Legia - Bełchatów 0-1: Rozczarowań ciąg dalszy

Źle rozpoczął się sezon ligowy 2014/15 dla Legii. Obrońcy tytułu mistrzowskiego przegrali na własnym boisku z beniaminkiem ekstraklasy 0:1. Zwycięską bramkę dla drużyny z Bełchatowa zdobył w doliczonym czasie pierwszej połowy Bartosz Ślusarski. Ligowy falstart Legii miał miejsce w obecności garstki kibiców, bo tak należy określić frekwencję na poziomie około 9 tysięcy widzów.

Wydawało się, że istnieją wszelkie przesłanki ku temu by sądzić, że będziemy świadkami płynnej kontynuacji dzieła rozpoczętego wiosną przez trenera Henninga Berga, co rzecz jasna miało być dużym atutem Legii wchodzącej w sezon 2014/15. Z zespołu nikt nie odszedł, a transfery przychodzące należy określić raczej jako kosmetykę niż zaburzenie obowiązującej w drużynie hierarchii. W meczu z Bełchatowem Legia wytrąciła sobie z rąk atut ciągłości i zgrania - niejako na własne życzenie.

Zmierzyliśmy się z drużyną, która mimo mylącej etykietki beniaminka jest doświadczona, która rozpoczyna czwartą rundę pod wodzą tego samego trenera, której zawodnicy wiedzą gdzie szukać się na boisku, która mogła pozwolić sobie na komfort przyjęcia postawy wyczekującej i z pewnością była zmobilizowana przez okoliczności w postaci powtórnego debiutu w ekstraklasie na stadionie mistrza Polski. Mecz z takim przeciwnikiem 'nie miał prawa' być łatwy. Jak kończą się próby zgrania składu w meczach o punkty, mogliśmy przekonać się kilka lat temu, kiedy szkoleniowcem Legii został Maciej Skorża, jak kończą się personalne eksperymenty przeprowadzane na żywym organizmie, widzieliśmy rok temu w meczu z Lechią Gdańsk rozegranym przed pamiętną grą o Ligę Mistrzów ze Steauą Bukareszt czy niecałe dwa tygodnie temu w meczu z Zawiszą Bydgoszcz.

Ponieważ w Legii nie pracują głupcy (bo przecież tylko głupiec mógłby sądzić, że Legia jest drużyną obdarzoną magicznymi właściwościami, a w koszulki z 'eLką' na piersi można ubrać Piecha, Lewczuka, Wieteskę, Ryczkowskiego i wszyscy oni z dnia na dzień staną się trybikami w sprawnie funkcjonującej maszynerii), uznać należy, że w Legii jest przyzwolenie na doraźne łatanie składu i luźne podchodzenie do kolejnych meczów. Wobec walki o Ligę Mistrzów i pozornie dość łatwego letniego ligowego terminarza Legii jest to zjawisko dające się w jakimś stopniu zrozumieć i  usprawiedliwić. Proszę tylko w tej sytuacji prezesów Leśnodorskiego i Mioduskiego, żeby nie dziwili się jakoś przesadnie, że na trybunach naszego stadionu nie ma żadnego 'efektu mistrzostwa'. Ba, być może nie od rzeczy byłoby ostrzegać potencjalną klientelę, że przez jakiś czas nie będzie otrzymywać produktu obiecywanej jakości.

Inna sprawa, że w przedmeczowych założeniach ponieśliśmy tylko pół porażki. To co zrobił Henning Berg (i za co zdążył już publicznie wziąć na siebie odpowiedzialność) z pewnością ułatwiło robotę trenerowi Kieresiowi i jego zawodnikom, ale brakująca część porażki Legii dokonała się już na boisku.

Legia jest zwyczajnie w kiepskiej formie, co było widać również w środę w meczu przeciw St Patrick's Athletic. Uderza, jak bardzo męczy się Legia w ataku i jak proste środki są wystarczające do zastopowania naszych ofensywnych zapędów. Oczywiście, skoro w meczu z Bełchatowem 'piłkarz na kontrę' Arkadiusz Piech musi miotać się w ataku pozycyjnym, skoro poddawany w klubie ostracyzmowi i wypychany gdziekolwiek bądź Lado Dwaliszwili nagle wskakuje na inaugurację do pierwszej jedenastki, a Marek Saganowski usiłuje brać się za rozgrywanie, można nabrać podejrzeń, że coś tu będzie nie tak. Ale w środę mieliśmy w wyjściowej jedenastce Miro Radovicia i Michała Żyro, a przecież w irlandzki mur tłukliśmy głową z podobną siermiężnością, co wczoraj w ten bełchatowski.

Irytuje również, że kolejny raz pomagamy przeciwnikowi w zdobyciu gola. Tak było przeciw St Patrick's Athletic, tak było również w meczu z Bełchatowem. W tej kluczowej dla losów meczu akcji piłkę stracił chyba najlepszy legionista w pierwszej połowie, Ivica Vrdoljak, ale w mojej opinii większą winę za tę bramkę ponosi Igor Lewczuk, który wsadził Vrdoljaka 'na konia'. To było podanie z gatunku tych, które łatwiej jest przewidzieć ustawionemu przodem do akcji pomocnikowi przeciwnika niż adresatowi. Fatalna była również pozorowana asekuracja Helio Pinto. Tak bronić - to niestety piłkarski kryminał.

Mimo powyższych uwag, szkoda mi naszych piłkarzy, bo w postawie wielu z nich widać było ambicję, zaangażowanie, chęć zrobienia czegoś w pojedynkę, przeprowadzenia szarży, która odmieniłaby losy meczu. W zamian otrzymali gwizdy i wściekłe okrzyki rozczarowanej publiczności, która nie godzi się na to, żeby mistrz kraju, w składzie którego występują piłkarze zarabiający po przynajmniej kilkaset tysięcy złotych rocznie, w słabiutkim stylu przegrywał z taką drużyną jak GKS Bełchatów.