#Gotowi do Walki

Hasło obmyślone przy biurku legijnego marketingu jak ulał pasuje do działań, jakie w tym sezonie muszą podjąć piłkarze z Łazienkowskiej 3. Trzeba przyznać, że zawodnicy Henninga Berga dość sumiennie zabrali się do realizacji chwytliwego sloganu i pomimo dość nieciekawego początku zdołali przywrócić nadzieje na udany sezon. Dodajmy, sezon bardzo szczególny, w tym ważnym dla stołecznego klubu roku.

Wraz z początkiem przerwy reprezentacyjnej zakończyła się pierwsza, bardzo istotna część tegorocznych zmagań. Prowadzona przez norweski sztab szkoleniowy warszawska Legia osiągnęła założone przez włodarzy na ten sezon minimum i awansowała do fazy grupowej Ligi Europy. Teoretycznie dla zespołu, który dokonuje tej sztuki czwarty raz w ciągu pięciu lat gra jesienią w Europie powinna być normą, mając jednak na uwadze letnią przebudowę, zakwalifikowanie się do Ligi Europy wcale nie było sprawą oczywistą. Jednakże dowodzona przez Norwegów drużyna odniosła same zwycięstwa i bardzo pewnie zameldowała się w tych, drugich, co do ważności Europie, rozgrywkach. Niestety sukcesów z boisk Europy nie udało się przenieść na krajową arenę, gdzie legioniści po mocnym początku zanotowali kilka wpadek. Niemniej jednak ten początkowy okres rozgrywek należy uznać za udany. Szczególnie, że po zeszłorocznej klęsce na finiszu rozgrywek i wspomnianych już roszadach w składzie nikt nie był w stanie przewidzieć, na co stołeczną jedenastkę będzie tak naprawdę stać.

Pozbieranie się po nieudanym ligowym sezonie i odejściu sześciu zawodników szerokiego składu nigdy nie jest łatwe, jednak włodarzom i trenerom warszawskiej Legii ta sztuka udała się nad wyraz dobrze. Okazało się, że brak nerwowych ruchów i postawienie na Henninga Berga było bardzo dobrym posunięciem stołecznych działaczy. Norweg mając pełna wiedzę o zespole dość szybko wprowadził w życie swój plan naprawczy i co równie ważne, błyskawicznie wkomponował w drużynę nowe nabytki, które miały być rozwiązaniem legijnych bolączek. W miejsce odchodzących: Miroslava Radovicia, Dossy Juniora, Inakiego Astiza, Orlando Sa, Helio Pinto i Kuby Koseckiego przybyli: Michał Pazdan, Aleksandar Prijović, Nemanja Nikolić, Ivan Trickovski oraz Stojan Vranjes. Nie też można lekceważyć bardzo ważnego ruchu, jakim było przedłużenie wypożyczenia Dominika Furmana, piłkarza, który z miejsca stał się bardzo ważną postacią w linii pomocy naszego zespołu. Jeśli dodamy do tego, że newralgicznymi zawodnikami „wojskowych” stali się też Pazdan, Prijović i Nikolić, to letnie transfery należy ocenić bardzo pozytywnie. Potwierdzeniem tej teorii niech będzie fakt, że mało który kibic stołecznej drużyny wyobraża sobie zespół bez wspomnianej trójki, a w zasadzie to czwórki, bo jak już napisałem o „Furmim” zapominać nie należy.

Niespodziewanym i jednocześnie ciekawym ruchem było sprowadzenie piłkarza Lechii Gdańsk Stojana Vranjesa. Wydaje się jednak, że wobec przedłużającej się absencji kapitana Ivicy Vrdoljaka sztab szkoleniowy chciał zapewnić odpowiednią „głębię” środka pola. Szansa na sprowadzenie Bośniaka pojawiła się nagle, za sprawą kolejnego przewrotu, jaki dokonał się w Gdańskim zespole. Dla nas najważniejszy jest fakt, że pozyskując piłkarza do środkowej formacji wzbogacamy tę formację o dodatkowe elementy, których dotychczas nie posiadała. Stojan Vranjes to zawodnik, który prawdopodobnie najsłabiej broni ze wszystkich dostępnych dotychczas piłkarzy, ale za to rozgrywa piłkę najlepiej z dotychczasowych pomocników Legii. Reprezentant Bośni nie tylko potrafi odszukać podaniem partnera z zespołu, ale też finalizować akcje i to zarówno w obrębie pola karnego, jak i nękając bramkarzy precyzyjnymi, mocnymi strzałami z dystansu. To właśnie te posiadane przez byłego lechistę umiejętności pozwolą naszemu sztabowi na zdecydowanie szersze modyfikacje legijnego środka pola, dostosowując tę newralgiczną formację do wymogów, jakie będzie stawiał przed nami rywal.

W zasadzie jedyną niewiadomą, choć moim zdaniem tylko teoretycznie, jest Ivan Trickowski, nowy skrzydłowy, który jeszcze nie miał okazji zaprezentować swoich umiejętności. Jestem jednak pewien, że wcześniej, czy później Macedończyk będzie radował swoimi zagraniami fanów stołecznej ekipy. To po prostu jest bardzo dobry piłkarz i jeśli nawet nie był, lub nawet jeszcze nie jest do końca przygotowany fizycznie, to kwestią czasu jest powrót do wysokiej formy, jaką prezentował grając swoje mecze na Cyprze, czy w Belgii. Prawda o naszej lidze jest bardzo brutalna, będącego w formie zawodnika o klasie Trickovskiego nie bylibyśmy w stanie sprowadzić. Udało się, bo Ivan znalazł się na bocznicy swojej kariery i dzięki ofercie Legii będzie mógł powrócić do wielkiego grania.

Mając na uwadze poruszone wyżej kwestie przyznaję, że nie mogę doczekać się rozpoczynającej się właśnie drugiej części sezonu. Szczególnie, że ten fragment zmagań będzie nie mniej ważny, od tego dopiero co zakończonego. A jego przebieg może mieć niebagatelny wpływ na dalsza część sezonu. Dobre występy na europejskiej arenie będą nie mniej znaczące od wyników osiąganych w lidze. Z drugiej strony liga ma bardzo wymierną wartość. Wszak zakończone późną wiosną zmagania ligowe pokazały, że punkty rankingu klubowego, które niewątpliwie musimy zbierać nie przekładają się na końcowy sukces nad Wisłą. W końcu, aby móc się cieszyć z rosnącego europejskiego konta trzeba najpierw sprostać krajowym rywalom. A to wcale nie musi być takie proste jak się niektórym kibicom wydaje.

#Gotowi do Walki, brzmi dumnie - warto będzie zobaczyć jak słowa przekuwane są w czyny – do zobaczenia na Łazienkowskiej3.