnie gra Zalewskiego.

Zbyszek: "nasze drużyny, młodzieżowe i pierwsza reprezentacja grają anachroniczny futbol.I to dla mnie jest i przerażające i niezrozumiałe." - jeszcze wiosną zapewne z tą opinią bym się zgodził, ale dla podopiecznych Trenera Marcina Włodarskiego z rocznika 2006 i młodszych taka opinia to potwarz. Serce się raduje gdy oglądało się tych chłopaków, a doktryny polskiej myśli szkoleniowej zakopali gdzieś w najgłębszym dole i za to im chwała. I absolutnie nieważne, że w półfinale Euro ulegli Niemcom, sport to rywalizacja i zawsze gra się o wygraną i każde zwycięstwo cieszy a porażka smuci, to naturalne, ale w reprezentacjach młodzieżowych w dupie mam wyniki, chocby takie jak za Michniewicza. W u-21 możemy poprzegrywac z Bułgarią, Niemcami i z Izraelem oby jednak ci chłopcy grali w piłkę, mieli z tego radochę. Niech grają do przodu bez względu na to kto jest rywalem. Niech grają swoje tak jak małolaty Włodarskiego. Nie jest kompletnie istotne że w u-19 zaliczyliśmy wtopę z Macedonią, takie wpadki będą się zdarzały, uczmy się jednak gry bez kompleksów, do przodu, ofensywnej. Reprezentacje młodzieżowe rozliczajmy nie z wyników, a ilu piłkarzy przysposobią do tego mitycznego "international level". 

Są jaskółki napawające optymizmem w tym naszym szkoleniu centralnym, oby ich nie zaprzepaścic a rozwinac i tą polską myśl szkoleniową rewolucyjną, modernistyczną puścic w kraj. Zaszczepic, propagowac. Są też problemy, zagrożenia ale to raczej na inny, oddzielny wątek.

Gawinie odnośnie Zalewskiego to osobiście miałem wręcz pretensje do Mourinho, że chcąc z niego zrobic uniwersalne wahadło, tym samym nieco przysposobic do gry obronnej, odpowiedzialnej, równocześnie zabija w nim walory ofensywne. Ewidentnie nasz Nicola  zatrzymał się w miejscu, jego koła rozwoju zaczęły buksowac. Teraz jest jakaś jaskółka, że ponownie ruszył do przodu, tylko że na tle młodzieżówki i na dodatek z niezbyt wymagającym rywalem. Zobaczymy, chcę weryfikacji u Probierza, no i wcześniej oby zagrał  w kilku meczach  Romy.
Frankowskiego w tej chwili nie miałbym sumienia pozbywac się z jedenastki, po prostu to byłby akt niesprawiedliwości, faktycznie zaczął grac z lewej strony w klubie. Przyznam się że bardziej mi pasuje Kamiński na lewej schodzący do środka i szukający strzału z prawej, w jego wykonaniu pewien constans pod warunkiem że jest w formie, natomiast ustawiając Frankowskiego po prawej bardziej liczyłbym na jego dośrodkowania.
Tym samym odpowiedziałem jak postrzegam Kamińskiego, to znaczy wydaje mi się że z niego mógłby byc bardziej uniwersalny wahadłowy niż z wymienionej wcześniej przeze mnie trójki, tyle tylko, że musi grac w klubie. Przypisuję mu większy potencjał niż Frankowskiemu, ale póki co, to panu Przemkowi powinien buty czyścic na kadrze. Podobnie musi łapac minuty w klubie Skuras, choc tu mam dużo wiekszą obawę, że podąży drogą Kamila Jóźwiaka.
Tak zdecydowanie w młodzieżówkach jest problem z obrońcami. Mosóra też lubię za aktywną grę w obronie, co do wzrostu to teraz podają w necie - 184 cm (chyba trochę urósł, albo agent dobrze mierzył   ) natomiast największym talentem w defensywie jest Igor Orlikowski rocznik 2006 i jemu przypisują 178 cm!!! Jak nie urośnie to taka para środkowych Mosór - Orlikowski byłaby zabójcza! To znaczy taka "argentyńska" lub "barcelońska" z czasów Puyola.  A "zabójcza" bo napastnicy powyżej 190 cm chocby taki Halland padaliby ze śmiechu widząc naszych "wielkoludów".

