Piwo Berga

Wydarzenia ostatnich dni nie napawają optymizmem. Na szczęscie, piąta kolejka Ekstraklasy pozwoliła skupić się na tym, jak prezentuje się projekt Henninga Berga. A było, co obserwować, tym razem decyzje „norweskiego” sztabu szkoleniowego przyniosły lawinowe wręcz konsekwencje. Ciekawie było nie tylko w Białymstoku, ale też w Radomiu – gdzie grały legijne rezerwy i na Łazienkowskiej3, gdzie nasi juniorzy podejmowali obecnego mistrza Centralnej Ligi Juniorów.

Nie ukrywam, że traktowanie wszystkiego ze śmiertelną powagą zaczyna mnie już męczyć. W końcu piłka nożna to też sport, a ten, jako taki, służyć miał ponoć rozrywce. Jasne, piłka nożna to też emocje, a emocje to już poważna sprawa. Niemniej jednak, idąc nieco pod prąd wykoncypowałem, żeby o poważnych rzeczach, napisać w nieco mniej poważnym stylu. Proszę więc nie brać poniższych słów śmiertelnie poważnie, choć niewątpliwie, w poruszanych tematach znajdzie się wiele przemyśleń odnoszących się do otaczającej nas futbolowej rzeczywistości. Widzianej oczywiście, oczami kibica Legii.

* * * *   Piwo Berga * * * *

Oglądając występ legionistów na boisku w Białymstoku dochodzę do wniosku, że wystawianie podstawowego składu Legii powinno być reglamentowane. Jeśli trener, agresor (bo tak zwykło się teraz określać szkoleniowych obcokrajowców) - Henning Berg naważył piwa, to niech teraz je sobie pije. Sztab szkoleniowy „wojskowych”, powinien z odpowiednim wyprzedzeniem występować do władz Ekstraklasy z wnioskiem o pozwolenie na „użycie” podstawowej jedenastki, natomiast ewentualna autoryzacja powinna być wydawana tylko w skrajnych, uzasadnionych wypadkach. W przeciwnym razie ciężko może być obronić tezę o zaciętej walce o prymat w lidze.

Dotychczas skład osobowy, zbliżony do podstawowej jedenastki, udało się legionistom wystawić trzykrotnie. Pierwszy rywal - Górnik Zabrze, uciekł jeszcze spod topora, choć Zabrzanie, ponoć do dziś ślą kwiaty na adres Arkadiusza Piecha, ale już kolejny przeciwnik, też górnicy tyle, że z Łęcznej i „Pszczółki” z Białegostoku, złudzeń nie mogłi mieć żadnych. Nawet przez chwilę nie byli w stanie pomyśleć o pozytywnym wyniku. Napisać, że widać było różnicę klas, to jak nie napisać nic. Wieki temu, brzdącem będąc, umawiałem się z chłopakami, aby pograć w gałę ze starszymi kolegami. Jak nie przymierzając, pętaki wałęsaliśmy się pod nogami naszych przeciwników, regularnie przyjmując kilka…naście piłek we własnej siatce. Ale i tak czuliśmy się zwycięzcami mogąc, choć raz oszukać bramkarza rwali. W zasadzie ciekawi mnie czy kolejni rywale „wojskowych” też muszą kupować chłopakom Berga kratę… złocistego trunku - zwyczajową nagrodę za próbę mierzenia się z lepszymi. W końcu za darmo takich atrakcji nie dają.

* * *   Modlitwa za Legię  * * *

Po ostatnim gwizdu sędziego, kończącym występy „Wojskowych” w Białymstoku zacząłem się zastanawiać czy przedstawiciele pozostałych drużyn w Ekstraklasie nie trzymają kciuków za Legię. No, może nie tyle włodarze naszych ligowych rywali, ale już trenerzy ekstraklasowych drużyn jak najbardziej tak, dla własnego dobra, wieczorami wznoszą ręce do modlitwy za pozytywny dla stołecznego zespołu werdykt w Lozannie. O ile z „dzieciakami z Łazienkowskiej3” jakoś dawało się grać, o tyle z podstawowa jedenastką Berga nie ma żartów. Wychodzą, golą, schodzą, w zasadzie bez wielkiego rozwodzenia się nad tym, z kim, gdzie i w jakich okolicznościach wypadało im się zmierzyć. „Niech już sobie grają w tej Europie” – to myśl, która przyświeca kolejnym trenerom, u których na kolejnej karcie ligowego kalendarza widnieje nawa – Legia Warszawa. „Oby jak najdłużej” – dopowiadają Ci, którym złośliwy los wyznaczył spotkanie z legionistami dopiero pod koniec rundy.

