Pozostanie trzech muszkieterów!

Po finale Pucharu Polski (Lech-Arka 1:2) już wiadomo, że z czwórki trenerów rządzących Ekstraklasą: Nenad Bjelica, Jacek Magiera, Piotr Nowak, Michał Probierz jeden odpadnie i zostanie wykluczony z międzynarodowych szranków, a skutkiem czego być może i we własnym regimencie poskąpią dla takiego „outsidera” żołdu i poszukają efektywniejszego następcy? Komu z tej czwórki taki los przypadnie?

Wydaje się, że tylko arogancki „prowokator” Michał Probierz może spać w pełni spokojnie, wszak przecież swoim piłkarzom mistrzostwa za obecny sezon już pogratulował. W zestawieniu z trójką „3 x L”  (Legia, Lech, Lechia) Jaga była uznawana za kopciuszka, tymczasem zaczarowała w lidze tak, że zasadniczy sezon zakończyła przewodząc stawce. Niech zginę ja i pchły moje, niektórzy zapewne mnie przeklną, ale biorąc pod uwagę legijne perypetie obecnego sezonu, szybkie wejście w sezon po Euro, przypadek Hasiego, łączenie Ligi Mistrzów z eklapą, to dla mnie strata jednego punktu do lidera przed rundą finałową była do przyjęcia, natomiast nie mogę wyjść ze zdumienia że tym liderem została drużyna z Białegostoku a nie z Poznania lub z Gdańska. W zasadzie po „majowym finiszu” rozdzielenie trójki na „L” będzie i tak niewątpliwym sukcesem podopiecznych Probierza, a utrzymanie pozycji lidera to by była już super, mega niespodzianka, której na przykład piszący te słowa nigdy po prawdzie nie zakładał, ale teraz swych przewidywań i proroctw pewny już tak nie jest, bo przecież o tytule będą decydować pojedyncze mecze, a w nich czy Jaga stoi na bardziej straconej pozycji aniżeli Arka w finałowej konfrontacji  w Pucharze Polski?

Probierz to szczwany lis, liczy że bez presji, bez nakładanych oczekiwań, „na luzie” za to „z przyczajki” może spróbować „coś” ugrać. Już w marcu wyłuszczył swoje ligowe credo dla Jagi: „Chcemy być jak kiedyś Adam Małysz, który koncentrował się tylko na najbliższym skoku. Jaga chce wygrywać w każdym kolejnym meczu.” Mało oryginalne i odkrywcze, pewnie trzeba by było jeszcze coś dodać o suplementacji w postaci bułki z bananem, ale należy przyznać że pozycja w tabeli dowodzi, że „małyszowa” metoda okazała się do tej pory słuszna. Pytanie czy jednak w Białymstoku nie „przestraszą” się ostatecznego sukcesu, czy gdy będzie na wyciągnięcie ręki to nogi nie zadrżą, nerwy będą cały czas trzymane na postronkach. Baba Jaga probierzowa wie o co chodzi, gdy w swoim kotle waży zaklęcia: „"Jaga" dzięki wyjazdowemu zwycięstwu nad Piastem 1:0 sezon zasadniczy zakończyła na pierwszym miejscu. Powinienem gratulować drużynie mistrzostwa (...) Teraz zacznie się Puchar Maja. Będzie liga na udo, czyli udo się lub nie. Zrobimy wszystko, aby potwierdzić, że jesteśmy mocnym zespołem. Jestem dumny, że udało się zdobyć punkt więcej od drużyny, która zremisowała nawet z Realem Madryt.” Gdyby w bezpośrednim finałowym meczu utarł nosa tym „którzy zremisowali z Realem” to by dopiero rezolutny Michałek odpłynął! Strach się bać co by buńczuczny arogant zaczął wygadywać! A przecież Kolejorza już wiosną swoimi słowami „zaczarował”: „Z czterech drużyn walczących o mistrzostwo, trzeba pogratulować dubletu Lechowi Poznań. Są pod dużą presją i nikt nie wyobraża sobie, by z taką siłą nie wygrali ligi i Pucharu Polski” - no i dublet dla Poznania już diabli wzięli.

