Gratuluję

Gratuluję trenerowi Legii Maciejowi Skorży kolejnego wybitnego meczu w europejskich pucharach. Meczu, w którym przeciwnik został przez niego odczytany bezbłędnie, a taktyka została rozrysowana idealnie. Meczu, w którym nikt nie myślał o tradycyjnej polskiej taktyce "byle nie stracić". W którym od pierwszej minuty liczył się atak, efektowna gra i dążenie do zwycięstwa. Trenerze - w ogromnej mierze to dzięki panu przeżyliśmy w tym sezonie jako kibice Legii niezapomnianą przygodę. Przygodę, którą po pańskim nieuniknionym odejściu będziemy, obawiam się, wspominać latami. Do której kolejne legiony ITI-owskich aparatczyków nie zdołają się dostosować przez lata.

Gratuluję zawodnikowi Jakubowi Rzeźniczakowi tego, że stał się kolejnym z dość już długiej listy zawodników, którym wzmiankowany wyżej trener Skorża zmienił - z nader pozytywnym skutkiem - boiskową pozycję. Gratuluję "Rzeźnikowi" każdego udanego wślizgu, każdego odbioru, każdego dobrego podłączenia się do akcji ofensywnej. Gratuluję tym bardziej, że choć fanem talentu Rzeźniczaka jestem od lat, akurat w środkowej strefie boiska zbyt wielkich sukcesów mu nie przepowiadałem. Po raz kolejny potwierdza się, że trener Skorża jest znacznie lepszym fachowcem ode mnie.

Gratuluję piłkarzom Maciejowi Rybusowi i Marcinowi Komorowskiemu godnego pożegnania z Legią i pokazania, że nawet w smutnym polskim światku piłkarskim niektórzy potrafią okazywać profesjonalizm do samego (gorzkiego) końca. Gratuluję panom tego, że dawaliście z siebie wszystko nawet wtedy, gdy już nikt was pod pistoletem nie mógł do tego zmusić. Jednocześnie mam nadzieję, że w następnym klubie nikt nie wpadnie na pomysł, że zmuszać was do czegokolwiek pod pistoletem należy.

Gratuluję setkom (kilkunastu czy nawet kilkudziesięciu) kibiców warszawskiego klubu, którzy mimo fatalnej sytuacji gospodarczej ponieśli znaczące wydatki związane z wyjazdem za swoim klubem na drugi koniec Europy. Którzy z łatwością i trwale przekrzyczeli kilkanaście tysięcy uznawanych za fanatycznych fanów Sportingu - fanów, którzy nie wypełnili swojego stadionu nawet w połowie... Gratuluję kibicom warszawskiego klubu również tego, że w odróżnieniu choćby od kibiców klubu krakowskiego potrafili się zachować. Może i nie jesteście aniołami, ale pewien wzorzec zachowań obowiązuje i wy dobrze to rozumiecie.

Gratuluję piłkarzom Sporting Club de Futbol z Lizbony, którzy z futbolem mają tyle wspólnego, ile minister Joanna Mucha z kompetentnym zarządzaniem obiektami sportowymi. Gratuluję zbiorowego portugalsko-holendersko-brazylijskiego braku jaj, anemii, gry na czas, sztuki boiskowego oszustwa. Gratuluję zaprezentowania w dwumeczu wszystkiego tego, czym każdy fan piłki nożnej winien się brzydzić. Gratuluję dostarczenia mi 180 minut dowodów na potwierdzenie prawdziwości stwierdzenia: "Jeśli spotkasz na mieście piłkarza Sportingu Lizbona, spluń na niego. Nie jest godzien niczego więcej".

Gratuluję sędziemu Władysławowi Biezborodowowi z Rosji idealnego dopilnowania interesów faworyta. Legia była zarówno w przekroju dwumeczu, jak i samego spotkania w Lizbonie drużyną dojrzalszą, groźniejszą, lepszą. Sędzia zdołał jednak, mimo tych dość oczywistych niedogodności, utemperować zbyt chwacko sobie poczynających nuworyszy (trzy żółte kartki na przestrzeni pięciu minut w początkowej fazie drugiej połowy meczu). Zdołał również dopilnować, żeby słynnym gospodarzom krzywda się nie stała, nie dyktując dwóch oczywistych rzutów karnych dla przybyszów z Warszawy. Sepp Bladder na pewno będzie zachwycony.

Gratuluję dyrektorom Leszkowi Miklasowi i Markowi Jóźwiakowi za idealnie zaplanowany zimowy okres przygotowawczy. Gratuluję czekania z wysłaniem Danijela Ljuboji na leczenie do ostatniej chwili. Być może to właśnie takie przyszłościowe myślenie zadecydowało o tym, że w dwóch kluczowych dla przebiegu dwumeczu sytuacjach najlepszy zawodnik Legii zachował się tak, jakby był jednym z jej dyrektorów i dał dupy.

Gratuluję prezesom Piotrowi Zygo i Rafałowi Wyszomierskiemu opracowania nader nowatorskiej koncepcji sprzedaży zawodników w ostatnich możliwych chwilach. Szkoda tylko, że nie udało się wam wytransferować Michała Żyro - ale proszę się nie załamywać, było blisko, a kolejne okienko już za kilka miesięcy. Gratuluję panom również tego, że jakiekolwiek transfery do klubu zaczęliście akceptować dopiero po teoretycznie najważniejszych meczach rundy. Furda interes drużyny, ważne, żeby Excel nie świecił na czerwono!

Przybijcie piątki, panowie z dwóch ostatnich akapitów - w takich chwilach jak dziś, kiedy wasze tajne plany znajdują tak spektakularne spełnienie, na pewno szczególnie mocno czujecie, że warto być korporacyjnym szczurem!

Na sam koniec gratuluję wreszcie właścicielom klubu - Mariuszowi Walterowi, Bruno Valsangiacomo oraz licznym spadkobiercom Jana Wejcherta. Kupiliście za bezcen najlepsze, co polski futbol klubowy miał do zaoferowania. Przez lata uczyliście się zarządzania klubem piłkarskim metodą błędów i błędów... błędów, za które teraz zapłaci ktoś inny. Inny ciężki frajer, który uwierzy w mit "zbawców z Wiertniczej" i zapłaci wam dość, żebyście raz na zawsze zostawili najważniejszy piłkarski klub stolicy w spokoju.