Legia - Spartak Moskwa 0-1: Koniec przygody

Nie wiem czy żałować tej przegranej, jeżeli wierzymy że wiosną grozi nam spadek, to gra w pucharach mogłaby być gwoździem do trumny, bo łączyć obu rzeczy nie potrafimy, to już dowiedzione. Osobiście w relegowanie z Ekstraklasy nie wierzę, obojętnie kto zespół będzie prowadził, chyba że "zespołu" tak jak obecnie nie będziemy mieli.
Te machanie rękami, wzruszanie ramionami, cała mowa ciała jakby na zniechęceniu, na irytacji, na fochu, diabli wiedzą na czym, ale tak jakby każdy do każdego miał pretensje, to się nie mogło udać i się nie udało. Tu nie jest potrzebny psycholog tu jest niezbędny trener który tych wszystkich solistów zbierze do kupy, niektórych odstrzeli jako nieprzydatnych lub wręcz szkodzących grupie, a na niektórych postawi i uczyni ciągnącymi ten wózek wiosną. Jak ma to zrobić, pojęcia nie mam. 
Zakładam że będzie to mimo wszystko Papszun, tylko nie jestem pewien czy pan Marek w nowym środowisku, ot tak tupnie tylko nogą i sobie poradzi. Nawet gdy pełnia władzy będzie u niego, to zastanawiam się co Mioduski & Kucharski by powiedzieli gdyby nowy trener z pełnią władzy zapodał: z tych grajków nie będę miał pożytku, idą do "dwójki" i trzeba ich jak najszybciej się pozbyć, ten i ten są mi zbędni (choćby np. Josue, Charatin, Kastrati) a proszę mi na cito ściągnąć tego i tego (choćby 32 letniego Niewulisa). Mhm, upchnąć gdzieś grajków z wysokimi kontraktami wcale nie będzie łatwo, a przed ściąganiem do klubu "emerytów" też można się wzbraniać. No i jak wówczas będzie wglądało to wzajemne zrozumienie w pionie sportowym? Nawet z MP rafy i mielizny wiosną są widoczne. 
A teraz jesienią lub raczej w obecnej już zimie, chciałbym żeby zamiast Martinsa i Charatina wychodzili w podstawie Ciepiela lub Kisiel, jeżeli gramy z Johansonem na boku obrony to zamiast Kastratiego lub Skibickiego wolałbym zobaczyć w podstawie Skwierczyńskiego, w PP nic nie pokazał to fakt, zatem niech teraz dostanie więcej czasu żeby się przekonać czy na młokosa można liczyć wiosną, czy też lepiej zimą go wypożyczyć  żeby się ogrywał a nie siedział na ławie. W Skibickiego przestałem wierzyć że będzie kimś więcej niż ligowym rzemieślnikiem, ale taką szansę jaką otrzymywał od Michniewicza, teraz powinien posiadać Skwierczyński. 
Podobnie rzecz się ma z młodym Włodarczykiem, po formie Pekharta pozostały wspomnienia, Emreli ma muchy w nosie i chyba już myślał że Europę łatwo podbije a tu zonk, zatem niech młody Nędza się wykaże. 
Ciepiela, Kisiel, Skwierczyński, Włodarczyk - nie wszyscy razem, ale rotacyjnie przynajmniej dwóch z nich przemiennie w różnych konfiguracjach chciałbym widzieć w podstawie. Starzy i tak dają tyłka, zatem co szkodzi zweryfikować młodych. 

Znowu podzielę się kilkoma refleksjami i niestety zgodzę się po raz kolejny z Gawinem ,że optymizm ulatuje jak dymek z papierosa.

Chcemy czy nie chcemy sport jest nie tylko składnikiem kultury przez duże K ,ale też istotnym elementem polityki i paliwem populistów. W Polsce jeszcze mniej znaczącym niż np. w Anglii, Włoszech , Rosji czy USA, ale zasuwamy w tym kierunku galopem. Przed wczorajszym spotkaniem media rosyjskie , wprost zależne od władzy, rozpisywały się jak to mecz ma pokazać Polakom niższą pozycję, a nawet traktowano go w kategoriach zemsty. Ten przekaz , nie wprost , ale był nawoływaniem do swego rodzaju wojny. I to w takiej atmosferze przyszło nam grać. Gdyby nasza drużyna była złożona z samych graczy polskich to pewno taka narracja wpłynęła by dodatkowo mobilizująco, ale w obecnych uwarunkowaniach spłynęło to po zespole jak woda po kaczce.

W ten ton walki włączyli się kibice Legii ze swoja oprawą. Sama jej treść w mediach uznawana jest za skandaliczną, wulgarną lub co najmniej kontrowersyjną. Mnie razi nie słowo na k..., które uważam za uprawnione okolicznościami ,ale wieloznacznością. Jak człek dobrej wiary zakładam ,że tyczyła ona nie tylko Spartaka ,ale tych, którzy są siewcami agresji i nienawiści. Bowiem to my zostaliśmy zaatakowani w sposób wyjątkowo chamski i bezczelny ,a w każdym systemie prawnym i etycznym ten który jest atakowany przysługuje prawo do obrony takimi środkami i metodami jakie on uzna za adekwatne. Tym samym nie można stawiać na jednej płaszczyźnie wczorajszej oprawy z prymitywnymi przekleństwami Mioduskiego . Dodać należy, że od kibiców nie wypada oczekiwać salonowych manier, ale od poważnego prezesa już tak. Doceńmy postawę kibiców, którzy w odróżnieniu od prezesa , pomimo okazji , nie zeszli do kloaki i przy obcych nie prali brudów. Uznali ,że większym wrogiem jest imperialna rosyjska buta.