Z pucharu nawet gdy „do trzech razy sztuka” dla Leszków nici tylko wyszły, pozostaje im wyścig po mistrzostwo, rehabilitacja i żądza rewanżu w stolicy za gole Hamalainena. Doskonale rozumiem gdy chorwacki muszkieter po porażce z Arką, niewątpliwym doznanym zawodzie podkopującym morale w zespole, chce go jednak za wszelką cenę utrzymać. Łajać publicznie podopiecznych nie musi, wiedzą doskonale, że puchar zawalili, jeśli teraz jednak spuszczą nosy na kwintę, położą uszy po sobie jak zbity pies, odpuszczą zamiast chęci się odegrania zaczną szukać winnych porażki, to i liga zostanie w tym sezonie stracona, a tym samym i być może Poznań jako miejsce pracy dla muszkietera Bjelicy. Tym sobie tłumaczę słowa trenera, który robi wszystko żeby duch w Kolejorzu ten „tim spirytowy” nie zgasł: „Chciałbym pogratulować Arce Gdynia zwycięstwa i zdobycia Pucharu Polski. Chciałbym pogratulować także mojej drużynie za to, co zrobiliśmy w tym roku, bo graliśmy bardzo dobre spotkania w tej edycji. Myślę, że to był dobry mecz i mieliśmy swoje szanse, ale nie byliśmy skoncentrowani, stąd rywale strzelili dwa gole. To jest piłka, musimy zaakceptować taki wynik i wyciągnąć wnioski z tej porażki. Jestem bardzo dumny z mojej drużyny, nie tylko dzisiaj. Jestem zadowolony z całego tego roku, który wspólnie przepracowaliśmy. Jesteśmy rozczarowani tym wynikiem, ale idziemy dalej i od czwartku koncentrujemy się na meczach ligowych.” To na zewnątrz , sądzę że w szatni są słowa z gatunku „udupiliśmy ale tym co kładą na nas krzyżyk jeszcze pokażemy na co nas stać”. Lecha i Nenada Bjelicy absolutnie bym nie przekreślał, a czy jego „zaklęcia” okażą się skuteczne, o tym dopiero się przekonamy.

Trzeci muszkieter ten „gdański” najbardziej kojarzy mi się z Atosem. Wyważony, po przejściach z osiągnięciami i jako zawodnik i jako trener, inteligentny, elokwentny, światowiec, zda się na rzemiośle piłkarskim zna się jak jak mało kto. Ba i wszak przecież w środowisku futbolowym doceniany, dla wielu jeden z głównych kandydatów na selekcjonera kadry Biało-czerwonych. No i tenże mistrz piłkarskiego fechtunku wszak dysponuje zespołem w naszych realiach o zda się równie jak trener pokaźnym potencjale. Z uznanymi gwiazdami jak Krasić, z reprezentacyjnymi kadrowiczami Peszko, Wawrzyniakiem, Borysiukiem, z charyzmatycznym Milą, z pewnym w bramce Kuciakiem, z braćmi Paixao, z niespełnionym mającym coś do udowodnienia Wolskim, kto jak nie oni powinni wykorzystywać potknięcia sytej Legii lub niewytrzymującego presji Kolejorza? Mają w Gdańsku piękny stadion, licznych kibiców, zaplecze „starego” stadionu na Traugutta, póki co mają wujka z kasą i co? Dupa! Czy w rundzie finałowej będzie tak samo, czyli zawód i rozczarowanie?

Oglądam w Lidze Plus Ekstra zadowolonego Piotra Nowaka, widzę ukontentowanego Adama Mandziarę i nie mogę się powstrzymać od refleksji że to dobra mina do złej gry. Jeśli Piotr Nowak wtopi w tym sezonie, a mimo to utrzyma swoją pozycję będę pełen szacunku dla cierpliwości gdańskich włodarzy. Okazaliby to czego oczekuję po osobach decyzyjnych w polskich klubach. Byłaby to też chyba jednak przedostatnia szansa dla Piotra Nowaka dla udowodnienia że potrafi się trenersko spełnić w krajowych realiach. Lepszych warunków w Polsce nie otrzyma, chyba że w Legii lub prowadząc kadrę, ale co po nim w tych miejscach skoro by sobie na Wybrzeżu nie poradził?