@ Gawin:

i tak powinniśmy wygrać, i to kilkoma bramkami

No właśnie. Jeśli zawodowy piłkarz – napastnik! – dwukrotnie w jednej akcji z kilku metrów uderza na bramkę i w obu przypadkach posyła piłkę prościutko w bramkarza, to ja tu nie dostrzegam jakichkolwiek podstaw do obwiniania trenera. To samo zresztą da się napisać o paru innych momentach niedzielnego meczu.

Co do dobrego startu Probierza: my sentiments exactly. Chłop robi dokładnie to, co powinien robić selekcjoner na wczesnym etapie swojej pracy: próbuje. I w rzeczy samej, niech próbuje dalej. Niech kombinuje, przestawia poszczególne elementy układanki, uczy się na błędach, etc. Uda się po drodze wygrać baraże (bezpośredni awans znów – ekhem – „awansował” do kategorii cudów)? Świetnie. Ale nawet w takim wypadku potraktujmy ME’24 jako poligon doświadczalny. Nie uda się? Trudno, jedziemy dalej. Podkreślę to po raz enty: moim zdaniem celem reprezentacji Polski powinny być najwcześniej MŚ’26, a najlepiej ME’28.

Opisany wyżej scenariusz wciąż, niestety, uważam za realny. Przy czym w kadrze są, na szczęście, o tyle mniejsze szanse na jego realizację, że w Cracovii Probierz sam zapędził się w kozi róg. Wymyślił bardzo specyficzny sposób grania i korzystając ze swych wyjątkowo szerokich, jak na Ekstraklasę, prerogatyw zapełnił całą pasiastą szatnię zawodnikami pasującymi do tegoż sposobu, nie zostawiając sobie praktycznie żadnej przestrzeni na stylistyczne wolty. W końcu prerogatywy prerogatywami, ale Cracovia nie Man City, budżet nie z lateksu i żadną miarą nie da się wymienić ¾ składu w ciągu jednego-dwóch okien transferowych. Gdyby to jeszcze wszystko zatrybiło – super. Niestety, zatrybiło tylko na moment, po czym zaczęło się błyskawicznie sypać. A że, jako się rzekło, pola do manewru w zasadzie nie było, równie błyskawicznie wkradła się frustracja.

Całym szczęściem, w reprezentacji kontrakty nie obowiązują. Zawodnika można raz powołać, raz nie i nie grożą z tego tytułu żadne oficjalne konsekwencje. Co za tym idzie, okazji do brnięcia w kozie rogi jakby mniej. Przy czym nie żeby w ogóle ich nie było.

@ Iocosus:

Chodzi mi po głowie, że Håland raczej nie przejmuje się wzrostem rywali. Ani ich wagą. Ani w ogóle czymkolwiek Co się jednak tyczy takich nieco mniej okrzyczanych napadziorów, to zupełnie nie rozumiem dlaczegóż to niby para stoperów o wzroście oscylującym wokół metra osiemdziesięciu nie mogłaby ich zatrzymywać. Wiesz co? Mam takiego kumpla, jeszcze z podstawówki. Teraz to, rozumiesz, M. jest z dawna ustatkowany, od lat szczęśliwie żonaty, dzieciaty i w ogóle. Niemniej, w czasach pierwszej młodości był niewiarygodnym wręcz kalibabą. Przy czym na pierwszy rzut oka w życiu byś go o to nie podejrzewał. Nie żeby jakiś brzydal. Przeciętniak. Z twarzy podobny zupełnie do nikogo, budowy też raczej niewybitnej, no takie 6/10. Tymczasem mówię Ci, słały się te laski u jego stóp tuzinami! Sek(s)ret M. był bajecznie prosty: nie mogąc imponować koleżankom swą powierzchownością (ani grubością portfela, co zresztą nigdy go nie interesowało), postawił na rozwój sztuki konwersacji i uwodzenia. I doszedł w niej naprawdę blisko perfekcji.

Wracając z alkowy (czy raczej toalety w klubie studenckim) na boisko, niezbyt wybujały wzrost Mosóra i – zwłaszcza – Orlikowskiego może się paradoksalnie okazać zaletą. Tępi chłopcy raczej nie są, dobrze by zatem było, gdyby skumali, że samymi centymetrami to oni za wiele nie zwojują. Przydałaby się – no właśnie – aktywna gra w obronie, mądrość taktyczna, zdolność antycypacji i odpowiedniego ustawienia… A tego wszystkiego mogą przecież się nauczyć, nie?