Przed spotkaniem nasze media znowu wlazły w ton euforyczno-proroczy pisząc, że to mecz o wszystko : o pieniądze, o honor , o przyszłość. Media w naszym kraju wpadają w ton histeryczno-sensacyjny tak jak by wsiadły na karuzelę połączona z huśtawką. Identycznie rzecz się ma przed meczami ligowymi Legii. Taka jest natura mediów czemu zbytnio dziwić się nie należy biorąc pod uwagę niski poziom wiedzy o futbolu, ale też fakt, że muszą codziennie szpalty czymś zapełniać tak ,aby ktoś ich zechciał czytać. Lecz niestety ta "bieżączka" niekorzystnie wpływa na nastroje i na zachowania kibiców, którzy nie potrafią odróżnić pieprzu od łajna. A przecież Legia awansując do LE, wygrywając ze Spartakiem i Leicester i tak nie tylko wykonała plan ,ale go z nawiązką przekroczyła. Oczekiwanie jeszcze czegoś więcej to przejaw ślepoty i uleganiu zwidom. Szkoda oczywiście, że Legia nie zdołała wykorzystać darów losu i na swoim stadionie w ostatnim meczu nie pokonała Rosjan, ale chyba to dokonanie przerastało nasz stan posiadania.

Z odwrotnej niejako strony z osłupieniem wysłuchiwałem namaszczonych wypowiedzi jaka to Legia jest osłabiona kontuzjami . Owszem , sam nieobecnych wymieniłem ,ale w większości , nie w kontekście pierwszego składu , lecz ograniczeniem możliwości manewru trenera związanych ze słabą obsadą ławki rezerwowych. Bo tak naprawdę lepszych od tych co wczoraj zostali wystawieni od pierwszej minuty , poza Jędrzejczykiem i Kapustką, w Legii obecnie nie ma. Nie ma wątpliwości ,że zagrali nasi najlepsi . Silny rywal pozwala na bardziej wiarygodną ocenę ich poziomu gry i po wczorajszym pojedynku można śmiało stwierdzić, że gdyby tak grali w lidze to Legia byłaby w czubie tabeli .

Każdy kto śledzi mecze Legii łatwo zauważył, że wiele trzeba było czasu i wiele zmian, aby Legia wróciła do klasycznego dziś ustawienia 4-2-3-1.System ten jest mało wymagający pod względem specjalnych predyspozycji zawodniczych, a jest elastyczny i stabilizujący ,w tym sensie ,że dzięki czterem formacjom można poprawnie gospodarować przestrzenią boiska tak w pionie jak i w poziomie. Niestety nawet do tego podstawowego i przecież powszechnego sytemu Legii brakuje lewoskrzydłowego i wszechstronnego napastnika , który potrafi grać tyłem do bramki, dobrze operować głową, wygrywać pojedynki siłowe i biegowe oraz, przede wszystkim. obdarzonego instynktem strzeleckim. Dalszą konsekwencją braków kadry wykonawczej jest znikoma możliwość grania innymi systemami, które wymagają graczy o bardziej wyrafinowanej charakterystyce i specyfice. Z bólem trzeba skonstatować, że w Legii nie ma materiału , nie ma tworzywa czyli nie ma z czego , przepraszam z kogo , budować. Jak nadal do budowy z cegły będą sprowadzane dechy i pustaki to można z nich poskładać prowizoryczny barak ,ale porządnego domostwa się nie stworzy.

Jednocześnie wczorajszy mecz ostatecznie obalił bzdurne i kłamliwe wymysły o tym, że zawodnicy Legii fizycznie siedli. Od początku sezonu Legia , poza dwoma tygodniami, gra w rytmie dwa razy w tygodniu i tym samym nie ma żadnych możliwości na podładowanie akumulatorów, bo to tylko rozbieganie , fizjoterapia i przygotowanie do kolejnego spotkania. A do tego doszły dodatkowe czynniki zmęczeniowe w postaci podróży. Mimo to nasza drużyna pod względem posiadania piłki, ilości podań zdecydowanie przebija wszystkich krajowych rywali ,a pod względem ilości przebiegniętych kilometrów, ilości szybkiego biegu nikomu nie ustępuje. Wczoraj w meczu ze Spartakiem, z ligi rosyjskiej słynącej katorżniczej pracy wytrzymałościowej ,parametry fizyczne były po stronie Legii. Od rywali z którymi przegrywamy odstajemy elementami związanym z kunsztem czysto piłkarskim , głównie utrzymywaniem się przy piłce tak indywidualnie , jak i zespołowo. Najlepiej nam się gra z dala od rywala.
I tu wracamy ab ovo czyli do braku klasowych graczy na każdej pozycji. Bez nich sny o potędze nie mają prawa się spełnić.