* * * *   „Expertę” być  * * * *

Słuchając komentatorów rodzimej rzeczywistości piłkarskiej dochodzę do wniosku, że być „ekspertem” to klawa robota. Mówić można cokolwiek ślina na język przyniesie, a opowiadanych przez nas facecji nie sprawdza w zasadzie nikt. Słuchamy, więc dykteryjek w wykonaniu Kamila Kosowskiego, który jeszcze niedawno, w trakcie kariery twierdził, że meczów nie ogląda, bo piłka go nie interesuje. Słuchamy też (i to, co tydzień) Rafała Dębińskiego, prowadzącego program Liga+, który to od początku tego sezonu zachodzi w głowę, o co chodzi w grze Legii Warszawa. Najpierw starał się nam (widzom) tłumaczyć, że prezes Bogusław Leśnodorski pisząc „przepraszam” (po meczu z Bełchatowem – przyp. Red) miał na myśli zwolnienie Jana Urbana, by po meczu z Jagiellonią oznajmić, że wręcz nie rozumie tego, jak bardzo zmienił się zespół Henninga Berga. Koniec, końców wyszło mu, że drużyna, która grała z GKS Bełchatów i ta, jaką oglądaliśmy z Jagiellonią Białystok to… dwa zupełnie inne zespoły!!! – brawo. Co ekspert to ekspert - naprawdę klawa robota.

* * * *   Niech żyje nam rezerwa  * * * *

Wygląda na to, że największym beneficjentem „dopuszczenia” do rozgrywek ligowych głównych figur w talii Henninga Berga zostało dwóch szkoleniowców zespołów młodszych. Jacek Magiera, który ze swoimi rezerwami nie najlepiej rozpoczął ligowe zmagania (porażka 0:2 z Pogonią II Siedlce) wyjeżdżał na ciężki teren do Radomia, a tamtejsza Broń Radom niezwykła ustępować pola rywalom. Jednakże wzmocnienie składu w postaci kilku zawodników, na co dzień trenujących z „jedynką” zrobiło swoje. Będący mieszanką doświadczenia z młodością zespół bez większych problemów pokonał silnego ligowego rywala. Pokazując jednocześnie, że wprowadzanie młodych zawodników to świetny pomysł, ale w piłce, jak w życiu, na wszystko jest odpowiedni czas. Zestawienie zespołu Jacka Magiery okazało się być optymalne, a spotkanie z silnym, było nie było, rywalem pozwoliło ograć się „starym” (Budziłek, Lewczuk, Piech, Kopczyński) jak i zebrać doświadczenia „młodym” (Ryczkowski, Kalinkowski, Wieteska, Grzesik, Moneta). Okazuje się, że można w rezerwach połączyć przyjemne z pożytecznym i to bez zbędnego pojękiwania pod nosem. Co ważne, okazuje się, że ucząc młodych zawodników, można też skutecznie rywalizować w lidze.

Drugim wygranym jest trener zespołu Centralnej Ligi Juniorów, który odebrał wzmocnienie trenowanej przez siebie drużyny w postaci „spadochroniarzy” z rezerw. Kamil Anczewski , Filip Karbowy , Wojciech Kochański, Dawid Leleń , Rafał Makowski , Michał Suchanek , Grzegorz Tomasiewicz i Michał Trąbka są w takim wieku, że bez problemu mogli wystąpić u boku podopiecznych trenera Piotr Kobiereckiego. Umiejętności zastępu „rezerwistów” okazały się na tyle duże, że rywal - obecny mistrz CLJ, Wisła Kraków wróciła do domu z bagażem pięciu goli. Po raz kolejny okazało się, że w piłce nożnej pośpiech nie jest najlepszym doradcą. Mecz z młodymi piłkarzami „Białej Gwiazdy” był nie tylko bardzo pożytecznym sprawdzianem dla piłkarzy „dwójki”, ale i doskonałą okazją dla młodszych adeptów akademii na podpatrzenie swoich starszych kolegów.

* * * *

Patrząc na wydarzenia mijającego weekendu, zastanawiam się, czy na Łazienkowskiej 3 wreszcie zaczęła się współpraca pomiędzy trzema najważniejszymi w klubie zespołami? Mam nadzieję, że ten wzorowy model synergii nie jest jednorazowym przypadkiem, a początkiem owocnej dla wszystkich kooperacji. Mam też nadzieję, że trenerzy zrozumieli, że ambicja i osiągnięcia indywidualne to bardzo ważna rzecz tym zawodzie, ale praca na rzecz projektu, jakim jest szkolenie młodzieży Legii Warszawa jest zdecydowanie ważniejsze.