W końcu ten  czwarty  d’Artagnan Magiera. Dla wielu wieszczy spod znaku Kasandry  i na czwartym miejscu w tym sezonie ligę skończy. Za młody, nieopierzony, bez doświadczenia, był dobry jako doraźny „strażak” z jasnymi  zrozumiałymi  i akceptowanymi  zasadami gdy zespół trzeba było odbudować  po toksycznym Hasim. Na dłuższą metę jednak na Legię „za krótki”, dał plamę z fizycznym przygotowaniem, taktycznie  do gry zespołu  nic nie wnosi, z piłkarzami „na Ty” daje im się wodzić za nos, pozytywny na nich wpływ utracił, w ten sposób los d’Artagnan Magiery się przesądza i jeszcze żywego już w grobie grzebie. Aby nie za szybko, piłka ciągle w grze, finałowa runda jeszcze trwa!
Nie wiem jakim trenerem jest lub będzie Jacek Magiera, czy odpowiednim dla Legii – nie wiem, nie wiem na którym miejscu w lidze Legia ten sezon zakończy, ale  obojętnie jakim by nie było, trener Magiera trenerem w Legii powinien pozostać. To wiem, ale wiem również że gdy będzie czwartym to nim nie pozostanie, nie ma na to szans, tak zwany  vox populi na to nie pozwoli. To że kibic jest „za a nawet przeciw” mnie nie dziwi, można samemu wpierw dokładać ignorantowi  Leśnemu za ciągłe zmiany trenerów niczym rękawiczki, żeby chwilę później dopominać się samemu roszady trenerskiej po kilku zaledwie miesiącach kadencji. Można płynąć z kibicowskim opiniotwórczym  prądem, żądając głowy w imię doznanego zawodu i rozczarowania, to też rozumiem, dziwi mnie jednak skąd u niektórych zda się rozsądnych, obytych i obeznanych w arkanach piłkarskich wiara, że nowy trener okaże się lepszy od tego który zawiódł  mając do dyspozycji  kilka miesięcy pracy. Bo ten „nowy” będzie bardziej doświadczony, z autorytetem zatem z pewnością by sobie poradził niczym  wytęskniony i  nieodżałowany człowiek „silnej ręki”, Czerczesow!?  Magiera z zespołem  w lidze zniwelował podobną  stratę punktową jak  Stanisław Sałamowicz, a temu drugiemu  zeszłej wiosny przytrafiały się wtopy równie dotkliwe jak te obecne. Mistrzostwo ubiegłoroczne zależało od wyniku jednego meczu, różnica jest taka że w zeszłym sezonie Legia rywalizowała jedynie z „wielkim” Piastem, a obecnie aspirantów do tytułu jest czterech, w tym z trzech legijnych rywali dwóch posiada skład o sile futbolowych umiejętności dużo większej od Piastunek, nic im nie ujmując, niech wybronią się w tym roku przed spadkiem.

Skąd wiara u moich szanownych kolegów z c-L, że na miarę posiadanych środków Legia jest w stanie pozyskać trenera, który zapewni  (zapewni – to kluczowe słówko) tytuły i  rozwój, w trzy lata zdobędzie trzy mistrzostwa, awansuje do Ligi Mistrzów, a i Ligę Europy wciągnie nosem. Podajcie mi nazwisko takiego speca, niech i Mioduski się o nim dowie, z prowizji dla czarnej-eLki jakoś się, ufam, rozliczymy, tyle tylko że kogoś takiego moim zdaniem nie ma. Nie ma trenera  który nam  zapewni  sukcesy i rozwój. Uznany trener, a choćby i jedynie doświadczony z umiarkowanymi  wynikami  z Bundesligi, Serie A lub z Primera Division do Warszawy jeszcze nie przyjdzie, to jeszcze nie ta półka w futbolowej hierarchii, jesteśmy skazani na takich, albo z odzysku, którzy chcą się odbudować po jakichś  wpadkach w bardziej uznanych ligach (np. Hasi), albo na kogoś kto w trenerskim fachu dopiero swoją renomę chce zbudować (np. Berg). Każdy z takich  wyborów  to rodzaj loterii, w której albo ktoś  doraźnie odpali, albo nie, według mnie  ryzyko i szansa na sukces jest nie mniejsza, ale i nie większa,  aniżeli powierzenie zespołu komuś takiemu jak Magiera.   Pewne za to moim zdaniem jest jedno, obojętnie jakiegokolwiek trenera byśmy nie zatrudnili, jeżeli  będziemy go rozliczać tylko do pierwszej  wtopy, za podstawę do oceny posłuży nam okres jedynie kilku miesięcy pracy, jeden przepracowany  cykl treningowy, to... obojętnie kto takim trenerem by nie był, taką ocenę za merytoryczną trudno będzie uznać.

Zważmy też,  że jeżeli  „czwartym” będzie ktoś z trójki  Bjelica, Nowak, Magiera to podobnego rodzaju może być rozczarowanie zarówno w Gdańsku, Poznaniu jak i w Warszawie. Kogoś spotka. Obojętnie czy ostatnim z czwórki byłby doświadczony Nowak, czy nieopierzony Magiera, zawód w kibicowskich szeregach byłby tożsamy. Różnica być może jest taka, że my nie zaakceptujemy i drugiego miejsca natomiast  w wymienionych miastach tragedii już z tego robić zapewne nie będą.

Kto zatem załapie się do „trójki ekstraklasowych  trenerskich muszkieterów”, a kto będzie tym czwartym?

P.S.
Mhm, z Ł3 dobiegają same pesymistyczne wieści, ktoś gra mimo niezaleczonej kontuzji, kilku rozmyśla już o innych klubach, bogatszych ligach, grają „pod siebie”, co też niektórzy im wypominają, innym wadzą kontrakty jeszcze innych, niektórzy o wyższe własne zabiegają, trener być może błędy też popełnił, swój spokój podobno nieco utracił, a żeby ogarnąć to wszystko opanowanie jest wszak niezbędne.  Ba, jak go tylko tu wymagać, skoro kibice już ścięcia głowy żądają!

D’Artagnan Magiera! Nie poddawaj się! Nie poddawaj się Legio Warszawa!